สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 485

ถังเสวี่ยล้มก้นทิ่มลงไปที่เก้าอี้ กุมใบหน้าเล็ก มองพ่อของตัวเองด้วยความตกใจ

"ฉันจะตีลูกอกตัญญูคนนี้ให้ตาย!" ถังซงรู้สึกโกรธมาก เขายกมือขึ้นคิดจะตบหน้าของถังฮุ๋ยเสวี่ยอีกครั้ง

"อาซง! คุณทำอะไรของคุณ? หยุดเดี๋ยวนี้นะ!" ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างรีบเดินเข้ามาห้ามถังซง

ผู้คนที่อยู่ด้านข้างก็รีบเดินเข้ามาช่วยจับตัวถังซง ไม่ให้เขาทำอะไรวู่วาม

"ปล่อยผม! ปล่อยผมเดี๋ยวนี้! ผมจะตีไอ้ลูกอกตัญญูคนนี้ให้ตาย! ใครใช้ให้เธอไม่ยอมแต่งงานกับคุณชายฮั๋น! ตีให้ตาย!" ถังซงตะโกนด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน

ถังฮุ๋ยเสวี่ยรู้สึกขุ่นเคืองจนถึงขีดสุด น้ำตาไหลลงมาอาบน้ำไม่หยุด

ทุกครอบครัวย่อมมีความขัดแย้งภายใน

หลินหยางที่อยู่ด้านข้างถอนหายใจ

"พอได้แล้ว!"

ในตอนนั้นเอง ถังจงห่าวตะคอกเสียงดัง

ทุกคนถึงจะสงบสติอารมณ์ลง

"พี่ใหญ่ ผมสอนลูกอกตัญญูแบบนี้ออกมาเป็นความผิดของผม วันนี้ ผมถือเป็นคนบาปของตระกูลถัง!" ถังซงกัดฟันแน่นแล้วพูด

"โทษแกไม่ได้ มันเป็นความเอาแต่ใจของเสี่ยวเสวี่ย" ถังจงห่าวพูดด้วยสีหน้าที่มืดมน

"นางหนู ฉันจะบอกอะไรเธอ! ถ้าหากเธอไม่แต่งงานกับคุณชายฮั๋น ต่อไปเธอก็ไม่ต้องเหยียบเข้าบ้านตระกูลถังอีก ฉันถังซงไม่มีลูกสาวอย่างเธอ!" ถังซงตะคอก

"เสี่ยวเสวี่ย ได้ยินที่พ่อของเธอพูดหรือเปล่า เลิกเอาแต่ใจได้แล้ว คุณชายฮั๋นไม่ดีตรงไหน? อายุน้อยแถมยังมีเงิน ยิ่งไปกว่านั้นยังหลงเธอมากขนาดนี้ และกตัญญูต่อพวกเราสองคนมาโดยตลอด การที่ได้แต่งงานกับเขาเป็นบุญวาสนาชาติที่แล้วของเธอ เธอจะดื้อรั้นไปถึงไหน? หรือต้องการให้พ่อกับแม่ก็อกแตกตายเธอถึงจะมีความสุข?" จางอ้ายหยูแม่ของถังฮุ๋ยเสวี่ยพูดเกลี้ยกล่อม หลังจากพูดจบ เริ่มเช็ดน้ำตาที่หางตา

ญาติคนอื่นเห็นสถานการณ์ ก็เริ่มพากันพูดเกลี้ยกล่อม

"ถูกต้องเสี่ยวเสวี่ย เธอก็ไม่ใช่เด็ก น่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรแล้ว"

"แต่งเถอะ เลิกสร้างปัญหาได้แล้ว"

"ถึงจะไม่ทำเพื่อตระกูลถัง แต่เธอก็ต้องทำเพื่อตัวเอง"

เผชิญหน้ากับคำพูดเกลี้ยกล่อมที่หลั่งไหลเหมือนสายน้ำ ถังฮุ๋ยเสวี่ยเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว

เธอกุมหัวของตัวเอง ท่าทางดูเจ็บป่วยจนถึงขีดสุด

"เป็นยังไงบ้าง โทรหาคุณชายฮั๋นหรือยัง?" ถังจงห่าวถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"คุณลุงสบายใจได้ คุณชายฮั๋นกำลังรีบมา"

"งั้นก็ดีแล้ว" ถังจงห่าวพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ส่วนคนที่เหลือก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

"ในเมื่อคุณชายฮั๋นกำลังจะมา คนไร้ประโยชน์คนนี้ก็ไม่มีประโยชน์แล้ว รีบไสหัวไปเถอะ ไอ้แมงดา!" ถังเสี่ยวหงเหลือบมองหลินหยาง พูดด้วยน้ำเสียงที่ดัดจริต

"เสี่ยวหง คุณพูดอะไรของคุณ?"

ถังฮุ๋ยเสวี่ยกัดฟันแน่น

เธอเป็นคนเชิญหลินหยางมา จะปล่อยให้หลินหยางได้รับความขุ่นเครือได้อย่างไร

"ฮืม? เสี่ยวเสวี่ย เธอปกป้องเขาทำไม? เธอคงจะไม่ได้คิดอะไรกับเขาหรอกนะ?" ถังเสี่ยวหงยิ้มเย้ย

"คุณ…บัดซบ!" อารมณ์ของถังฮุ๋ยเสวี่ยพลุ่งพล่าน แทบอยากจะกระโดดเข้าไปฉีกปากของถังเสี่ยวหง

หลินหยางก็รู้ว่าที่นี่ไม่น่าจะต้องการเขาอีกแล้ว จึงลุกขึ้นแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "เสี่ยวเสวี่ย ผมกลับไปก่อนดีกว่า"

"หลินหยาง คุณไม่ต้องไป! คุณอยู่ที่นี่แหละ วันนี้คุณก็คือแฟนของฉัน ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงเรื่องนี้ได้!" ถังฮุ๋ยเสวี่ยคว้าแขนของหลินหยาง พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

"คุณ…"

"ลูกอกตัญญู! ลูกอกตัญญู!"

ทุกคนรู้สึกโกรธจนกระทืบเท้า

ในตอนนั้นเอง มีเสียงของคนตระกูลถังดังมาจากด้านนอก

"คุณลุง เถ้าแก่โหว่ เถ้าแก่ติงพวกเขามากันแล้ว!"

หลังจากพูดจบ คนของตระกูลถังหน้าถอดสีทันที