สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 3282

ภายในห้องบรรทม ร่างกายของหญิงสาวที่เปลือยเปล่าคนหนึ่งเต็มไปด้วยเข็มเงิน ซึ่งกำลังถูกชายร่างกำยำคนหนึ่งฝืนบังคับให้กินยา

"ฝ่าบาท ปล่อยข้าน้อยไปเถอะเพคะ ฝ่าบาท ได้โปรดปล่อยข้าน้อยไปเถอะเพคะ!"

หญิงคนนั้นพยายามร้องโอดครวญอย่างเสียสติ แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามอ้อนวอนมากแค่ไหนก็ไม่เป็นผล

แววตาของกษัตริย์แดงก่ำพร้อมกับกำเม็ดยาเอาไว้แน่น และเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ให้ความร่วมมือก็ยกฝ่ามือขึ้นและตบไปที่ร่างกายของหญิงสาวอย่างแรง

ปัง!

หญิงสาวกระเด็นลอยออกไปเหมือนกับกระสอบทรายและชนเข้ากับเสาจนทำให้กระดูกหักไปทั่วร่างกาย เธอกระอักเลือดออกมา

กษัตริย์เดินลงจากเตียงและจ้องมองเธออย่างเยือกเย็น

"ร่างกายของเจ้าอ่อนแอเกินไป หากไม่ใช้เข็มใช้ยา เจ้าจะตั้งครรภ์ลูกของข้าได้อย่างไร? หากเจ้าให้กำเนิดทายาทของข้าได้ถือเป็นโชคดีของเจ้า เหตุใดเจ้าถึงยังกล้าปฏิเสธความหวังดีนี้จากข้า?"

ไม่พูดเปล่า จากนั้นก็คว้าตัวหญิงสาวขึ้นพร้อมกับโยนกลับขึ้นเตียงอีกครั้ง

ร่างกายของหญิงสาวกระตุกและเธอก็ไม่มีเรี่ยวแรงจะสู้กลับอีก

และในขณะที่กษัตริย์กำลังจะกดทับร่างกายอันกำยำของตัวเองลงไปนั้น

"ฝ่าบาท!"

ขันทีอาวุโสก็วิ่งเข้าไป

"หืม?"

กษัตริย์หันไปมองเขาด้วยความโกรธ

ขันทีอาวุโสตกใจจนรีบคุกเข่าลงกับพื้น "ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ มีคนก่อเหตุวุ่นวายภายในวังหลวงและตอนนี้ทหารรักษาพระองค์ก็ออกไปจัดการแล้ว แต่ก็ยากจะสกัดเอาไว้ได้ อีกทั้งยังมีประชาชนจำนวนมากให้การช่วยเหลือ ไม่ทราบว่าฝ่าบาทมีความเห็นควรเช่นไรพ่ะย่ะค่ะ?"

"ไร้ประโยชน์ที่สุด เรื่องแค่นี้ก็จัดการไม่ได้? ข้าเลี้ยงพวกเจ้าไว้มีประโยชน์อะไร?"

กษัตริย์ลุกขึ้นและกล่าวอย่างเยือกเย็น

"ข้าน้อยไม่ดีเองพ่ะย่ะค่ะ..."

"ช่างเถอะ ข้าเองก็อารมณ์ไม่ดี ฆ่าคนให้อารมณ์ดีขึ้นก็คงไม่เลว! ส่งคนเข้ามาเปลี่ยนชุดให้ข้า ข้าอยากรู้เหมือนกันว่าใครกันที่กล้าเช่นนี้!"

"พ่ะย่ะค่ะ!"

ขันทีอาวุโสรีบหยิบเสื้อคลุมมังกรมาสวมให้กษัตริย์อย่างระมัดระวัง

แต่ขณะที่กษัตริย์ยังสวมเสื้อคลุมได้ไม่ดีก็มีเสียงต่อสู้กันและเสียงระเบิดดังขึ้นจากภายนอก

"หืม?"

สีหน้าของกษัตริย์ตึงเครียดขึ้นทันที

"ฝ่าบาท แย่แล้วพ่ะย่ะค่ะ คนเหล่านั้นบุกเข้ามาแล้วพ่ะย่ะค่ะ!"

องครักษ์คนหนึ่งร้องตะโกนเสียงดัง

ปัง!

กษัตริย์ยกฝ่ามือขึ้นตบหน้าองครักษ์คนนั้นทันที

ทำให้ศีรษะขององครักษ์คนนั้นแตกกระจายอย่างไม่ทันตั้งตัวและจบชีวิตลงทันที

"อ๊า?"

ขันทีอาวุโสตกใจจนตัวสั่น

"สารเลว! สารเลวที่สุด! รอให้ข้าจัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จ ข้าจะสั่งสอนพวกเจ้าที่ไร้ประโยชน์ให้แสนสาหัสเลยคอยดู!"

กษัตริย์ตะคอกอย่างเกรี้ยวกราดและจากนั้นก็มุ่งหน้าออกไปข้างนอก

และในขณะเดียวกัน ร่างของใครคนหนึ่งก็มุ่งหน้ามาทางนี้

"ม่านจั๋วหู! ไสหัวออกมา! ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!"

มีเสียงตะโกนดังขึ้น

คนในวังหลวงต่างพากันร้องเสียงหลง

"ใครกันที่กล้าเช่นนี้! เหตุใดถึงกล้าเรียกชื่อของฝ่าบาทโดยตรง?"

ขันทีอาวุโสแสดงสีหน้าโกรธเคืองและตะโกนด่าเสียงดัง

"ข้าเอง!"

จินเซวียนหนี่ว์ถือดาบเดินเข้ามาพร้อมกับกล่าวขณะจับจ้องไปในห้องบรรทม

"อ้อ? ที่แท้ก็นางคนชั่วนี่เอง!"

กษัตริย์หรี่ตาลง "ทำไมหรือ? เจ้ามาล้างแค้นข้าอย่างนั้นหรือ?"

"ม่านจั๋วหู! เจ้าบังคับให้ข้าฆ่าทุกคนในตระกูลและทำให้พ่อแม่ของข้าต้องทรมานมาหลายปี เช่นนี้เหตุใดข้าจะไม่กลับมาคิดบัญชี? วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า!"

จินเซวียนหนี่ว์ตะคอก

"ฮ่าๆ สารเลว! คนอย่างเจ้าคิดจะเป็นศัตรูกับข้าอย่างนั้นเหรอ? น่าขำชะมัด!"

กษัตริย์หัวเราะชอบใจและจากนั้นก็กวาดสายตามองจินเซวียนหนี่ว์พร้อมกับหัวเราะอย่างชอบใจ "ไม่เลวๆ! หากเจ้าทำให้ข้ามีทายาทขึ้นมาจะต้องเป็นเรื่องที่น่าสนใจอย่างแน่นอน! ฮ่าๆๆ..."

"สารเลว รนหาที่ตายหรืออย่างไร!"

จินเซวียนหนี่ว์โกรธแค้นพร้อมกับยกดาบขึ้นพุ่งเข้าไป

"ไม่หัดดูตัวเอง!"

กษัตริย์หัวเราะอย่างเย็นชาพร้อมกับโบกมือและจากนั้นคนที่อยู่ข้างๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นมาโจมตีไปที่จินเซวียนหนี่ว์!

จินเซวียนหนี่ว์ตกใจและรีบยกดาบขึ้นมาป้องกัน

ทว่าเงาดำที่ปรากฏตัวขึ้นนั้นน่าสะพรึงกลัวมาก และการลงมือของเขาก็เปรียบเสมือนงูพิษที่ดุร้าย

ต่อสู้กันเช่นนี้อยู่นาน จากนั้นจินเซวียนหนี่ว์ก็จำเป็นต้องถอยกลับไป

เมื่อมองก็เห็นว่าเธอได้มีบาดแผลเต็มไปทั่วร่างกาย

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเงาดำนั้น

ขณะเดียวกัน เงาดำนั้นก็ถอยกลับไปอยู่ข้างกายของกษัตริย์

เป็นชายชราหลังค่อมสวมชุดคลุมสีดำ เขามีท่าทางที่ดุร้ายน่ากลัว ซึ่งทำให้ผู้คนหวาดกลัวจนตัวสั่นราวกับงูพิษ

"เจ้าสู้ไม่ได้แม้แต่สุนัขแก่ข้างกายของข้า เหตุใดถึงกล้าคิดจะเอาชีวิตของข้า? ฮึๆ น่าขำชะมัด!"

กษัตริย์หัวเราะเยาะอย่างไม่แยแส "เจ้าเป็นคนก่อความวุ่นวายที่เกิดขึ้นนอกวังหลวงใช่หรือไม่? เช่นนั้นข้าก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจเจ้าอีกต่อไปแล้ว! ส่งคนเข้ามาจับตัวจินเซวียนหนี่ว์ไว้ ส่วนคนอื่นฆ่าให้หมด อย่าให้เหลือรอดแม้แต่คนเดียว!"

"พ่ะย่ะค่ะ!"

ทหารรักษาพระองค์ที่อยู่สองฝั่งรีบลงมือทันที

แต่ขณะที่ทหารรักษาพระองค์กำลังจะเข้าจัดการจินเซวียนหนี่ว์นั้น พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะหยุดชะงัก

พวกเขาเบิกตากว้างอย่างตกตะลึงขณะมองไปข้างหน้า

จากนั้นก็เห็นว่ามีประชาชนจำนวนมากต่างพากันวิ่งกรูเข้ามาในวังหลวง

พวกเขาต่างถือดาบและอาวุธอื่นๆ มุ่งหน้าพากันเข้ามาในวังหลวง แต่ท่าทางของแต่ละคนก็ดูเกรี้ยวกราดอย่างมาก

เพียงชั่วพริบตา วังหลวงที่ยิ่งใหญ่ก็เต็มไปด้วยู้คนจำนวนมาก!

เมื่อเป็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ ทหารรักษาพระองค์ก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา

"ช่างกล้าดีนัก!"

กษัตริย์ตะคอกด้วยความโกรธ "พวกเจ้าคิดจะทำอะไร?"

"ม่านจั๋วหู! เจ้าบีบบังคับให้ลูกสาวของข้าเข้ามาในวังและทำร้ายนางจนไม่เหลือชิ้นดี! ข้าจะคิดบัญชีกับเจ้าแทนลูกสาวของข้า!"

ชายชราคนหนึ่งถือฉมวกและตะโกนเสียงดัง แม้ว่าเสียงของเขาจะสั่นเล็กน้อย แต่แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและไม่ลังเลใจเลยแม้แต่นิดเดียว

"ม่านจั๋วหู! เจ้าทำร้ายภรรยาและลูกสาวของข้า วันนี้ข้าจะต้องถลกหนังของเจ้าออกมาให้ได้!"

"คนอย่างเจ้าไม่สมควรได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ เจ้าไม่สมควรได้เป็นกษัตริย์ของอาณาจักรแห่งนี้เลยสักนิดเดียว!"

"ตั้งแต่ที่เจ้าขึ้นมาสืบทอดตำแหน่งในราชวงศ์ดาบ ชะตาชีวิตของเราทุกคนก็ตกสู่ความทุกข์ยาก ทุกคนต่างอดอยากยากไร้ เจ้ากลับไม่เลยเหลียวแลพวกเรา เราทุกคนจะสู้กับเจ้าอย่างสุดชีวิตเลยคอยดู!"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน