สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 384

เขาส่งเสียงคำรามเหมือนกับหมาบ้า ในขณะเดียวกันก็เหวี่ยงหมัดตรงเข้าไปที่หัวของหลินหยาง

"โพหล้าง หลบไป!"

ยิงฉงรู้สึกตื่นตระหนก

หมัดของยิงโพหล้างได้ชกเอาไปเรียบร้อยแล้ว

หมัดนี้ก็ยังคงเหมือนกับหมัดก่อนหน้านี้

หลินหยางยืนรับหมัดอยู่ตรงที่เดิมโดยที่ร่างกายไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว

ยิงโพหล้างมองตาค้าง

"ความแข็งแกร่งทางด้านร่างกายของเขาสูงมาก เกรงว่ามือเท้าธรรมดาคงทำอะไรเขาไม่ได้!" ยิงฉงตะคอกเสียงเบา "ฉันจะใช้กำลังภายในทำลายเส้นเอ็นของเขา!"

พูดจบ เริ่มโคจรกำลังภายในทันที

คนของตระกูลยิงตกใจมาก ทุกคนรีบโคจรกำลังภายในเล็งตรงไปที่หลินหยางโดยไม่กล้าประมาทแม้แต่นิดเดียว

แต่ยิงโพหล้างไม่เชื่อแบบนั้น

เขามองซ้ายขวา เห็นบนโต๊ะมีถ้วยชาวางอยู่ตรงนั้น เขาหยิบฝาขึ้นมาทุบให้แตกไปด้านหนึ่ง หลังจากนั้นเหวี่ยงตรงเข้าหาหน้าอกของหลินหยาง

"ไปตายซะเถอะ"

เขาคำรามด้วยเสียงที่น่ากลัว

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

หลงโชรู้สึกร้อนรน รีบหยิบเข็มเงินออกมาซัดไปทางยิงโพหล้าง

แต่ก่อนที่เข็มเงินจะถึงตัวยิงโพหล้าง เศษฝาถ้วยชาที่แตกได้บาดลงตรงหน้าอกของหลินหยางก่อนแล้ว

ผัวะ!

เสื้อของหลินหยางโดนบาดจนขาด ตรงหน้าอกมีบาดแผลเล็กๆปรากฏขึ้นและมีเลือดกำลังไหลออกมาเล็กน้อย

ถึงแม้ร่างกายของเขาจะแข็งแกร่งไม่สะทกสะท้านต่อหมัดและเท้า แต่ท้ายที่สุดร่างกายของเขาไม่ได้สร้างขึ้นมาจากเหล็ก จะไปทนทานต่อมีดปืนได้อย่างไร?

แต่ว่ายิงโพหล้างก็ไม่สนใจเรื่องนี้ เมื่อเห็นหลินหยางได้รับบาดเจ็บ เขาหัวเราะฮ่าฮ่าอย่างบ้าคลั่ง

ส่วนเข็มเงินของหลงโชก็โดนยอดฝีมือของตระกูลยิงที่อยู่ด้านข้างรับเอาไว้

หลงโชตกใจมาก

"ฉันก็คิดว่าหมอเทวดาหลินคนนี้จะร้ายกัดสักแค่ไหน ที่แท้ก็กลัวของมีคมเหมือนกัน แค่มีดผลไม้เล่มเดียวก็คงจัดการเขาได้แล้วมั้ง!" คนคนหนึ่งของตระกูลยิงยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด

"ก็แค่พวกแพทย์แผนจีนที่เล่นเข็มเล่นยากล้ามาทำตัวอวดดีที่ตระกูลยิง? นายท่านฉง ไม่ต้องเสียเวลาแล้ว รีบจัดการเขาเถอะ!" มีอีกคนพูดขึ้น

ยิงฉงพยักหน้า ซัดฝ่ามือทั้งสองข้างตรงเข้าไปหาหลินหยาง

ปัง!

ควบคู่กับกำลังภายใน กำลังที่ถูกปลดปล่อยออกมาแตกต่างจากก่อนหน้านี้ ราวกับสามารถพุ่งทะลุร่างกายมนุษย์ ทำลายอวัยวะภายในทั้งหมด

ครั้งนี้ ร่างกายของหลินหยางโดนสะเทือนจนถอยหลังไปสองก้าว

คนของตระกูลยิงยังคงจับตัวของหลินหยางไม่ยอมให้เขาดิ้นหลุด

"อาจารย์!"

หลงโชตะโกน คิดจะพุ่งเข้ามาช่วย

แต่ทางด้านของยิงผิงจู๋ยื่นมือออกมาจับข้อมือของหลงโช

หลงโชพยายามดิ้นรนไม่หยุด แต่แรงของเขาจะเอาอะไรไปสู้ยิงผิงจู๋ที่เป็นยอดฝีมือระดับสูง? เขาโดนยิงผิงจู๋จับเอาไว้อยู่แบบนั้น

"ไอ้เวร! ปล่อยฉัน!" หลงโชดิ้นรนแต่ไม่มีประโยชน์

"ฮ่าฮ่าฮ่า คุณยืนดูอาจารย์ของคุณโดนคนของตระกูลยิงหักแขนหักขาก็แล้วกัน!" ยิงโพหล้างหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

เขาคาดหวังที่จะได้เห็นภาพนี้ทุกคืนทุกวัน

ในที่สุดวันนี้ก็เป็นจริง

ยิงฉงลงมือโจมตีใส่หลินหยางต่อ

แต่ในช่วงเวลาคับขัน ทางด้านของหลินหยางเงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน สายตาจ้องยิงฉง

สายตาคู่นั้นมันดูน่ากลัวมาก

หัวใจของยิงฉงรู้สึกเย็นวูบ มือสั่นเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

วินาทีต่อมา หลินหยางออกแรงตรงไหล่อย่างกะทันหัน คนของตระกูลยิงที่จับแขนของหลินหยางไม่ทันระวังตัว โดนหลินหยางเหวี่ยงตรงเข้าไปหายิงฉงอย่างแรงพร้อมกับแขนของเขา

"อะไรกัน?"

ยิงฉงเบิกตากว้าง รีบดึงมือของตัวเองกลับมาหวังจะรับคนของตระกูลยิงแทน แต่…

ปัง!

ร่างกายของคนตระกูลยิงคนนั้นกระแทกใส่เขาอย่างแรง คนทั้งสองล้มลงไปกลิ้งอยู่บนพื้น

ทุกคนรู้สึกตกใจมาก

"พวกคุณทำอะไรของพวกคุณ? จับตัวเขาเอาไว้!" ยิงผิงจู๋ขมวดคิ้ว

คนของตระกูลยิงรีบล็อคตัวของหลินหยางอีกครั้ง

แต่หลินหยางก็เริ่มแสดงความน่าเกรงขามของตัวเองแล้ว เขาเหวี่ยงมืออีกข้างฟาดลงบนพื้นอย่างแรง

ต้องบอกก่อน แขนอีกข้างของหลินหยางโดนคนของตระกูลยิงจับเอาไว้

คนทั้งสองพยายามล็อคแขนของหลินหยางไว้ให้ได้ แต่เนื่องจากไม่สามารถต้านทานแรงของหลินหยาง อีกคนสัมผัสได้ถึงความอันตรายรีบปล่อยมือ

ไปอีกคนกลับไม่ทันปล่อยมือ

"อา! อา! อา…"

เขาร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว โดยหลินหยางฟาดใส่พื้นโดยตรง