สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 481

"คุณหาคุณหลินมีธุระอะไร?" ก่อนที่หลินหยางจะได้พูดอะไร ทางด้านของเดินออกมาพร้อมกับสีหน้าที่ชวี่หนานตง

เขาเองก็ถือว่าพอเข้าใจเรื่องราวความเป็นมาบ้างแล้ว!

อยู่ดีๆคนของเขาไปล่วงเกินประธานหลินได้ยังไง?

ดูเหมือนหมอนี่จะเป็นต้นเหตุที่สร้างปัญหาให้เขา!

ตอนนี้ความเกลียดชังที่ชวี่หนานตงมีต่อประธานหลี่ มันมากยิ่งกว่าหลินหยางไปหลายเท่า

"คุณคือ?" คุณหลี่กวาดสายตามองชวี่หนานตงตั้งแต่หัวจรดเท้า ถามด้วยความระมัดระวัง

แต่พูดตามความจริง เขาพบกับเรื่องที่น่าตกใจเรื่องหนึ่ง

นั่นก็คือพี่ผู้…ยืนอยู่ที่ด้านหลังของคนคนนี้ ยิ่งไปกว่านั้นยังพยายามส่งซิกทางสายตาให้เขาไม่หยุด!

คนคนนี้เป็นใคร?

ยิ่งไปกว่านั้นพี่ผู้หมายความว่ายังไง?

หรือว่า…คนคนนี้ผู้บังคับบัญชาของพี่ผู้ ชวี่เทียน ราชาแห่งวงการใต้ดินของหนานเฉิน?

"คุณกำลังจะหาเรื่องคนคนนี้?" ชวี่เทียนตงไม่ได้ตอบคำถามของคุณหลี่ แต่เป็นการตั้งคำถามที่คลุมเครือ

"คือ…" ลมหายใจของประธานหลี่หยุดชะงัก ไม่รู้ควรจะตอบยังไงดี

แต่ทางด้านของผู้หญิงที่แต่งหน้าจะกลับไม่สบอารมณ์ เธอแหกปากพูดเสียงดัง "นี่ลุง คุณมาอวดเบ่งอะไรแถวนี้ คุณรู้หรือเปล่าว่าประธานหลี่ของพวกเราเป็นใคร? กล้าใช้น้ำเสียงแบบนี้มาคุยกับประธานหลี่เหรอ? อยากตายมากหรือยังไง?"

ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดพอเหล้าเข้าปากอารมณ์ก็เริ่มมาทันที เธอย่อมพูดเสียงดังเป็นเรื่องธรรมดา

แต่อารมณ์ก็ส่วนของอารมณ์ แหกปากก็ส่วนของแหกปาก ถ้าหากไม่ลืมหูไม่ลืมตา งั้นก็ช่วยไม่ได้!

"อาฉาย! หุบปาก!" คุณหลี่เริ่มร้อนใจแล้ว รีบตะคอกเสียงเบา

"ประธานหลี่ พี่ผู้สนับสนุนคุณไม่ใช่เหรอ? ที่นี่คือถิ่นของคุณ มีพี่ผู้อยู่ทั้งคน คุณจะกลัวอะไร? ใครมันจะกล้าหือกับคุณ?" ผู้หญิงแต่งหน้าจัดเริ่มพูดจาโอ้อวด

"นางแพศยา คุณกำลังพูดอะไรของคุณ? ผมไม่รู้จักคุณ! และไม่รู้จักประธานหลี่อะไรคนนี้!" พี่ผู้ที่อยู่ด้านหลังร้อนรนจนแทบจะร้องไห้ เขารีบตะโกนพูดทันที

หลังจากได้ยินคำพูดประโยคนี้ ผู้หญิงแต่งหน้าจัดรู้สึกอึ้ง สายตาหันไปมอง ราวกับเพิ่งสังเกตเห็นพี่ผู้ที่ยืนอยู่ด้านหลัง

"พี่ผู้ คุณ…" ผู้หญิงแต่งหน้าจัดรู้สึกตกใจมาก

ส่วนคนที่เหลือก็พบว่าสถานการณ์ผิดปกติ แต่ละคนหน้าซีดขาวขึ้นมาทันที

ชวี่หนานเทียนก้าวออกมาข้างหน้า เดิมทีตั้งใจจะลงมือ แต่หลินหยางที่อยู่ด้านข้างพูด "อย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ มีแขกเยอะ"

"ครับ คุณหลิน" ชวี่หนานเทียนพยักหน้า หลังจากนั้นโบกมือ "พาพวกเขาไปชั้นสาม"

"ครับ เถ้าแก่!"

คนที่อยู่ด้านหลังก้าวออกมา

"พวก…พวกคุณจะพาพวกเราไปไหน?" ประธานหลี่เริ่มรู้สึกตื่นตระหนกแล้ว

"ตามไปก็พอ จะพูดไร้สาระทำไม!"

"พวกเราไม่ไป! ฆ่าคน! มีคนคิดจะฆ่าคน!"

ประธานหลี่ตะโกน

เขาไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใคร แต่แม้กระทั่งพี่ผู้ก็ยังต้องเกรงใจมากขนาดนี้ ถ้าหากโดนคนพวกนี้พาตัวไป แบบนั้นไม่เท่ากับกลายเป็นปลาที่วางอยู่บนเขียงเหรอ? ตอนนี้มีแขกมากมายอยู่ที่นี่ เขาจึงรีบแหกปากตะโกนดังลั่นโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้นขึ้นมาทันที

"ไอ้เวร!"

พี่ผู้รีบพุ่งออกไปเหวี่ยงฝ่ามือออกไปสองที

ใบหน้าของประธานหลี่โดนตบจนบวมเหมือนหัวหมูทันที

"ไอ้ลูกสุนัข ถ้าคุณไม่อยากให้ทุกคนต้องตายพร้อมกัน ก็รีบตามผมมา ไม่อย่างนั้นผมรับประกันว่าคุณไม่ได้ออกจากหนานเฉินแน่นอน!" พี่ผู้กระชากคอเสื้อของประธานหลี่ ตะคอกเสียงเบาด้วยความร้อนใจ

ประธานหลี่ตกใจจนแทบจะยืนไม่ไหวแล้ว เห็นท่าทางที่ดุร้ายของพี่ผู้ เขาตกใจกลัวจนขวัญหาย

พี่ผู้ก็ขี้เกียจสนใจอะไรมาก เขาลากคนคนนี้ออกไปโดยตรง

ชวี่หนานตงมองไปทางผู้หญิงแต่งหน้าจัดและคนอื่น

คนทั้งกลุ่มเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง รีบโบกมือ "พวกเราไม่รู้อะไรเลย ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราเลย! พวกเราก็แค่มาร่วมงานเลี้ยงเท่านั้น…"

ชวี่หนานตงมองไปทางหลินหยาง

"พาไปให้หมด"

หลินหยางพูดเสียงเบา

ชวี่หนานตงโบกมือ

พี่ผู้และคนอื่นรีบเดินเข้าไปลากตัวคนทั้งกลุ่มออกไปทันที

"ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!"