สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 489

ใบหน้าของติงชิวบวมขึ้น

คนตระกูลถังมองอึ้ง

ผู้จัดการจูไม่สนใจติงชิวคนนี้ในสายตาเลยหรอ?

นี่มันเย่อหยิ่งเกินไปรึเปล่า?

เมื่อมองที่ติงชิว เขาที่เสียคนหนุนหลังของเขานั่งลงอยู่บนพื้น หดคอและไม่พูดอะไร

ทุกคนไม่เข้าใจ แต่ติงชิงเข้าใจมากที่สุด!

หยางหัวกรุ๊ปนี้ไม่ใช่บริษัทธรรมดาๆ เบื้องหลังของมันยังมีพื้นที่สีเทาที่ใหญ่ที่สุดในเจียงเฉินและหนานเฉินด้วย

การทำให้แขกของหยางหัวกรุ๊ปต้องขุ่นเคือง แค่ตบหน้าติงชิวครั้งหนึ่งแล้วยังไง แม้ว่าจะหักขาของเขา เขาก็ไม่กล้าร้องและยอมรับอย่างเต็มใจ!

ผู้จัดการจูหันกลับมา โค้งคำนับหลินหยาง: "ประธานหลิน จะจัดการกับชายคนนี้ยังไง? ต้องการให้ผมโยนให้เป็นอาหารปลาในแม่น้ำไหม?"

เมื่อสิ้นเสียง ทุกคนก็ตกใจกลัวจนหน้าซีด

ความเย่อหยิ่งของผู้จัดการจูทำให้คนตระกูลถังกลัว ลมหายใจแทบจะหยุดนิ่ง

หลินหยางไม่อยากทำให้เรื่องใหญ่ แค่โบกมือและพูด: "ไม่เป็นไรผู้จัดการจู ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ไม่ต้องทำให้เฒ่าแก่ติงลำบากหรอก"

"ขอบคุณคุณหลิน ขอบคุณมาก!" ติงชิวดีใจ รีบโค้งคำนับขอบคุณ

"ตัดแขนขาของเขาก็พอ" หลินหยางพูดออกมาอีกครั้ง

"อ๊า? คุณหลิน ผม...ให้อภัยผมเถอะ! ผู้จัดการจู อย่า!" ติงชิวกลัวจนแขนขาอ่อน คุกเข่าตัวสั่นอยู่บนพื้น ตะโกนสุดเสียง

โหว่หนานยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าย่ำแย่ ไม่พูดอะไร

คุณชายฮั๋นทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว

แผนของเขาถูกทำลาย และคนของเขาก็ถูกหลินซื่อจูนี่แย่งไป เขาไม่อยากเห็นแบบนั้น

"คุณหลิน นี่มันไม่เกินไปหรอ? ผู้จัดการจู คุณเองก็จริงๆ เลย เฒ่าแก่ติงแค่ล้อเล่นกับคุณหลินเท่านั้น คุณจะฆ่าเขาเลยหรอ นี่จะไม่ให้เกียรติเพื่อนหน่อยหรอ?" ฮั๋นเฉียนพูดเสียงจริงจัง

"เกียรติหรอ?" ผู้จัดการจูเลิกคิ้ว หันหน้าไปมองฮั๋นเฉียน: "คุณชายฮั๋น คุณหลินเป็นแขกของหยางหัวกรุ๊ป! ติงชิวทำเช่นนี้กับแขกของหยางหัวกรุ๊ปของพวกเรา หรือว่าคุณอยากจะทำให้เหมือนเรื่องนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอ?"

"นั่นแค่การล้อเล่นของเฒ่าแก่ติง ผู้จัดการจูจะคิดเป็นจริงเป็นจังหรอ!" ฮั๋ยเฉียนพูดอย่างเฉยเมย

เขาไม่ใช่คนที่โหว่หนาน ติงชิวเฒ่าแก่เล็กๆ พวกนี้จะเทียบได้ บริษัทหวงหยูถือเป็นผู้นำอุตสาหกรรมในประเทศจีนเช่นกัน ถ้าเขาอยากจะสู้จริงๆ ทำไมเขาต้องกลัวหยางหัว?

สีหน้าผู้จัดการจูย่ำแย่ ไม่รู้ว่าจะตอบโต้ยังไง

แต่หลินหยางกลับไม่อยากเสียเวลาอีกต่อไปแล้ว กวาดสายตามองติงชิว: "เอาเถอะ เฒ่าแก่ติง แม้ว่าเรื่องจะไม่ใหญ่ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แค่ว่าวันนี้เสี่ยวเสวี่ยอยู่ที่นี่ด้วย ผมเองก็ไม่อยากทำให้คุณลำบาก ไม่งั้นจะทำให้เสี่ยวเสวี่ยแย่ด้วย ผมจะให้อภัยคุณละกันในครั้งนี้!"

"จริงหรอ? ขอบคุณคุณหลิน ขอบคุณมาก..." ติงชิวปาดเหงื่อบนหน้าผาก แต่สองขาของเขาอ่อนไปแล้ว มองหลินหยางอย่างระมัดระวัง กลัวว่าเขาจะพูดอะไรออกมาอีก

"เฒ่าแก่โหว่ เฒ่าแก่ติง ตอนนี้ผู้จัดการจูก็มาแล้ว พิสูจน์แล้วว่าผมคือหลินซื่อจู พวกคุณควรจะพิจารณาอะไรหน่อยไหม? เรื่องของคนตระกูลถัง ให้เกียรติผมเลื่นออกไปอีกหนึ่งเดือน ได้ไหม?" หลินหยาง

"ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหาเลย!"

"ในเมื่อคุณหลินเอ่ยปากแล้ว พวกเราจะปฏิเสธได้ยังไง?"

ทั้งสองรีบยิ้ม

"งั้นก็ดี"

หลินหยางพยักหน้า พูดกับถังฮุ๋ยเสวี่ย: "เสี่ยวเสวี่ย พอใจแล้วใช่ไหม?"

ถังฮุ๋ยเสวี่ยได้ยินสติจึงกลับมา ฉีกยิ้ม: "ขอบคุณ พี่หลิน!"

"ไปกันเถอะ พวกเราออกไปสูดอากาศกัน" หลินหยางยิ้ม