สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 466

เห็นได้ชัดว่านี่กำลังบังคับซูหยู

"เสี่ยวหยู เธอบ้าไปแล้วหรอ? ยังไม่รีบดื่มอีก?"

"เธออยากจะทำลายอนาคตของตัวเองหรอ?"

"ผู้กำกับต่ง คุณอย่าเพิ่งโมโห เธอแค่สับสนกับคำพูดของพี่เขยของเธอ เธอต้องอื่นอย่างแน่นอน"

โจวย้วนหยวน ฉ่ายเยี้ยนรีบพูดชักจูง

ซูหยูเจ็บปวดอย่างมาก

แต่ในเวลานี้ หลินหยางดึงแขนของเธอและพูดอย่างเรียบเฉย: "ไปกันเถอะ กลับ พี่เขยจะทำให้คุณโด่งดังเอง"

"พี่เขย?" ซูหยูมองเขาอย่างไร้เรี่ยวแรง

"เชื่อผม พรุ่งนี้ผมจะให้คนเขียนบทให้คุณ คุณจะได้เป็นนางเอก!" หลินหยางกล่าวด้วยความจริงจังอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ห้องก็เงียบลงครู่หนึ่ง จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะระเบิดออกมา

"ฮ่าๆๆๆๆๆ..."

"โด่งดังหรอ? นางเอกหรอ? คุณเป็นผู้กำกับหรอ?"

"น่าขำสิ้นดี!"

ผู้กำกับต่งหรี่ตา จ้องหลินหยาง: "คุณเป็นใคร?"

"ผมไม่ได้บอกแล้วหรอ? หลินหยาง พี่เขยของเสี่ยวหยู"

"หลินหยางหรอ? คุณทำงานอะไร?" ผู้กำกับต่งถามอีกครั้ง

แต่ในเวลานี้ จู่ๆ ผู้จัดการเซี่ยวก็ตระหนักอะไรขึ้นได้ เขาตบต้นขาของตัวเองและหายใจออก

"ผมนึกออกแล้วว่าคุณเป็นใคร คุณคือหลินหยางคนนั้นที่ไม่ทำอะไรใช่ไหม?"

เมื่อสิ้นเสียง สีหน้าของซูหยูก็ซีดลง

โจวย้วนหยวนและแ่ายเยี้ยนเหมือนจะจำอะไรได้ เข้าใจทันที

"โอ้ะ ฉันเองก็จำได้แล้ว พี่เขยที่ของเธอเป็นคนเกียจคร้านและไม่ทำอะไรเลยใช่ไหม หลังจากแต่งงานกับพี่สาวของเธอ เขาก็เอาแต่อาศัยพี่สาวของเธอใช่ไหม?" มุมปากของโจวย้วนหยวนยกขึ้น พูดเสียงดังอย่างไม่เกรงใจ

"มิน่าหล่ะที่ไม่แนะนำพี่เขยขนาดนั้น ที่แท้ก็เป็นอย่างงี้เอง" ฉ่ายเยี้ยนหัวเราะออกมา

"ย้วนหยวน เสี่ยวเยี้ยน พอแล้ว" ฉ๋ายเสียวเจี่ยวตะโกนออกมา

ซูหยูรู้สึกอับอายอย่างมาก

"ผมคิดว่าเป็นบุคคลใหญ่โตจากที่ไหนกัน ที่แท้ก็เป็นพวกไร้ประโยชน์ที่อาศัยเกาะผู้หญิงกินก็เท่านั้น" ผู้กำกับต่งส่ายหน้าและหัวเราะอย่างเยือกเย็น: "ขยะอย่างคุณ ผมเคยเห็นมาเยอะแล้ว คนอย่างคุณถูกลิขิตให้เป็นตัวหนอนที่ก้นบึ้งของสังคม ผมไม่ควรให้คุณเข้ามาเลยจริงๆ!"

"ใช่"

"ไอโง่นี่ไม่ยอมขอบคุณผู้กำกับต่งของพวกเราก็ว่าแล้ว ยังมาพูดเช่นนี้อีก ไม่รู้จักตายดีจริงๆ!"

คนอื่นๆ พูดเสริมขึ้นมา

หลินหยางกลายเป็นจุดศูนย์กลางในการเยาะเย้ย

"ผู้กำกับต่ง อย่าโกรธเลย พี่เขยของฉันอารมณ์ไม่ดีบ้างบางครั้ง" ซูหยูยิ้มออกมา ส่งสายตาให้กับหลินหยางและพูดเบาๆ: "พี่เขย คุณหยุดก่อเรื่องได้ไหม? คุณ...คุณอยากจะทำลายอนาคตของฉันจริงๆ หรอ?"

"เสี่ยวหยู คุณไม่เข้าใจที่เขาพูดหรอเมื่อกี้? หลังจากดื่มก็เข้าไปในห้องเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับรายละเอียดของภาพยนตร์ เขาหมายความว่ายังไง? การดื่มเป็นแค่การเสแสร้ง พูดให้เข้าใจ ผู้ชายเหล่านี้คิดจะเล่นงานพวกเธอไง" หลินหยางพูดตรงๆ ออกมา

และคำพูดนี้ของเขาถือว่าฉีกใบมะเดื่อใบสุดท้ายของทุกคน

ฉ่าวเสียวเจี่ยวและคนอื่นรู้สึกอับอายอย่างยิ่ง

ผู้จัดการเซี่ยวขมวดคิ้ว

ส่วนผู้กำกับต่งไม่ได้ตอบสนองใดๆ

บางทีเขาอาจจะผ่านประสบการณ์แบบนี้มาเยอะแล้ว?

ในเวลานี้ มีเสียงหัวเราะดังออกมา

"แม้ว่าพวกเราจะไปขึ้นเตียงกับพวกเขา และเกี่ยวอะไรกับพวกไร้ประโยชน์อย่างคุณ?" โจวย้วนหยวนเอ่ยปากออกมา เธอเหลือบมองหลินหยาง พูดอย่างไม่แยแส: "ใครไม่รู้ เกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้นในวงการบันเทิง โลกนี้ไม่ได้มีของฟรี ทำไมผู้กำกับต่งถึงหาพวกเราหล่ะ? ในใจของพวกเราไม่ได้รู้กันอยู่หรอ? ขึ้นเตียงแล้วยังไง? ผู้กำกับต่งก็ลงทุนนะ พวกเราจะกินฟรีได้อะไรฟรีๆ หรอ? ทำไมต้องต่อต้านด้วยหล่ะ?"

หลินหยางตกใจอย่างมาก

สักพักเขาก็เงียบลง

"ยังคงเป็นเสี่ยวหยวนที่มีเหตุผล!"

"ใช่ ผมเพิ่งพูดว่าเสี่ยวหยวนฉลาดที่สุดในบรรดาผู้หญิงเหล่านี้"

"ผมว่าเสี่ยวหยวนสมควรได้รับการพิจารณาเป็นนางเอก!"

หลายคนปรบมือ

ผู้กำกับต่งพยักหน้าหลายครั้ง ยิ่งมองยิ่งชอบ แต่โจวย้วนหยวนไม่ใช่คนที่หน้าตาดีเท่าซูหยู เป้าหมายที่เขามาในวันนี้ยังคงเป็นซูหยู

ในความเป็นจริง ไม่ว่าจากมุมใด สิ่งที่โจวย้วนหยวนพูดก็ถูก

เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ความลับในวงการบันเทิงมาตั้งนานแล้ว คุณอยากได้เราสนอง คุณยอมขึ้นเตียงก็จะได้ผลประโยชน์ ถ้าไม่ยอมก็ออกไป ไม่มีใครมาบังคับ คุณไม่ยอมก็มีคนยอม

หลินหยางเองก็ไม่ปฏิเสธ

ซูหยูกลับสูดลมหายใจและวางแก้วเหล้าลง

"หืม?" ผู้กำกับต่งสีหน้าเคร่งขรึม

"ผู้กำกับต่อ เอาอย่างงี้ไหม...ครั้งหน้าพวกเราค่อยดื่มกัน ฉัน...วันนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่..." ซูหยูลังเลและพูดเบาๆ

"เสี่ยวหยู!"

"คุณ..."

"เสี่ยวหยู คิดให้ดี บางเรื่อง ถ้าตัดสินใจไปแล้วจะเสียใจทีหลังไม่ได้แล้ว" ผู้กำกับต่งพูดอย่างเยือกเย็น

ซูหยูสูดลมหายใจ พูดเบาๆ: "ขอโทษด้วยผุ้กำกับต่ง วันนี้ฉันรู้สึกไม่สบายตัวจริงๆ พี่เขย พวกเรากลับกันเถอะ..."