สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 455

"ราคาสูงเสียดฟ้าก็ไม่เป็นไร ซื้อมันจากบ้านโอสถฉีทันที! แต่จำได้ แอบซื้อ อย่าทำให้พวกเขารู้ว่าสถาบันการแพทย์ซวนอีเป็นคนซื้อ เพื่อป้องกันไม่พวกเขาขึ้นราคาอีก!" หลินหยางพูดอย่างจริงจัง

"สบายใจได้อาจรย์ ผมจะจัดการอย่างดี" ฉงฉางไป่พยักหน้า หันหน้าและเดินออกไป

"ไป่ซง คุณมากับผม!"

หลินหยางพูด จากนั้นหันหลังออกจากห้องโถงและไปที่สำนักงาน

ฉินไป่ซงติดตามไป

"บอกผมมาว่าเกิดอะไรขึ้น" หลินหยางจุดบุหรี่และถาม

"ตั้งแต่ที่พวกเราเริ่มการปราบปรามบ้านโอสถฉี บ้านโอสถฉีก็เริ่มตอบโต้เราเราเช่นกัน!" ฉินไป่ซงพูด

"พวกเราตอบโต้เรายังไง?"

"พวกเขาไม่ได้ต่อสู้กลับด้วยเศรษฐกิจ ธุรกิจ หรือแม้แต่สถาบันการศึกษาทางการแพทย์ แต่โจมตีที่คนของสถาบันการแพทย์เราโดยตรง" ฉินไป่ซงถอนหายใจ: "สองวันนี้ เมื่อคนในสถาบันการแพทย์ของพวกเราออกไปจากสถาบัน ทุกคนก็จะโดนโจมตี ไม่ว่าจะเป็นใคร ทุกคนจะถูกตัดเส้นเอ็นที่มือและเท้า ถูกทำร้ายร่างกายอย่างหนัก แม้แต่ผมก็เกือบโดนวางยาพิษ เราได้ใช้มาตรการเร่งด่วนปิดกั้นสถาบันการแพทย์แล้ว เสริมกำลังการป้องกันและแม้กระทั่งขอให้ส่งหน่วยลาดตระเวนมาจัดการห้ามนักเรียนเข้าและออกจากสถาบันและแม้แต่อาจารย์ก็ไม่ปล่อยให้พวกเขากลับบ้านและพักอยู่ในสถาบันการแพทย์ในขณะนี้"

"ผู้รู้ศิลปะการต่อสู้ของบ้านโอสถฉีมีไม่มาก ตามเหตุผลแล้ว ถ้าพวกเขาจะลงมือกับพวกเรา อย่างน้อยพวกเราก็น่าจะมีความสามารถในการต่อสู้กลับ!" หลินหยางขมวดคิ้วพูด

"ใช่ ผมเองก็เคยสงสัยเช่นกัน ดังนั้นเลยบอกให้หม่าไห่ไปตรวจสอบ พบว่ามีพลังในเยี้ยนจิงเข้ามาเกี่ยวด้วย!"

"พลังในเยี้ยนจิงหรอ?" หลินหยางสีหน้านิ่ง รีบถาม: "พลังไหนในเยี้ยนจิงที่มีส่วนเกี่ยวข้อง?"

"ตระกูลซือหม่าแห่งเยี้ยนจิง!" ฉินไป่ซงเข้ามาใกล้และพูดเสียงเบาๆ

การแสดงออกของหลินหยางเคร่งขรึมและดวงตาของเขาเย็นชา: "ตระกูลซือหม่าอีกแล้วหรอ?"

"อาจารย์ ทำไมคุณพูดว่า อีกแล้ว?"

"ไม่มีอะไร ใช่แล้ว เรื่องนี้เริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"หลังจากอาจารย์ไปก็เริ่มแล้ว"

"หรอ? เหมือนว่าตระกูลซือหม่าจะคิดเหมือนกับผมจริงๆ ชอบทำให้อีกฝ่ายพิการ!"

การแสดงออกของหลินหยางเย็นชาและมีสายตาที่ดุร้ายในดวงตาของเขา

"อาจารย์ พวกเราจะทำยังไงดี?" ฉินไป่ซงถาม

"ตระกูลซือหม่าตั้งอยู่ในเยี้ยนจิง ยังไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ตอนนี้ลงมือกับบ้านโอสถฉีก่อน ยังไงเวลาที่ผมให้กับบ้านโอสถฉีได้มาถึงเวลา ถึงเวลาทำตามสัญญาของผมแล้ว"

หลินหยางหลับตา พูดอย่างนิ่งสงบ

"อาจารย์ คุณหมายความว่าอะไร..."

"เตรียมพร้อม จะไปบ้านโอสถฉี!"

วันถัดไป

บ้านโอสถฉี

เฝิงฉือกำลังนั่งอยู่ในศาลาเล่นหมากรุกกับเจ้าบ้านโอสถฉี

ซีโหรนเซียน หวังปิงเตี๋ย จื่อเย่ เซียวชื่อเจี๋ยและคนที่มีพรสวรรค์ของบ้านโอสถฉีหลายคนยืนอยู่ข้างๆ มองอยู่เงียบๆ

เฝิงฉือจดจ่ออยู่กับเกมหมากรุก เขาถือหมากสีดำและเสียเปรียบ แผ่นสีขาวที่เจ้าบ้านโอสถฉีถืออยู่มั่นใจว่าจะชนะ เขารู้ทุกอย่างและเขาไม่ได้หยิ่งทะนงหรือใจร้อนและพูดด้วยรอยยิ้ม: "พวกคุณเตรียมพร้อมแล้วหรือยัง?"

"พวกเราทุกคนพร้อมแล้ว สามารถจัดการได้ทุกเมื่อ"

ซวนเย้าพูดเบาๆ

เขายังคงดูสงบ

เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ ดูเหมือนว่าจะตื่นเต้นกว่ามาก

"ถึงแม้ตระกูลซือหม่าจะไม่ได้โดดเด่นมาเป็นเวลานาน แต่ก็เป็นตระกูลที่มีที่มีภูมิหลังที่ลึกซึ้ง พวกคุณจะได้รับโอกาสเพื่อไปที่เยี้ยนจิง คว้าโอกาสเอาไว้ ต้องเรียนรู้และหัดถาม อย่าไม่สำเร็จอย่ากลับมา เข้าใจไหม?" เจ้าบ้านโอสถฉีพูด

"รับทราบ บ้านโอสถฉี" เหล่คนที่มีพรสวรรค์ต่างโค้งคำนับ

ในเวลานี้ อาจารย์โจวรีบวิ่งเข้ามาที่นี่

เจ้าบ้านโอสถฉีหันหน้า: "อาจารย์โจว มีเรื่องอะไรหรอ?"

อาจารย์โจวหยุด หอบสองสามครั้งและพูด: "เจ้าบ้านโอสถฉี เกิดเรื่องใหญ่แล้ว"

"หืม?"

เจ้าบ้านโอสถฉีขมวดคิ้ว มือที่กำลังจะเคลื่อนไหวก็ลอยอยู่ในอากาศ