“หัวหน้า!นี่…”
“พวกเราวางแผนทั้งวัน มองเห็นหนูสองสามตัวจะเข้ากรง จะปล่อยพวกเขาไปง่ายๆได้ยังไง?”
สมาชิกหน่วยต้องห้ามไม่พอใจ ไม่ยอมถอย
“แล้วจะทำยังไง?แม่ทัพมังกรสูงส่งของแดนมังกรออกคำสั่งแล้ว!พวกเราก็ต้องให้เกียรติเขาหน่อยไหม?นี่ ล้มเลิกเถอะ!เพื่อหนูสกปรกสองสามตัวนี้ หน่วยต้องห้ามของพวกเราไม่จำเป็นต้องชักสีหน้าใส่แม่ทัพมังกร ไม่อย่างนั้นต่อไปพวกเราจะอยู่ในแดนมังกรได้ยังไง?”
สวี่จื่อซวงสีหน้าท่าทางไม่สนใจ คำพูดกลับปลิ้นปล้อนไม่จริงใจ คนที่ได้ฟังก็รู้สึกไม่สบายใจ
หน่วยต้องห้ามทำได้เพียงยกเลิก
แต่ทุกคนที่มองไปทางหลินหยาง เต็มไปด้วยความเหยียดหยามและดูหมิ่น
โจวเซวียนหลงขมวดคิ้วขึ้น ไม่กล้าพูด
หน่วยต้องห้ามระดับตำแหน่งสูงกว่าเขามาก
หลินหยางสีหน้าสงบนิ่ง
เร็วมาก หน่วยต้องห้ามก็เปิดช่องโหว่
คนอวี้วั่ยมองเห็น จะกล้าสงสัย?ก็รีบถลันออกไป ชั่วพริบตาเดียวก็วิ่งหนีเข้าไปที่ถนนใหญ่ หายไปแล้ว
“ไล่ตาม!”
สมาชิกหน่วยต้องห้ามรีบไล่โจมตีคนเหล่านั้น แต่ถูกสวี่จื่อซวงห้ามไว้
“เรื่องระเนระนาดนี้ มอบให้แม่ทัพหลินหยางเถอะ เป็นเขาที่บังคับให้พวกเราปล่อยคน ถ้าหากคนเหล่านี้ก่อเรื่องอะไรขึ้นมา ก็ให้เขารายงานผลกับเบื้องบน!”
สวี่จื่อซวงยิ้ม กวาดสายตามองหลินหยาง “แม่ทัพหลิน เรื่องนี้คุณรับผิดชอบเถอะ ฉันกับสมาชิกคนอื่นเหนื่อยแล้ว ไปพักผ่อนก่อน!”
พูดจบ ก็หมุนตัวกลับพาสมาชิกออกไป
หลินหยางไม่สนใจสวี่จื่อซวง รีบเดินไปข้างหน้า ดึงเข็มออกมา หยุดเลือดของซูเหม่ยซิน
ความเจ็บปวดของซูเหม่ยซินจึงค่อยๆลดน้อยลง
เธอค่อยๆลืมตาขึ้น พบกับใบหน้าของหลินหยาง
มองใบหน้าที่ราวกับเทพเจ้า ซูเหม่ยซินก็หน้าแดงทันที
“หมอ…หมอเทวดาหลิน?”
เธอพูดเสียงเบา
“เหม่ยซิน เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”
หลินหยางพูดถาม
ถึงแม้ว่าเสียงจะเป็นกันเอง แต่ดังอยู่ในหูของซูเหม่ยซิน ก็อ่อนโยนมาก
“ฉัน…ไม่เป็นไร…”
ซูเหม่ยซินก้มหน้าลง
ในสมองของเธอเริ่มจะคิดเพ้อฝัน


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...