สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 396

คราวนี้ ตระกูลพบว่ามือเท้าของหลินหยางไม่ยุ่งเหยิงอีกต่อไป แต่มีระบบระเบียบ ยิ่งไปกว่านั้น…วิชาศิลปะการต่อสู้ของเขามีรูปแบบสไตล์การต่อสู้ของตระกูลยิงแฝงอยู่

ตระกูลยิงรุมล้อมเข้ามา แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็เริ่มต้านไม่ไหว กลุ่มคนแทบจะโดนหลินหยางซัดจนกระเด็น

"ต้านเอาไว้ ต้านเอาไว้ให้ได้! มันมีแค่คนเดียว สู้คนมากมายของตระกูลยิงไม่ได้ ถึงจะยืดเยื้อ ก็ต้องยืดเยื้อรอจนมันตาย!" ยิงฉงตะโกนเสียงดังจากด้านนอก

อาวุโสหลายคนรีบวิ่งเข้ามา ประคองยิงหัวเหนียนที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดนอนอยู่บนพื้นลุกขึ้น

อาวุโสคนหนึ่งป้อนยาหนึ่งเม็ดใส่ปากของยิงหัวเหนียน หลังจากนั้นนำน้ำมาให้เขาดื่มตามหลัง สภาพร่างกายของยิงหัวเหนียนถึงค่อยๆดีขึ้นทีละนิด

"หัวหน้าตระกูล คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?" อาวุโสคนหนึ่งถาม

"รีบ…รีบไปเชิญบรรพบุรุษออกมา…" ยิงหัวเหนียนจับมือของอาวุโสที่อยู่ด้านข้าง ตะโกนด้วยน้ำเสียงที่ตื่นตระหนกเล็กน้อย

"เรื่องนี้…หัวหน้าตระกูล ท่านบรรพบุรุษไม่ชอบให้คนอื่นมารบกวน เรื่อง…เรื่องแบบนี้จะเชิญเขาออกมา? เกรงว่า…" สีหน้าของอาวุโสคนนั้นดูลำบากใจมาก

"เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว…รีบไป…รีบไป"

ยิงหัวเหนียนคำราม ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง พูดได้เพียงไม่กี่คำ มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากอีก

คนของตระกูลยิงสะดุ้งตกใจ รีบหันหลังแล้ววิ่งออกไป

"สถานการณ์แบบนี้…มี…มีแต่ท่านบรรพบุรุษเท่านั้นที่รับมือไหว พวกคุณประมาทเกินไป…หมอเทวดาหลินคนนี้…ไม่ได้ง่ายเหมือนกับที่พวกเราคิดไว้…ครั้งนี้ตระกูลยิงของเราไม่ใช่แค่เสียเปรียบ…แต่ต้องสูญเสียครั้งใหญ่…" ยิงหัวเหนียนพูดด้วยสีหน้าที่โศกเศร้า

เขาไม่ได้เกลียดชังหลินหยาง แต่เกลียดคนของตระกูลยิงที่ทำตัวอวดดีบ้าบิ่นพวกนี้

แต่เห็นได้ชัดคนพวกนี้ยังไม่เข้าใจความหมายของยิงหัวเหนียน

"หัวหน้าตระกูล ตกลงคุณกำลังกังวลอะไรอยู่กันแน่? ก็แค่คนบ้าที่ไม่รู้จักคำว่าตาย บางทีอาจจะมีความสามารถติดตัวบ้าง แต่ตระกูลยิงของเราจะรับมือไม่ไหวเลยเหรอ?" อาวุโสคนหนึ่งขมวดคิ้วแล้วพูด

"ใช่แล้วหัวหน้าตระกูล คุณรอดูพวกเราถลกหนังคนคนนั้นทั้งเป็นได้เลย!"

ยิงผิงจู๋ก็เดินเข้ามาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมอีกคน หลังจากพูดจบ เขาหันไปมองหลงโชที่อยู่นอกวงล้อมแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "จับตัวหลงโชไว้!"

"ครับ!"

หลังจากยิงผิงจู๋ออกคำสั่ง ยอดฝีมือหลายคนของตระกูลยิงรีบพุ่งเข้าไปทันที

"พวกคุณคิดจะทำอะไร? หยุดเดี๋ยวนี้! หยุดเดี๋ยวนี้!"

หลงโชตะโกนด้วยความร้อนรน คิดจะหนี แต่มีเหรอที่เขาจะสามารถหนีรอดจากการปิดล้อมของยอดฝีมือพวกนี้? เขาโดนคนของตระกูลยิงจับตัวและพามาหายิงผิงจู๋อย่างรวดเร็ว

"ปล่อยผม รีบปล่อยผม!" หลงโชตะโกนดังลั่น

ยิงผิงจู๋ยกมือขึ้นตบหน้าเขาไปสองที

เพี๊ยะเพี๊ยะ!

ใบหน้าของหลงโชบวมขึ้นมาทันที

"หลงโช ในเมื่อคุณต้องการติดตามหมอเทวดาหลินที่ไม่รู้จักคำว่าตายคนนั้น งั้นคุณก็เป็นศัตรูของตระกูลยิง ผมแนะนำให้คุณทำตัวดีหน่อย ไม่อย่างนั้นผมเองก็ไม่รับประกันว่าจะหักแขนหักขาคนหรือเปล่า!" ยิงผิงจู๋พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ยิงผิงจู๋…คุณอย่ารังแกกันให้มาก!" หลงโชกัดฟันแน่นพูด

"รังแก? ตอนนี้ไม่ใช่ว่าตระกูลยิงกำลังรังแกคุณ มันเป็นเพราะพวกคุณเหยียบมาถึงหัวของตระกูลยิงแล้ว เรื่องนี้จะโทษพวกเราไม่ได้?"

ยิงผิงจู๋พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา หลังจากนั้นหันไปตะโกนหลินหยางที่อยู่ในกลุ่มคน "หมอเทวดาหลิน!"

หลังจากที่สิ้นเสียง ทางด้านของหลินหยางหันมามองอย่างกะทันหัน ทันทีที่เห็นยิงผิงจู๋และคนอื่นจับตัวหลงโชเอาไว้ สีหน้าของเขาเคร่งขรึมลงทันที

"อาจารย์ ไม่ต้องสนใจผม! คุณรีบคิดหาวิธีออกจากที่นี่เถอะ!" หลงโชตระโกนด้วยความร้อนรน

"หุบปาก!"

ยิงโพหล้างที่อยู่ด้านข้างพุ่งเข้ามาชกหมัดใส่หน้าของหลงโชหนึ่งหมัด

ปัง!

มีเลือดจำนวนมากไหลออกมาจากจมูกของหลงโชทันที ตาของเขาพร่ามัวไปหมดแทบจะหมดสติแล้ว

สีหน้าของหลินหยางถูกปกคลุมด้วยความเย็นชา

"ทำไม? ไอ้ลูกสุนัข เห็นจุดจบของเขาหรือยัง? อีกเดี๋ยวแกก็จะเป็นแบบนี้ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…" ยิงโพหล้างหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง หลังจากนั้นชกหมัดใส่ร่างกายของหลงโชอีกครั้ง

ปัง!

หลงโชรู้สึกเจ็บจนหดตัวอยากล้มลงไปนอนกองกับพื้น

แต่คนของตระกูลยิงรีบหิ้วปีกของเขาลุกขึ้นทันที

ยิงโพหล้างราวกับเป็นบ้าไปแล้ว เขายกแขนขึ้นชกหมัดกระหน่ำใส่บนตัวของหลงโช

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง…

เสียงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ผ่านไปสักพัก บนหน้าอกของหลงโชเต็มไปด้วยเลือด ลมหายใจรวยริน ยากที่จะยืนไหว

"อาจารย์…รีบ…ไป…" หลงโชพยายามตะโกนด้วยสติที่เหลือเพียงน้อยนิด

หลินหยางรู้สึกโกรธมาก สีหน้ามืดมนลงหมดแล้ว

เขาหยุดการต่อสู้ของฝั่งนี้อย่างกะทันหัน หลังจากนั้นเดินตรงเข้าไปทางหลงโชโดยตรง

เขามองข้ามหมัดและเท้าที่อยู่โดยรอบ

ตึก! ตึก! ปัง! ปัง…

หมัดและเท้ามากมายกระแทกใส่บนตัวของหลินหยางอย่างแรง

แต่เขาราวกับไม่รู้สึกเจ็บ สายตายังคงจ้องมองทางยิงโพหล้าง ก้าวเท้าเดินเข้าไปทีละก้าว

"หยุดเขาเอาไว้!"

ยิงโพหล้างตะโกนเสียงดัง

ทุกคนรีบพุ่งเข้าไปด้วยความโกรธ

"ไสหัวไปให้หมด!"