สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 435

เสียงเบรกที่รุนแรงดังขึ้นที่หน้าประตูสถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

หลินหยางและคนอื่นๆ หันหน้าไปมองทางประตู เห็นรถสีดำจอดอยู่

ประตูรถเปิดออกมา ชายหญิงหลายคนในชุดคลุมสีเทาน้ำเงินเดินลงมา

เมื่อมองไปที่เครื่องแต่งกายของพวกเขาก็รู้ทันทีว่าเป็นคนจากบ้านโอสถฉี!

คนของพรรคซวนอีตื่นตระหนกในทันที เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและศิษย์ที่เข้มแข็งบางคนก้าวไปด้านหน้าเพื่อขวางหน้าประตูไว้ทันที

"ไม่ต้องตื่นตระหนก พวกเราไม่ได้มาก่อเรื่อง แต่พวกเรามาส่งคนให้กับพวกคุณ!" ชายหนุ่มที่อยู่ด้านหน้าพูดด้วยรอยยิ้ม

"ส่งคน? ส่งใคร?" ฉงฉางไป่ถามด้วยความสับสน

เห็นชายคนนั้นโบกมือ

คนอื่นๆ ที่เหลือเปิดท้ายรถทันทีและยกถุงผ้าสีดำโยนลงบนพื้น

ปึก!

ไม่รู้ว่าอะไรอยู่ในกระเป๋า หนักมาก กระแทกลงบนพื้นจนฝุ่นกระเด็นขึ้นมา...

"นี่คือคนของคุณ! นับว่าน่าสนใจ ผมเห็นแก่เขา จะให้เวลาพวกคุณสามวัน หลังจากนี้สามวันนำดอกเหอหลิงมา!"

พวกเขาขึ้นรถ ชายคนนั้นดึงหน้าต่างลง ถุยน้ำลาย และตะโกนใส่หลินหยาง เมื่อรถสตาร์ทก็วิ่งออกไปอย่างไร้ร่องรอย

ทุกคนอึ้ง สายตาจับต้องไปที่ถุงผ้าสีดำบนพื้น

"คน...คนของพวกเราหรอ?" ฉงฉางไป่อุกอัก

"เร็ว! รีบเปิด! รีบเปิด!" ฉินไป่ซงตะโกนเสียงสั่น ดวงตาของเขาเบิกกว้าง จ้องมองไปที่ถุงผ้า

คนรอบๆ ตื่นตระหนก ไม่กล้าส่งเสียงและไม่กล้าเดินเข้าไป

พวกเขาคาดเดาอะไรบางอย่างได้ไม่ชัดเจน

ในทางตรงกันข้าม ฉินหนิงกัดฟัน วิ่งเข้าไป และดึงซิปของถุงผ้าออก

ทันใดนั้น ฉากในถุงผ้าก็เข้าตาผู้คน

คือคนคนหนึ่ง!

หลงโช!

ตอนนี้เขาหน้าบวมแดง นอนอยู่ในพื้นอย่างเงียบสงบ ลืมตา ไม่ขยับ

ทุกคนตื่นตระหนก

ฉินหนิงยืนเหม่อลอย ยื่นแขนออกไปตรวจดูตรงจมูกอย่างระมัดระวัง

หลังจากนั้นเธอก็หันหน้ามาด้วยดวงตาแดงก่ำ: "พี่หลิน เขา...ตายแล้ว..."

คำพูดของฉินหนิง ทำให้ทุกอย่างเงียบลง

แม้ว่าเข็มหล่นลงบนพื้นก็คงดังสนั่นไปทั่วท้องฟ้า

ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างแทบจะถลนออกมา มองหลงโชที่อยู่บนพื้นด้วยความเหลือเชื่อ

ไม่มีใครคิดว่าหลงโชที่ยังมีชีวิตอยู่ไม่กี่ชั่วโมงก่อน ไปที่บ้านโอสถฉีไม่นานจะกลายเป็นแบบนี้?

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"

ฉินไป่ซงราวกับว่าไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้ เขารีบเข้าไป แต่เพราะเขาเดินอย่างเร่งรีบเกินไป เดินไม่กี่ก้าวก็ล้มลงกับพื้น คนรอบๆ เข้ามาพยุงเขา แต่ดวงตาของเขายังคงจ้องมองร่างของหลงโชบนพื้น...

"เป็นไปไม่ได้...หลงโช...หลงโชจะตายได้ยังไง? เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!" ฉงฉางไป่พึมพำม เขาสูญเสียโดยสมบูรณ์

เขาและหลงโชเคยเป็นผู้นำของฝ่ายใต้ ทั้งสองคนคุ้นเคยกันอย่างมาก หลงโชเป็นคนยังไง มีความสามารถยังไง เขาเข้าใจอย่างสุดซึ้ง แม้ว่าหลงโชจะไม่ใช่ผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ แต่ก็เชี่ยวชาญด้านเข็มเงิน ไม่ได้สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ในเวลาวิกฤตได้ แต่อย่างน้อยก็ยังมีความสามารถในการปกป้องตัวเอง

แต่ตอนนี้...เขานอนอยู่บนพื้นที่เย็นเฉียบ

"อาจารย์หลง!"

"ไม่!"

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ใครทำร้ายอาจารย์หลง!"

คนของสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีล้อมเข้ามาโยนตัวบนร่างของหลงโชและร้องไห้

เสียงดังไปทั่ว

หลินหยางเดินเข้าไป มองใบหน้าที่บวมของหลงโช ไม่พูดอะไร

หม่าไห่และคนอื่นๆ โกรธอย่างมาก กัดฟัน

"หมอเทวดาหลิน อาจารย์หลงจะตายไปโดยเปล่าประโยชน์ไม่ได้ พวกเราต้องล้างแค้นให้เขา!" ในเวลานี้ ลูกศิษย์คนหนึ่งของหลงโชลุกขึ้นมา มองหลินหยางด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

"ใช่ พวกเราต้องล้างแค้นให้อาจารย์หลง!"