สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 425

"ทำไม? คุณหนูใหญ่ตระกูลเหลียง หรือจะปรับทัศนคติกับฉันที่นี่สักหน่อย?" หญิงสาวมองมาทางเหลียงเสี่ยวเตี๋ยแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยไม่ได้พูดอะไรอีก

"นางแพศยา!"

หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา หลังจากนั้นก้าวเท้าเดินออกจากตรอก

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยกัดฟัน แต่ท้ายที่สุดก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

หลังจากที่คนผ่านทางกระทืบพี่เพียว ชายหัวเขียวและคนอื่นก็แยกย้ายกันกลับไป เหลือไว้เพียงหนุ่มสาวที่ร้องคร่ำครวญอยู่บนพื้น ตั้งแต่เริ่มจนจบไม่พูดคุยทักทายกับเหลียงเสี่ยวเตี๋ยแม้แต่คำเดียว

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยอยากถามอะไรบางอย่างพวกเขา แต่คำพูดที่มาถึงปลายลิ้นกับไม่รู้จะพูดยังไง

ผ่านไปสักพัก คนผ่านทางแยกย้ายกันไปหมดแล้ว

"ตกลง…คนพวกนี้เป็นใครกันแน่?" เหลียงเสี่ยวเตี๋ยถามด้วยความสงสัย

"ผมไม่รู้" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

"ไม่ได้ ฉันต้องถามให้รู้เรื่อง" เหลียงเสี่ยวเตี๋ยดูเหมือนจะไม่พอใจเล็กน้อย เธอมองดูแผ่นหลังของผู้หญิงสวมรองเท้าส้นสูงที่เพิ่งเดินออกไป หลังจากนั้นรีบก้าวเท้าตามออกไป

"เสี่ยวเตี๋ย!"

หลินหยางตะโกนตามหลัง แต่คิดไม่ถึงว่าเหลียงเสี่ยวเตี๋ยจะวิ่งเร็วขนาดนั้น เพียงแค่ครู่เดียวก็หายไปแล้ว

หลินหยางส่ายหัว ขี้เกียจพูดอะไรมาก

"คุณหลิน!" ในตอนนั้นเอง ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินเข้ามาโค้งคำนับให้หลินหยาง

"ทำได้ไม่เลว" หลินหยางพูด

"ขอบคุณคุณหลิน หรือไม่…จะให้จัดการคนพวกนั้นด้วยเลย?" ชายวัยกลางคนถามเสียงเบา

หลินหยางย่อมเข้าใจอยู่แล้วว่าชายวัยกลางคนหมายถึงใคร ก็แค่พวกบอดี้การ์ดของหญิงสาวคนนั้น

แต่นั่นเป็นคนของตระกูลซือหม่า แม้หลินหยางจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับตระกูลซือหม่า แต่ตอนนี้เขายังไม่อยากไปยุ่งกับพวกเขา

"ไม่จำเป็น พวกคุณกลับไปเถอะ!"

"ครับ คุณหลิน ถ้าเกิดมีอะไรจะสั่งอีก โทรบอกผมได้ทุกเมื่อ" ชายวัยกลางคนพยักหน้าแล้วเดินจากไป

ในตอนนั้นเอง เหลียงเสี่ยวเตี๋ยเดินกลับมาด้วยความผิดหวัง

"คุณกำลังคุยกับใครอยู่? คนเมื่อกี้เหรอ?" เหลียงเสี่ยวเตี๋ยถามหลินหยางด้วยความประหลาดใจ

"ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่เพื่อนที่เดินผ่านมา" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"เพื่อน?" เหลียงเสี่ยวเตี๋ยยิ่งรู้สึกสงสัย

"แล้วเธอได้อะไรมาบ้าง" หลินหยางถามกลับ

"ไม่ได้อะไรเลย คนพวกนั้นทำตัวเหมือนกับเครื่องจักรที่ไร้อารมณ์ ไม่ว่าฉันจะพูดยังไง พวกเขาก็ไม่สนใจฉันเลยสักนิด" เหลียงเสี่ยวเตี๋ยวกัดฟัน "พวกเขาไม่ใช่คนผ่านทางแน่นอน ต้องมีใครสักคนที่ส่งคนมาปกป้องฉัน!"

"บางทีอาจจะเป็นคนของตระกูลเหลียง"

"จะเป็นไปได้ยังไง?" เหลียงเสี่ยวเตี๋ยถลนตาใส่เขา ส่งเสียงฮึ่มแล้วพูด "ทางตระกูลไม่มีทางส่งคนมาปกป้องฉันแน่นอน คุณคิดว่าฉันเป็นเหลียงหนานฟาง เหลียงหงอิงพวกนั้นเหรอ?"

หลินหยางไม่ได้พูดอะไร

อันที่จริงเขาก็พอรู้อะไรเกี่ยวกับสถานการณ์ของตระกูลเหลียง สายเลือดฝั่งของเหยียนเฟิงหยาน ตามหลักแล้ว เป็นผู้สืบทอดของนายท่านสี่แห่งตระกูลเหลียง ส่วนพ่อของเหลียงเฟิงหยานเสียชีวิตก่อนวัยอันควร ตระกูลเหลียงสามสาขาจึงตกอยู่ในความดูแลของเหลียงหูเซียว เหลียงฉินซง เหลียงเว่ยกั๋ว ทั้งสามสาขาถือเป็นเสาหลักของตระกูลเหลียง และในฐานะที่เป็นผู้ดูแล ทรัพยากรส่วนใหญ่จึงตกเป็นของพวกเขา

แน่นอน ไม่ใช่ว่าเหลียงเสี่ยวเตี๋ยจะไม่มีสิทธิพิเศษอะไรเลย เมื่อก่อนเธอก็มีบอดี้การ์ดคอยติดตาม แต่หลังจากที่เหลียงชิวเยี้ยนทำผิด ครอบครัวของเหลียงเฟิงหยานจึงตกอับ และน่าจะเป็นเพราะเหตุนี้เหลียงเสี่ยวเตี๋ยจึงถูกเพื่อนในมหาวิทยาลัยรังแก เธอเองก็ไม่รู้จะเอาไปฟ้องใคร

"ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?"

หลินหยางเปลี่ยนประเด็น

"ยังจะใครได้อีกล่ะ? ซือหม่าเหมียวฮ่าว คุณหนูใหญ่ของตระกูลซือหม่า!"

"ไปมีปัญหากับเธอได้ยังไง?"

"ฉันอยากมีปัญหากับเธอที่ไหนล่ะ เธอต่างหากที่มาหาเรื่องฉัน!" ดวงตาของเหลียงเสี่ยวเตี๋ยกลายเป็นสีแดง นั่งยองลงสองมือกอดเข่า พูดด้วยท่าทางที่น่าสงสาร