สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 491

คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่เขารู้สถานะของคนคนนี้ เขาตบโต๊ะแล้วชี้หน้าตะคอกใส่ฮั่นเฉียนด้วยความโกรธทันที "ฮั่นเฉียน! อย่าให้มันมากเกินไป! คุณหลินเป็นแขกของหยางหัวกรุ๊ป คุณคิดจะแตะต้องเขา หยางหัวกรุ๊ปไม่ปล่อยคุณไปแน่!"

"เหอะ! คุณมันก็แค่ผู้จัดการคนหนึ่ง สามารถเป็นตัวแทนของหยางหัวกรุ๊ปได้เหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นผมไม่เชื่อหรอกว่าหยางหัวกรุ๊ปจะยอมเปิดศึกกับหวงหยูเพื่อหลินซื่อจู่! ผมได้ยินมาว่าหยางหัวกรุ๊ปเพิ่งลงทุนเงินหนึ่งพันล้านไปกับหนังเรื่องหนึ่ง มาเป็นศัตรูกับหวงหยูในช่วงเวลาแบบนี้? คุณคิดว่าเป็นทางเลือกที่ฉลาดเหรอ?" ฮั๋นเฉียนพูดอย่างยิ้มแย้ม

ร่างกายของผู้จัดการจูสั่นสะท้าน อ้าปากแต่พูดอะไรไม่ออก

ถูกต้อง หยางหัวกรุ๊ปเพิ่งเข้าสู่วงการภาพยนตร์ และยังลงทุนไปกับโปรเจคละครใหญ่หนึ่งเรื่อง นี่เป็นก้าวแรกที่หยางหัวกรุ๊ปเข้าสู่วงการบันเทิง!

ถ้าหากล่วงเกินหวงหยูในช่วงเวลาแบบนี้ ผลกระทบและความเสียหายที่ได้รับไม่สามารถประเมิน

ผู้จัดการจูเริ่มเกิดความรู้สึกลังเล แอบหันไปมองทางหลินหยางแวบหนึ่ง

หลินหยางไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมามากนัก เพียงแค่ถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "งั้นก็เท่ากับว่า ยังไงคุณก็ต้องทำให้เสี่ยวเสวี่ยลำบากใจ?"

"หลินซื่อจู่ ผมไว้หน้าคุณแล้วแต่คุณอย่าทำเป็นมองข้ามมัน เห็นแก่ที่คุณพอมีส่วนเกี่ยวข้องกับหยางหัว ผมจะไว้หน้าคุณ ให้คุณออกจากภัตตาคารแห่งนี้ด้วยกันเดิน ถ้าหากคุณยังมาพูดจาไร้สาระกับผม งั้นก็อย่าโทษว่าผมไม่เกรงใจ!" ฮั๋นเฉียนหมดความอดทน พูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา

"จริงเหรอ? งั้นผมก็อยากเห็นฝีมือของคุณเหมือนกัน" หลินหยางก็เริ่มรู้สึกไม่สบายอารมณ์แล้ว หรี่ตาลง ในส่วนลึกของดวงตาปรากฏให้เห็นความเยือกเย็น

แต่วินาทีต่อมา มีร่างของคนคนหนึ่งพุ่งเข้ามา

"อย่า!"

แทบจะเป็นเสียงกรีดร้องดังขึ้น

ทุกคนรู้สึกอึ้ง หันไปมองพบว่าเป็นถังฮุ๋ยเสวี่ย

เธอยืนขวางอยู่ตรงหน้าหลินหยาง มองไปทางฮั๋นเฉียนด้วยน้ำตาคลอเบ้า พูดด้วยเสียงที่สั่นเทา "คุณชายฮั๋น คุณพอได้แล้ว!"

"เสี่ยวเสวี่ย!" ฮั๋นเฉียนหรี่ตาลง

แต่กลับเห็นถังฮุ๋ยเสวี่ยหันไปมองทางหลินหยางอย่างกะทันหัน "หลินหยาง คุณไปจากที่นี่ตามที่ฉันบอกไม่ได้เหรอ? ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณอีกแล้ว คุณจะอยู่ที่นี่ทำไมอีก?"

"เสี่ยวเสวี่ย เสี่ยวเหยียนบอกให้ผมช่วยคุณเรื่องของที่นี่…"

"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณอีกแล้ว!"

"ผมสามารถจัดการได้…"

"ฉันไม่อยากฟัง! สิ่งเดียวที่ฉันต้องการคือคุณรีบไสหัวไปเดี๋ยวนี้! รีบไปจากที่นี่ได้หรือเปล่า? คุณเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่ไม่มีประโยชน์! คุณเป็นแค่แมงดาที่ไร้ประโยชน์! คุณจะเอาอะไรมาช่วยฉันจัดการ?" ถังฮุ๋ยเสวี่ยตะโกนดังลั่น หลังจากนั้นหยิบมีดตัดสเต็กที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา ที่ไปที่หน้าอกของหลินหยางโดยตรง ตะโกนพูดด้วยเสียงที่เหมือนกับบ้าคลั่งเล็กหน่อย "ถ้าคุณยังไม่ไป เชื่อหรือเปล่าฉันจะแทงคุณให้ตาย? คนไร้ประโยชน์! ไสหัวไป!"

มองดวงตาที่แดงก่ำและน้ำตานองเบ้าของถังฮุ๋ยเสวี่ย และมือข้างที่กำลังถือมีดกับสั่นเทาเล็กน้อย หลินหยางเข้าใจอะไรบางอย่างได้ในทันที

เธอยอมแพ้แล้ว!

เธอไม่อยากเป็นภาระให้เขา…

หลินหยางสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูด "ก็ได้ เสี่ยวเสวี่ย ในเมื่อคุณก็พูดถึงขนาดนี้แล้ว ผมจะไป"

"นั่นมันก็ดีที่สุดแล้ว รีบไสหัวไปเลย ไสหัวไปเดี๋ยวนี้!" ถังฮุ๋ยตะโกนดังลั่น

หลินหยางหันหลังแล้วเดินออกไปทางประตูโดยไม่พูดอะไร

"ประธานหลิน!"

ผู้จัดการจูรีบเดินตามออกไป

เห็นหลินหยางเดินจากไปแล้ว ถังฮุ๋ยเสวี่ยวางมีดลงอย่างไร้เรี่ยวแรง และแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก

เธอเช็ดคราบน้ำตาที่หางตา หลังจากนั้นหันหลังกลับไป

แต่วินาทีต่อมา มีฝ่ามือข้างหนึ่งเหวี่ยงตรงเข้ามาหาใบหน้าเธออย่างกะทันหัน

และในขณะเดียวกัน มีมืออีกข้างกระชากผมของเธออย่างแรง

"อ๊าก!"

ถังฮุ๋ยเสวี่ยกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เธอพบว่าคนที่ทั้งตบทั้งกระชากคือฮั๋นเฉียน

สีหน้าของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยไฟแห่งความโกรธของความริษยา

คนของตระกูลถังตกตะลึง

กลับเห็นฮั๋นเฉียนจ้องถังฮุ๋ยเสวี่ยด้วยสายตาที่เย็นชาแล้วพูด "อย่าคิดว่าผมมองไม่ออก คุณตั้งใจไล่ไอ้ลูกสุนัขคนนั้นไปใช่หรือเปล่า?"

ฮั๋นเฉียนทั้งตบทั้งเตะ

"คุณชายฮั๋น คุณชายฮั๋น พอแล้ว คุณใจเย็นๆก่อน!" จางอ้ายหยูรีบเดินเข้ามาห้าม

"ไสหัวไป!" ฮั๋นเฉียนสะบัดมือเหวี่ยงจางอ้ายหยูล้มลงไปกองกับพื้น

"ผมยอมทำเพื่อคุณตั้งมากมาย ล่วงเกินแม้กระทั่งหยางหัวและกวงจู่ ไปจนถึงตอนนี้ในใจของคุณกับมีแต่ผู้ชายคนอื่น! คุณร้ายใช้ได้เลยนะถังฮุ๋ยเสวี่ย! !" ฮั๋นเฉียนพูดด้วยความโกรธ

คำพูดประโยคนี้ ทำให้สีหน้าของคนตระกูลถังเปลี่ยนไปทันที

"คุณชายฮั๋นคนนี้ร้ายกาจใช้ได้" โหว่หนานหรี่ตาลงพูดเสียงเบา

"ใช่ รอจนกระทั่งตระกูลถังเลือกเขา ล่วงเกินหยางหัวและกวงจู่ เขาค่อยพลิกหน้ามือเป็นหลังมือ ตระกูลฮั๋นไม่มีทางเลือก ทำได้แต่ยอมรับความขุ่นเคืองทั้งหมด ความคิดของคุณชายฮั๋นคนนี้…ลึกซึ้งมาก" ติงชิวพูดอย่างเสียวสันหลัง

คุณชายฮั๋นโกรธ คนของตระกูลถังหวั่นเกรง