สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 515

แต่โรคที่ซับซ้อนรักษายากพวกนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าเมิ่งโจวกลับกลายเป็นเรื่องเล็ก ยาถึงหายขาด

ร้ายกาจมาก!

มีผู้คนไม่น้อยพากันอุทาน อดไม่ได้ที่จะพูดชื่นชม "หมอเทวดา"

เมิ่งโจวยิ้มกว้าง เผยเห็นสีหน้าที่ได้ใจ

โดยเฉพาะลูกศิษย์ที่อยู่ด้านข้างแต่ละคนพูดเสียงสูง ท่าทางภาคภูมิใจมาก

"เรียบร้อย คนต่อไป!" หลังจากเมิ่งโจวตรวจอาการคนไข้ที่อยู่ตรงหน้าเรียบร้อย พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"อาจารย์ ไม่มีคนไข้อีกแล้ว คนไข้ที่พรรคซวนอีจัดให้คุณหมดแล้ว" ลูกศิษย์ที่อยู่ด้านข้างยิ้มแล้วพูด

"เหอะ ผมก็คิดว่าผู้ป่วยของสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีจะซับซ้อนมากแค่ไหน แค่นี้เองเหรอ? คนไข้ที่รักษาง่ายแบบนี้ พรรคซวนอีกลับต้องใช้เวลานานขนาดนั้น น่าขำสิ้นดี" เมิ่งโจวหัวเราะ ท่าทางของเขาพึงพอใจมาก

"อาจารย์ ทักษะการแพทย์ของคุณล้ำเลิศมาก!"

"ทักษะการแพทย์ของพรรคซวนอีจะเอาอะไรมาเทียบกับคุณ!"

"ใช่!"

พวกลูกศิษย์พากันพูดสรรเสริญเยินยอ

"อาจารย์ ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงต่อ?" มีลูกศิษย์คนหนึ่งถาม

"ทำยังไง? แน่นอนว่าต้องเรียกหมอเทวดาหลินออกมา ผมจะแข่งกับเขา!" เมิ่งโจวพูดเสียงดัง

ตอนนี้เขารู้สึกมั่นใจมาก ไม่ได้กลัวเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว

มันก็จริง เขาอายุมากขนาดนี้ กลับโดนเด็กเมื่อวานซืนคนหนึ่งขู่จนตกใจกลัว พูดออกไปคงขายหน้าแย่

เมิ่งโจวที่สามารถเรียกความมั่นใจของตัวเองกลับมาได้แล้ว ครั้งนี้แม้หมอเทวดาหลินต้องการใช้แขนเป็นเดิมพัน เขาก็จะไม่ปฏิเสธ

"อาจารย์ จะให้ไปเรียกนักข่าวพวกนั้นมาหรือเปล่า?"

"เรียก ไปเรียกมาให้หมด ทางที่ดีเรียกพวกเน็ตไอดอลพวกนั้นมาด้วยเลย ถ่ายทอดสดการแข่งขันครั้งนี้ให้คนทั้งโลก หมอเทวดาหลินที่พวกเขาพูดถึง พ่ายแพ้อย่างน่าอับอายแค่ไหน!" เมิ่งโจวหรี่ตาลง ยิ้มอย่างเย็นชา

"ครับ" เราลูกศิษย์ดูกระตือรือร้นมาก

ภายในตอนนั้นเอง มีลูกศิษย์คนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างกะทันหัน

"อาจารย์ ดูเหมือนหมอเทวดาหลินจะมาไม่ได้แล้ว!"

"เพราะอะไร? เขากลัวแล้วเหรอ?" เมิ่งโจวยิ้มแล้วถาม

"ไม่ใช่ ตอนนี้เขายังตรวจคนไข้อยู่ เขาบอกว่าอาจจะสายหน่อย ให้คุณรอก่อน!"

"เหรอ?"

"อาจารย์ของเราตรวจคนไข้ที่มีอาการซับซ้อนเกือบร้อยคนในเวลาครึ่งวัน แต่หมอเทวดาหลินจนถึงตอนนี้ยังตรวจคนไข้อยู่ นี่คงจะเป็นความแตกต่างของหมอเทวดากับหมอหาบเร่มั้ง?"

"เหอะเหอะ ทักษะการแพทย์แค่นี้? หมอเทวดาหลินจะเอาอะไรมาสู้กับอาจารย์ของเรา?"

"ใช่ ผลการแข่งครั้งนี้มันถูกกำหนดไว้แล้ว!"

พวกลูกศิษย์พากันพูดเอาอกเอาใจ

เมิ่งโจวยิ้มอย่างเย็นชาแล้วโบกมือ "ไป ตามอาจารย์ไปหาหมอเทวดาหลิน!"

"ไปไปไป!"

"ไปหาหมอเทวดาหลิน!"

ทุกคนพากันตะโกน หลังจากนั้นเดินตามเมิ่งโจวเข้าไปในอาคารผู้ป่วยนอก

ก่อนที่จะเดินเข้าประตู มีเสียงของผู้ป่วยที่เดินออกมาพูดด้วยความดีใจและตื่นเต้น

"หมอเทวดาหลินสมกับที่เป็นหมอเทวดาหลิน วิเศษมาก!"

"คิดไม่ถึงว่าหมอเทวดาหลินจะสามารถจัดการอาการเรื้อรังมาหลายปีของผมในพริบตาเดียว"

"ของคุณยังไม่เท่าไหร่ อาการบาดเจ็บจากการทำงานของผมทำให้เกิดเนื้อร้ายในกล้ามเนื้อและเส้นเลือด ไม่สามารถขยับแขน หมอเทวดาหลินแค่ฝังเข็มไม่กี่เข็ม มือของผมเหมือนกับงอกขึ้นมาใหม่เลย"

"มีหมอเทวดาหลินอยู่ที่นี่ เป็นอะไรที่โชคดีมาก"

เสียงของคนที่เดินผ่านดังเข้าไปในหูของเมิ่งโจวและคนอื่น

เมิ่งโจวขมวดคิ้ว สีหน้าดูไม่มีความสุขทันที

"ไอ้เวร คนพวกนี้ต้องโดนหมอเทวดาหลินหลอกแน่!"

"ไม่ถึงขั้นหลอกหรอก แต่น่าจะเป็นพวกอาการธรรมดาทั่วไปที่หมอเทวดาหลินรักษาจนหายก็เท่านั้น"

พวกลูกศิษย์พากันวิเคราะห์

"ฮึ่ม เข้าไปดูก่อนแล้วค่อยว่ากัน!" เมิ่งโจวพูดอย่างไม่พอใจ เขาส่งเสียงฮึ่ม หลังจากนั้นก้าวเดินเข้าไปในอาคาร

ทว่าหลังจากที่เดินเข้าไป เมิ่งโจวชะงักทันที

เห็นเพียงภายในอาคารเงียบสงบมาก

ใช่ มันเงียบมาก

ทั้งที่ภายในอาคารเต็มไปด้วยผู้คน แต่ว่า…ทุกคนกลับเงียบไม่พูดอะไรจนน่าประหลาดใจ

ไม่มีใครอีกเอะอะโวยวาย ไม่มีเสียงร้องคร่ำครวญ

ทุกคนดูสงบมาก แม้กระทั่งเวลาเดินก็พยายามเดินให้เบาที่สุด

พวกเขาเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ หัวแถวอยู่ตรงห้องโถงขนาดใหญ่แห่งหนึ่งร่ายยาวเป็นทางราวกับมังกรจนกระทั่งมาจบลงที่ประตูใหญ่