สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 340

แต่แล้วก่อนที่หม่าไห่จะได้พูดอะไร เลขาเลี่ยวที่อยู่ด้านข้างชิงพูดขึ้นก่อน

“อันที่จริงประธานหลินก็คือหลินหยางสามีของคุณซู เนื่องจากเหตุผลบางประการ ประธานหลินจึงต้องเปลี่ยนหน้าตัวเองกลายเป็นแบบนี้”

คำพูดที่เฉยเมยประโยคนี้เป็นเหมือนใบมีดที่แหลมคมกรีดลงกลางหัวใจของทุกคน

ที่แท้…ตอนอยู่เยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนล เลขาเลี่ยวไม่ได้เข้าใจผิดคิดว่าหลินหยางคือประธานของเยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนล

แต่อันที่จริงแล้วหลินหยางคนนี้ก็คือประธานหลิน!

เสี่ยวชิวเข่าทรุดล้มลงกับพื้นทันที

จ้าวเทียนเซถอยหลัง สีหน้าซีดขาว มองหลินหยางด้วยร่างกายที่สั่นเทา

ส่วนพวกคนที่โดนจ้าวเทียนสั่งให้ไปกระทืบหลินหยาง รู้สึกเหมือนมีระเบิดปรมาณูที่ถูกทิ้งลงกลางหัวจนระเบิดตูมคิดอะไรไม่ออกแล้ว

ใครจะไปคิด คนที่ถูกตั้งฉายาว่าเป็นราชาหน้าขาวและราชาโดนสวมเขาของเจียงเฉิน จะเป็นประธานหลินเจ้าของบริษัทอันดับหนึ่งในเจียงเฉินและยังถูกยกย่องให้เป็นหมอเทวดาหลินอีกด้วย

เป็นคนที่แม้แต่หม่าไห่ก็ต้องก้มหัว

“ทำ…ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ทำไมถึงเป็นแบบนี้?” จ้าวเทียนเบิกตากว้าง พูดพึมพำด้วยเสียงที่สั่นเทาไม่หยุด

หลินหยางพิงตัวลงบนเก้าอี้ พูดกับหม่าไห่ด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ “หม่าไห่ จ้าวเทียนคนนี้…เป็นคนของคุณใช่หรือเปล่า?”

“เขาเป็นคนที่ผมปั้นขึ้นมาด้วยตัวเอง…” หม่าไห่พูดเสียงเบา “เมื่อก่อนจ้าวเทียนทำงานให้กับธุรกิจของตระกูลหม่า เขาเป็นคนที่มีความสามารถมาก เขาเป็นคนที่ผมไว้ใจ บวกกับในช่วงแรกของการพัฒนาหยางหัวกรุ๊ปเขาทำให้บริษัทได้รับผลประโยชน์ไม่น้อย ผมก็เลยแต่งตั้งให้เขาเป็นผู้จัดการดูในโครงการ”

“ผู้จัดการโครงการ? ไม่ใช่มั้ง? ผมว่าเป็นผู้อำนวยการฝ่ายบุคคลหรือไม่ก็ประธานกรรมการมากกว่ามั้ง? เขาเห็นหยางหัวกรุ๊ปกลายเป็นบ้านของเขาไปแล้วไม่ใช่เหรอ?” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

ลมหายใจของหม่าไห่หยุดชะงัก

“ประธานหลิน คุณ…คุณฟังผมอธิบายก่อน” จ้าวเทียนพูดด้วยความร้อนรน

“งั้นคุณอธิบายมา” หลินหยางตอบรับโดยตรง

จ้าวเทียนพูดอะไรไม่ออกทันที

อธิบาย?

อธิบายบ้าบออะไร!

หลินหยางเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เขาถึงขั้นรู้รายละเอียดมากกว่าจ้าวเทียน

ต้นเหตุทั้งหมดนี้มาจากเสี่ยวชิวคนเดียว!

มีปัญหาก็ว่าเกินพอแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นจ้าวเทียนยังคิดจะใช้อำนาจสั่งคนกระทืบหลินหยาง จะให้อธิบายอะไรอีก?

สีหน้าของจ้าวเทียนเต็มไปด้วยความสิ้นหวังทันที

แต่ทว่าในตอนนั้นเอง เสี่ยวชิวที่ดูตื่นตระหนกในตอนแรกกับสงบนิ่งลง เธอกัดฟันแน่น จ้องมองหลินหยาง “ประธานหลิน เรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว พวกเราไม่มีอะไรต้องอธิบายแล้ว เพราะยังไงคุณก็จะไล่พวกเราออก ในเมื่อเป็นแบบนั้น พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องให้คำอธิบายกับคุณ!”

“ดังนั้นความหมายของพวกคุณคือ ขอแค่เดินจากไปก็ไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบเรื่องนี้แล้ว?” หลินหยางมองเธอแล้วพูด

“แล้วคุณคิดจะเอายังไง?” เสี่ยวชิวกัดฟันแน่น

“ผมต้องการให้คุณไปขอโทษซูเหยียนที่เยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนล” หลินหยางครุ่นคิดแล้วพูด

“คุณพูดว่าอะไรนะ?” เสี่ยวชิวรู้สึกอึ้ง เธอพูดอย่างหัวเสีย “คนแซ่หลิน คุณกำลังฝันอยู่เหรอ! ยังมากฉันก็แค่ไม่ทำงานในบริษัทหยางหัวกรุ๊ป คุณคิดว่าคุณแน่มากเลยเหรอ? ก็แค่งานชิ้นหนึ่ง คิดว่าฉันต้องการมากขนาดนั้นเลยเหรอ! คิดจะให้ฉันไปขอโทษนางแพศยาคนนั้น? ฝันไปเถอะ!”

เสี่ยวชิวระเบิดอารมณ์ออกมาพูดจาด่าทอโดยตรง ท่าทางของเธอเหมือนกับแม่ค้าปากแซ่บในตลาดนัดไม่มีผิด

สั่งให้เธอไปขอโทษ มันทรมานยิ่งกว่าการฆ่าเธอ

หลินหยางที่ได้ยินขมวดคิ้วแน่น

ส่วนหม่าไห่ที่อยู่ด้านข้างแทบจะเหงื่อชุ่มไปทั้งตัว…

การระเบิดอารมณ์ของเสี่ยวชิวเกินความคาดหมายของทุกคน และปลุกสติของจ้าวเทียนให้ตื่น

คนที่พวกเขาสร้างความไม่พอใจให้เป็นแค่เจ้าของบริษัทคนหนึ่ง ไม่ใช่องค์จักรพรรดิสักหน่อย!

พวกเขากำลังกลัวอะไร?

“ใช่ เสี่ยวชิวพูดถูก อย่างมากก็แค่ไม่ทำงานที่นี่ ถึงแม้จะรู้สึกเสียดาย แต่ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขั้นนี้ ถึงพวกเราจะพูดอะไรไปคุณก็ไม่มีทางให้อภัย ในเมื่อเป็นแบบนั้น ไม่สู้พวกเราเป็นฝ่ายลาออกเองเสียดีกว่า เกรงว่าถึงพวกเราจะไปขอโทษคุณก็ไม่มีทางให้พวกเราอยู่ต่อ!” จ้าวเทียนกัดฟันแน่นพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ประธานหลิน เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้วพูดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ ครั้งนี้ถือว่าคุณชนะ! พวกเราไป!”

พูดจบ จ้าวเทียนสะบัดมือแล้วคิดจะหันหลังเดินจากไป

ในวินาทีต่อมา เสี่ยวหูที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูเปิดประตูอย่างกะทันหัน มีชายฉกรรจ์ชุดดำหลายคนเดินตรงเข้ามา ปิดประตูแล้วยืนขวางอยู่ตรงนั้น

จ้าวเทียน เสี่ยวชิวและคนอื่นหน้าถอดสีทันที