"หลินหยาง คำพูดที่ฉันเคยพูดกับคุณและซูหยูก่อนหน้านี้ยังคงมีผล ถ้าคุณและซูหยูยอมมาหาฉันแต่โดยดี งั้นฉันจะปล่อยให้พวกคุณมีทางรอด ไม่เช่นนั้น ฉันกังวลว่าวันนี้โรงพยาบาลจางเฉินจะมีผู้ป่วยสภาพผักเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน" เสว่โยวโยวหรี่ตาลงยิ้มแล้วพูด
"วางใจได้ ผู้ป่วยสภาพผักไม่มีแน่นอน แต่อาจจะมีศพเพิ่มขึ้นหนึ่งศพในห้องเก็บศพ เป็นศพของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ
"มาจนถึงขนาดนี้แล้วคุณยังจะปากดีอีกเหรอ?" หญิงสาวหัวเราะ
"ผมไม่ได้กำลังปากดี คุณลองดูแขนของคุณ" หลินหยางพูด
เสว่โยวโยวรู้สึกอึ้ง รีบถลกแขนเสื้อของตนเองขึ้น
กลับเห็นบนแขนที่ขาวเรียวของเธอมีเส้นสีดำปรากฏขึ้นสองสาย เหมือนกับเป็นเส้นเลือด ดูแล้วค่อนข้างแปลกประหลาด
"นี่คืออะไร?" เสว่โยวโยวรู้สึกอึ้ง
"พิษ"
"คุณ…วางยาพิษฉัน?" เสว่โยวโยวเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตา
"ถูกต้อง และมีเพียงผมเท่านั้นที่สามารถแก้พิษ" หลินหยางพูด
เสว่โยวโยวมองเขาด้วยความตกตะลึง หลังจากนั้นยิ้มแล้วพูด "ล้อเล่นอะไรของคุณ คุณวางยาพิษฉัน! เมื่อไหร่? คุณทำยังไง? เลิกมาโกหกฉันได้แล้ว! ฉันไม่ได้เลอะเลือนขนาดนั้น"
"ผมไม่ได้โกหกคุณ คุณดูตรงหน้าของคุณคืออะไร" หลินหยางพูด
ร่างกายของเสว่โยวโยวสั่นสะท้าน เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้ สายตาของเธอรีบหันไปมองชานมที่วางอยู่บนโต๊ะ
"ชานม…เป็นไปไม่ได้…คุณไม่เคยแตะต้องมัน คุณจะวางยาได้ยังไง?"
"ไม่เชื่อเหรอ? คุณลองเอาไปทำการทดสอบดูก็ได้" หลินหยางพูด
คำพูดประโยคนี้ ทำให้เสว่โยวโยวตัวแข็งทื่อทันที…
ภายในสำนักงานเงียบมาก
ทุกคนเบิกตากว้าง ลมหายใจหยุดชะงัก มองเสว่โยวโยว่ด้วยความตกตะลึง พูดอะไรไม่ออก
"ยังไม่รีบเอาไปทดสอบอีก!"
ในที่สุดเสว่โยวโยวก็ตั้งสติได้แล้ว เธอตะโกนด้วยเสียงที่แทบจะกรีดร้อง
บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านข้างสะดุ้ง รีบก้าวเดินเข้าไปหยิบชานมทันที
แต่ในตอนนั้นเอง หลินหยางพูดอีกครั้ง
"รอก่อน"
"คุณ…คุณจะทำอะไร?" เสว่โยวโยวเบิกตากว้างถาม
"คุณเอาไปทำการทดสอบตอนนี้ อันอย่างน้อยพวกคุณก็คงจะต้องใช้เวลาสองชั่วโมง ผิดของคุณมันจะกำเริบในหนึ่งชั่วโมง ถึงเวลาแม้จะได้ผลทดสอบออกมา เกรงว่าคุณคงไม่อยู่แล้ว…"
"อะไรนะ?" เสว่โยวโยวหน้าถอดสี พูดด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน "แล้ว…แล้วคุณคิดจะเอายังไง?"
"ปกติคุณชอบดูหนังหรือเปล่า?" หลินหยางถามกลับ
"ดู…"
"งั้นคุณก็น่าจะเคยเห็น ในหนังมักจะใช้เข็มเงินสำหรับการทดสอบยาพิษบนอาหาร ดังนั้นอยากจะรู้ว่าชานมมีพิษหรือเปล่า แค่เอาเข็มเงินทดสอบก็รู้แล้ว"
"รีบไปหาเข็มเงินมา!" เสว่โยวโยวตะโกน
"ไม่จำเป็น ผมมีเข็มเงิน ผมเป็นหมอ ในเมื่อผมสามารถวางยาพิษ นั่นก็หมายความว่าผมต้องมีของที่ช่วยคนติดตัวด้วย เอาเข็มเงินเสียบเข้าไปในชานม ถ้าหากเข็มเงินเปลี่ยนสี คงจะสามารถอธิบายทุกอย่างได้แล้วมั้ง?" หลินหยางยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด
เสวี่โยวโยวรีบส่งสายตาให้คนที่อยู่ด้านข้าง
คนที่อยู่ด้านข้างรีบก้าวออกมา รับเข็มเงินจากหลินหยางแล้วตรงเข้าไปเสียบลงบนแก้วชานม
หลังจากนั้นสามวินาที ดึงเข็มเงินออก
กลับเห็นส่วนปลายของเข็มเงินกลายเป็นสีดำ
"หา?"
ทุกคนหน้าถอดสี
เสว่โยวโยวตกใจจนหน้าซีดขาว ตัวแข็งทื่อไปหมด
"ทำไมถึงเป็นแบบนี้" เธอพูดพึมพำ ไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่ตนเองเห็น
"เรื่องนี้คงไม่ต้องให้ผมอธิบายอย่างละเอียดแล้วมั้ง?" หลินหยางยักไหล่แล้วพูด
สีหน้าของทุกคนดูน่าเกลียดมาก
"ตกลงคุณคิดจะเอายังไงกันแน่?" เสว่โยวโยวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ สีหน้าเคร่งขรึม พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...