สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 547

"พวกคุณไม่เลวหนิ พูดร้ายๆ ลับหลังฉันหรอ? ดี! ดีมาก!" ยวนหนี่สีหน้าเยือกเย็น

ทุกคนตกใจจนตกใจมากจึงรีบก้มหน้า

"วิ่งรอบสนาม 100 รอบ จากนั้นก็ฝึก 1 ชั่วโมง ถ้าขาด 1 รอบหรือหนึ่งนาที! งั้นฉันก็ไม่สนใจการประชุมใหญ่แล้ว ฉันจะหักขาของพวกคุณให้ดู!" ยวนหนี่ดุ: "รีบไป!"

"รับ...รับทราบศิษย์พี่..."

ทุกคนตัวสั่น รีบวิ่งออกไป

"เสี่ยวชุ่ย ทำไยังไม่รีบไปอีก?" ยวนหนี่จ้องเสี่ยวชุ่ยและพูด

"ศิษย์พี่ ผู้เฒ่าสองกำชับให้ฉันดูแลคุณหลิน..." เสี่ยวชุ่ยพูดอย่างระมัดระวัง

"คุณหลินหรอ?" ยวนหนี่มองหลินหยางแปลกๆ: "คุณไม่ใช่ศิษย์บนเกาะของพวกเราหรอ?"

"ไม่ใช่ สวัสดี ผมหลินหยาง!" หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย

"หลินหยางหรอ?"

ยวนหนี่แสดงสี่หน้าสงสัย กวาดสายตามองดูเขาอย่างละเอียด กระแทกเสียง; "คุณมาที่นี่ทำไม?"

"ผมเป็นคนที่ถูกคุณผู้หญิงเสว่โยวโยวส่งมารักษาพวกคุณบนเกาะ" หลินหยางพูด

"พูดอย่างงี้แสดงว่าทักษะทางการแพทย์ของคุณดีใช่ไหม?"

"ก็แค่เข้าใจทักษะทางการแพทย์เล็กน้อย!"

"คุณรู้จักคนบนเกาะไหม?"

"บนเกาะนั้นมีใครรู้จักคุณบ้าง?"

"คุณถามทำไม?" หลินหยางแปลกใจ

"เอาเถอะ คุณดูศิษย์น้องสองคนของฉันให้หน่อย" ยวนหนี่สีหน้าไร้อารมณ์

"ไม่มีปัญหา" หลินหยางพยักหน้า

"เสี่ยวชุ่ย ทำตามที่เขาต้องการทุกอย่าง ดูเขา อย่าให้เขาไปไหนมั่วซั่ว ฉันจะออกไปข้างนอก" ดวงตาของยวนหนี่มีแสงวาบ เธอรีบเดินออกไปจากห้อง

"ศิษย์พี่จะไปไหนหน่ะ?"

เสี่ยวชุ่นไม่เข้าใจอย่างมาก แต่ไม่กล้าถาม

หลินหยางหยิบเข็มเงินออกมา ฆ่าเชื้อและฝังเข็มลงไป

คนเหล่านี้ได้รับบาดเจ็บภายนอก เข็มเงินนี้ไม่สามารถช่วยต่อกระดูกได้ ทำได้เพียงทำให้ความเร็วในการรักษาตัวเองเร็วขึ้นเท่านั้น

เสี่ยวชุ่ยยืนอยู่ข้างๆ มองการลงเข็มของหลินหยางอย่างเงียบๆ

แต่พอมองดูเรื่อยๆ ใบหน้าเล็กๆ ของเธอก็แข็งทื่อ อ้าปาก ตาค้าง...

ก่อนหน้านี้เสี่ยวชุ่ยเคยช่วยผู้เฒ่าเมี่ยวโชอยู่พักหนึ่ง แม้ว่าจะบอกว่าไม่ได้เรียนรู้อะไร แต่ก็ได้เห็นผู้เฒ่าเมี่ยวโชฝังเข็มให้กับคนบนเกาะด้วย

เมื่อเทียบกับภาพฝังเข็มของผู้เฒ่าเมี่ยวโชแล้ว เทคนิคการฝังเข็มของหลินหยางนั้นสง่างามเกินไป

ไม่เหมือนการรักษาเลย เหมือนทำงานฝีมือ...

ดวงตาของเสี่ยวชุ่ยอึ้ง จ้องมองด้วยความงุนงง ไม่สามารถคลายตัวเองได้ครู่หนึ่ง

ไม่รู้ว่าใช้เวลานานเท่าไหร่ ดูเหมือนว่าหลินหยางจะใช้ฝังเข็มเสร็จแล้ว และเขาก็ปาดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขา

"คุณหลิน เป็นยังไงบ้าง?" เสี่ยวชุ่ยถาม

"ก็ดี แต่ก็ยังต้องบำรุงรักษา" หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้ม

เสี่ยวชุ่ยเม้มปาก

ในเวลานี้ มีศิษย์คนหนึ่งเดินเข้ามา

"เสี่ยวชุ่ย ศิษย์พี่ยวนหนี่ให้ผมเอาห่อนี้มาให้คุณ บอกว่าคุณหลินใช้ได้" ศิษย์คนนั้นเอ่ยปาก

"โอ้ะ?"

เสี่ยวชุ่ยเปิดกล่องออกมา เห็นเข็มเงินสีดำหลายเล่มและผ้าแปลก ๆ สองสามชิ้นในกล่อง ดังนั้นเธอจึงถามว่า: "ของเหล่านี้คืออะไร?"

"ไม่รู้เหมือนกัน ศิษย์พี่ยวนหนี่แค่ให้ผมเอากล่องมาให้คุณ" คนนั้นพูด จากนั้นก็เดินออกไป

เสี่ยวชุ่ยไม่เข้าใจ

หลินหยางสับสนและเหลือบมองไปยังสิ่งที่อยู่ในกล่อง

"คุณหลิน เข็มเงินเหล่านี้หรอ? หรือว่าศิษย์พี่ยวนหนี่คิดว่าคุณไม่มีเข็มเงิน ก็เลยหากล่องเข็มเงินนี้มาให้คุณ? ?"

"แต่นี่มีแค่ไม่กี่เล่มเอง เหมือนว่าเข็มเงินเหล่านี้จะไม่ค่อยสะอาดด้วย"

หลินหยางหยิบเข็มขึ้นมา ตรวจสอบอย่างละเอียดสักพักหนึ่ง จากนั้นสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป: "บนเข็มเงินเหล่านี้มีพิษ!"

"อะไรนะ?" เสี่ยวชุ่ยสั่นสะท้าน กลัวจนมือสั่น

"แล้วผ้าพวกนี้คืออะไร?" เธอถามเสียงสั่น