สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 45

"ถ้าพูดตามนั้น ฉันเองก็สามารถได้จัดการคนเดียวได้หรอ?" ซูเจินพูดแปลกๆ

"แบบนี้ก็แบ่งให้กับทุกคนไม่ดีกว่าหรอ"

"ทั้งหมดสี่สัญญา จะแบ่งกันยังไงถึงจะเหมาะสม? งบประมาณต้นทุนก็ไม่เหมือนกัน จะคิดยังไง?"

"งั้นค่อยตามหาเจ้าของบริษัทเหล่านั้นว่าจะเอายังไงไหม?"

"ถ้างั้นผมก็ไม่ค้านอะไร"

"อย่างไรก็ตามครอบครัวของผมต้องการส่วนมากที่สุด"

ญาติๆ ตระกูลซูทะเลาะกัน เริ่มแบ่งโครงการเหล่านี้

สีหน้าของซูไท่ไม่ค่อยดี

ซูหยูไม่พูดอะไร

"เห็นไหมเสี่ยวหยู โครงการเหล่านี้ยังไม่เสร็จสิ้น พวกเขาถือว่าสิ่งเหล่านี้เป็นของตัวเองแล้ว!" ซูไท่ถอนหายใจ

"หรือว่ายังจะมีปัญหาอะไรอีก? หลินหยางต้องเซ็นมันอย่างแน่นอน ก็แบ่งกันก่อนล่วงหน้าเลยก็ดี"

"คุณมั่นใจหรอว่าหลินหยางจะเซ็นสัญญา?"

"คุณย่าเตรียมข้อตกลงการหย่าร้างไว้เรียบร้อยแล้ว เพียงเพื่อบังคับให้เขาจนมุม คุณไม่รู้จักหลินหยางนั่นหรอ ทำให้เขากลัว เขาก็กลัวแล้ว!" ซูหยูพูด

"กลัวหรอ? ความขัดแย้งกับหม่าฟงยังไม่ใหญ่พอหรอ? คุณเห็นหลินหยางกลัวไหม?"

"เพราะว่าเขาได้พบกับคนมีเงิน คุณย่าตรวจดูแล้ว หลินหยางก็แค่อ่านหนังสือแพทย์ไม่กี่เล่ม ไปช่วยหนิงเสี่ยวหว่านของตระกูลหนิงเข้า ตระกูลหนิงก็เลยช่วยเขา!"

ซูไท่ไม่พูดต่อ แต่ดวงตาของเขายังคงกังวล

ในเวลานี้ แท็กซี่จอดที่หน้าบ้าน

"แม่ พวกเรามาแล้ว!"

เสียงที่เรียบง่ายของซูกวงดังเข้ามา

คนในห้องหยุดเถียงกันทันที

คุณนายพูดอย่างเย็นชา: "หลินหยางมาไหม? ถ้าหลินหยางไม่มา พวกคุณก็ไม่ต้องเข้ามา! ไสหัวกลับไปให้หมด"

เมื่อคำพูดนี้ออกมา รอยยิ้มของซูกวงแข็งทื่อ

จางชิงหยู่หน้ามืด กัดฟัน

"ผมมาแล้ว!"

หลินหยางตอบกลับไปเอง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนตระกูลซูในบ้านตอนนี้ยิ้มอย่างได้ใจ

"เฮอะ นับว่ายังอ่อนข้อ!"

"บอกแล้วไงว่าเขาไม่อยากเสียเสี่ยวเหยียนไป!"

"ใช่ เสี่ยวเหยียนของพวกเราเป็นสาวงามที่รู้จักกันดีในเมืองเจียงเฉิน ชายหลายคนต้องการได้แต่ไม่ได้มา กลับไปเป็นภรรยาของไอขยะหลินหยาง เขาจะไม่อยากถือสมบัติล้ำค่านี้ในมือได้ยังไง?"

"ใช่"

คนตระกูลซูแอบหัวเราะ คิดว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี

ใบหน้าของคุณนายซูรีบร้อย

ครอบครัวซูกวงเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น

"แม่" ซูกวงโบกมือทักทาย

หลินหยางไม่ส่งเสียง นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ

คุณนายไม่สนใจ โบกมือไปทางซูเหยียน

ซูเหยียนเดินไป

คุณนายยื่นเอกสารกองหนึ่งให้เธอข้างๆ

“ไปบอกคนของเธอให้เซ็นสัญญา!" คุณนายพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

ซูเหยียนผงะเล็กน้อย มองสัญญาบนมือ สีหน้าเปลี่ยนในทันที

"คุณย่า คุณกำลังขอให้หลินหยางเปลี่ยนคนรับผิดชอบโครงการเขตชิงชานทุกคนออกมาหรอ? คุณจะไล่หลินหยางออกไปหรอ?" ซูเหยียนเสียงสั่น

แม้ว่าเธอจะรู้แผนการและเจตนาของคุณนายซู แต่ธอก็ไม่เคยคิดว่าคุณนายซูจะทำ

"เสี่ยวเหยียน จะโทษคุณย่าไม่ได้ ชายของคุณมีเธอธรรมแค่ไหนเธอรู้ดี เธอวางใจได้หรอที่โครงการใหญ่ๆ นี้อยู่ในมือของเขา? ถ้ามันพังขึ้นมาล่ะ? มีกี่คนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้!" ​ซูเหม่ยซินถามเบาๆ

"ใช่ ไม่ใช่ว่าเราใจร้าย แต่หลินหยางไม่มีความสามารถนี้ คุณย่ารู้ดี ทำเพื่อเขา" หลิวเยี้ยนเองก็สนับสนุน

ซูเหยียนหายใจหนักขึ้น

"ไปเถอะ" คุณนายซูพูด

ซูเหยียนตัวแข็ง เธอถือสัญญา หันหน้าไปอย่ายากลำบาก มองหลินหยางอย่างช่วยไม่ได้

เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง

หลินหยางถอนหายใจอีกครั้ง ตบฝุ่นบนเสื้อของเขา และพูดตรงๆ ว่า: "ผมไม่เซ็น"

สามคำง่ายๆ นี้ได้จุดชนวนให้ญาติของตระกูลซูระเบิดทัน

"คุณพูดอะไร?"

"หลินหยาง! คุณกล้าไม่เซ็นหรอ?"

"ให้ตายเถอะ! กล้าขัดคุณย่าหรอ?"