สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 49

รุ่งเช้าของวันที่สอง

สนามกีฬาเจียงเฉิน

ฟ้าเพิ่งจะสว่าง ตอนนี้ที่นี่มีประชาชนมารวมตัวกันนับหมื่น

หลังจากที่รัฐบาลรู้ข่าว มีการส่งกำลังตำรวจเข้ามาดูแลรักษาความสงบทันที

นักข่าวจากสื่อทั่วโลกมารวมตัวกันที่หน้าประตูใหญ่

มีรถหลายคันเริ่มขับเข้าไปในสนามกีฬา

สมาคมการแพทย์จีนแห่งประเทศจีนส่งตัวแทนมา

สมาคมการแพทย์ระหว่างประเทศก็ส่งตัวแทนมาด้วย

นอกเหนือจากนี้ หมอที่มีชื่อเสียงจากมณฑลต่างๆก็มารวมตัวกันที่นี่ด้วย

แต่สีหน้าของทุกคนดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่

อย่างไรก็ตามผลการแข่งในครั้งนี้ทุกคนย่อมรู้อยู่เต็มอก

สมาคมการแพทย์และสำนักงานสาธารณสุขประชุมกันทั้งคืน สุดท้ายตัดสินใจให้ฉีจ้งกั๋วศาสตราจารย์ของสมาคมการแพทย์จีนเป็นตัวแทนของเจียงเฉินแข่งวัดความรู้ทักษะการแพทย์กับราชาการแพทย์แห่งเกาหลี

ลั่วเฉียนโดนถีบออกจากสนามแข่ง!

ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะทุกคนคิดว่าทักษะการแพทย์ของลั่วเฉียนด้อยกว่าฉีจ้งกั๋ว ในทางกลับกัน ลั่วเฉียนในฐานะที่เป็นหลานสาวของลั่วเป่ยหมิง ความสามารถของเธอย่อมไม่ธรรมดาอยู่แล้ว และมีโอกาสชนะมากกว่าฉีจ้งกั๋วด้วยซ้ำไป

เดิมทีทางสมาคมตัดสินใจให้ลั่วเฉียนเป็นตัวแทนแข่งต่อ

แต่…ฉีจ้งกั๋วพูดเพียงแค่ประโยคเดียว ทำให้ทุกคนเปลี่ยนความคิดทันที

"พวกเราไม่ได้ปกป้องการแพทย์จีนให้ดี นั่นมันเป็นความรับผิดชอบของพวกเรา ไม่ควรปล่อยให้พวกเด็กๆมาเป็นคนรับกรรมแทน!"

คำพูดประโยคเดียวพูดแทงใจทุกคน

ทุกคนรู้ดี ฉีจ้งกั๋วตั้งใจนำเอาความอัปยศและความสบประมาททั้งหมดไปแบกรับคนเดียว

รถจอดลงที่หน้าประตู

ฉีจ้งกั๋วเดินลงจากรถยนต์ภายใต้การประคองของแพทย์ฝึกหัดจากโรงพยาบาลการแพทย์จีน

"ผู้เฒ่าฉี!"

"ผู้เฒ่าฉี!"

"ผู้อาวุโสฉี!"

คนที่ยืนอยู่สองข้างทางคอยตะโกนเรียกชื่อเขา

บางคนดวงตาแดงก่ำ บางคนอยู่ในอารมณ์ที่รู้สึกซาบซึ้ง

ฉีจ้งกั๋วเม้มริมฝีปาก ดวงตาขุ่นมัวเล็กน้อย เขาอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายกลับพูดอะไรไม่ออก

ท้ายที่สุด เขาถอนหายใจแล้วเดินตรงเข้าไปในสนามกีฬา

ลั่วเฉียนก็มาด้วย

ไม่เพียงแต่เธอ แม้แต่ลั่วเป่ยหมิงก็มา

เขานั่งอยู่บนรถเข็นโดยมีคนคอยดูแลอยู่ด้านข้างคนหนึ่ง เขานั่งอยู่ตรงนั้นไม่สามารถขยับตัวได้ ตามหลักแล้วเขาไม่ควรจะออกจากโรงพยาบาล แต่สุดท้ายเขาก็ยืนกรานจะมาให้ได้

"คุณปู่ พวกเราเข้าไปกันเถอะ!"

ลั่วเฉียนพูดด้วยเสียงที่แหบแห้ง หลังจากนั้นดันรถเข็นเดินเข้าไปข้างใน

ตัวแทนการแพทย์จากทุกที่มากันครบ

ผู้อำนวยการเฮ่าของสำนักงานสาธารณสุขและเจ้าหน้าที่คนอื่นก็มากันครบหมดแล้ว

แอนนา เจสซี่และคนอื่นมาถึงตั้งแต่เช้า

การแข่งในครั้งนี้เป็นที่จับตาของทุกคน!

"ผู้เฒ่าฉี!"

เห็นเพียงผู้อำนวยการเฮ่าเดินออกมาจับมือฉีจ้งกั๋ว หลังจากนั้นถอนหายใจ "ต้องลำบากคุณแล้ว"

"ผมอายุมากขนาดนี้เห็นทุกอย่างเฉยชาไปหมดแล้ว ไม่มีอะไรหรอก แต่น่าเสียดายที่ต้องปล่อยให้ไอ้พวกตัวตลกพรุ่งนี้เหยียบย่ำมาถึงหัว ตายไปไม่รู้จะไปพบหน้าบรรพบุรุษยังไง!" ฉีจ้งกั๋วยิ้มอย่างขมขื่น

ผู้อำนวยการเฮ่าไม่ได้พูดอะไรอีก

"ผู้เฒ่าฉี คุณแค่ทำทุกอย่างให้เต็มที่ก็พอ ไม่ว่าผลจะแพ้หรือชนะคุณก็เป็นวีรบุรุษของพวกเรา"

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินออกมาแล้วพูด

เขาชื่อโม่ชิง เป็นหนึ่งในสมาชิกของสมาคมการแพทย์จีนแห่งประเทศจีน และเป็นตัวแทนจากเมืองเยี้ยนจิน

"ประธานไป๋เธอ…ไม่ได้มาด้วยเหรอ?" แววตาทั้งคู่ของฉีจ้งกั๋วขุ่นมัว ถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

"สถานการณ์ของประธานไป๋ไม่เหมือนคนอื่น เรื่องนี้คุณก็รู้…" โม่ชิงพูดด้วยสีหน้าที่ลำบากใจ

"ช่างเถอะ"

ฉีจ้งกั๋วถอนหายใจ สีหน้าแน่วแน่มาก "ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะผมจะทำให้เต็มที่ ผมจะแสดงความยิ่งใหญ่ของการแพทย์แผนจีนให้ทุกคนได้เห็น!"

"ผู้เฒ่าฉี รักษาตัวด้วย!"

โม่ชิงโค้งคำนับแล้วพูด

ฉีจ้งกั๋วมองโม่ชิงแวบหนึ่ง หลังจากนั้นหันไปมองคนที่อยู่โดยรอบ

สายตาของผู้คนนับไม่ถ้วนเต็มไปด้วยความกระหายและความคาดหวัง

เขาสูดลมหายใจเข้าแล้วพยักหน้า "ปล่อยให้ผมเป็นคนจัดการเอง!"

หลังจากที่พูดจบ เขาเดินไปข้างหน้าโดยสะบัดมือหลุดจากคนทั้งสองที่กำลังประคองเขา

หมอที่เดินทางมาเพื่อดูการแข่งสองข้างทางโค้งคำนับเป็นการแสดงความเคารพ

ผู้อำนวยการเฮ่าและคนอื่นเดินตามฉีจ้งกั๋วเดินเข้าไป

สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยบรรยากาศที่เคร่งขรึม

ผู้คนที่อยู่โดยรอบพากันเงียบลงไม่น้อย

พวกนักข่าวรีบบันทึกภาพนี้

แต่ในตอนนั้นเอง…