สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 563

"ทำไม? คนของเกาะหวางโยวมีแค่นี้เองเหรอ?"

หลินหยางมองเซิงเฉาและเหม่ยเฟิงเยี่ยนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"แย่แล้ว!"

"ถอย!"

คนข้างสองรู้สึกตกใจ รีบกระโดดถอยหลังทันที

แต่ในขณะที่กำลังถอยไปนั้น หลินหยางเหวี่ยงกระบี่หักที่อยู่ในมือออกไปข้างหน้า

ติง!

แสงที่เย็นวาบพุ่งผ่านเข้ามาราวกับสายฟ้า ตัดผ่านคนทั้งสองโดยตรง

รูม่านตาของคนทั้งสองหดเล็กลง เห็นภาพที่เย็นวูบภาพนี้ถึงกับมองตาค้าง

กำลังจะถูกตัดหัวแล้วเหรอ?

พลิกแพลงเร็วขนาดนี้ ใครจะไปตั้งตัวทัน

ประเมินศัตรูต่ำเกินไป?

ไม่ เป็นเพราะความแข็งแกร่งของผู้ปราดเปรื่องหลินคนนี้อยู่เหนือจินตนาการ!

"ศิษย์พี่!"

"ศิษย์พี่"

ผู้คนที่อยู่โดยรอบตะโกนเสียงดัง

"ไม่!"

พวกอาวุโสก็เริ่มทยอยกันพุ่งออกไปข้างหน้า คิดจะหยุดเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ แต่มันไม่ทันแล้ว!

คนทั้งสองเพิ่งจะประลองฝีมือกับหลินหยางได้สองกระบวนท่า ก็จะพ่ายแพ้แล้ว!

ไม่น่าแปลกทำไมหมอเทวดาหลินถึงกล้าพูดจาเยอะหยิ่งแบบนี้ ดูเหมือน…เขาจะไม่ได้พูดแค่ปากเปล่า!

แววตาทั้งคู่ของเจ้าเกาะเย็นชาลง จ้องภาพตรงหน้าไม่กระพริบตา

เหลียงซวนเหม่ยปิดปากของตัวเอง แววตาทั้งคู่ปรากฏให้เห็นประกายของความสดใส

หลินหยางในวินาทีนี้ราวกับเป็นเทพเจ้าผู้ลงมาเยือนโลก ทำให้เธอรู้สึกตกตะลึงมาก

เซิงเฉาและเหม่ยเฟิงเยี่ยน คนไหนบ้างที่ไม่ใช่บุคคลที่อยู่เหนือผู้คน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหลินหยาง กลับไม่ต่างอะไรกับเม็ดทราย

พี่บุญธรรมของเธอคนนี้…ตกลงแข็งแรงแค่ไหนกันแน่?

เหลียงซวนเหม่ยไม่สามารถจินตนาการ!

แต่ว่า!

ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ มีกระบี่ยาวเล่มหนึ่งพุ่งตรงเข้าไปตัดหน้าลำคอของเซิงเฉาและเหม่ยเฟิงเยี่ยน หลังจากนั้นเกิดเสียงโลหะกระทบกันดังขึ้น

ติง!

เสียงที่ชัดเจนดังขึ้นอีกครั้ง

เห็นเพียงแสงที่เย็นวูบสายนั้นหายไป หลังจากนั้นกระบี่หักท่อนหนึ่งหมุนกลางอากาศแล้วตกสู่ผืน

เสว่ฉางเฟิง!

ในที่สุดเขาก็ลงมือแล้ว!

ผู้คนที่อยู่โดยรอบรู้สึกอึ้ง หลังจากนั้นถอนหายใจอย่างโล่งอกพร้อมกัน มองเสว่ฉางเฟิงด้วยความคาดหวัง

ในช่วงเวลาแบบนี้ต้องพึ่งเสว่ฉางเฟิงแล้ว!

"ศิษย์พี่ฉางเฟิง!"

เซิงเฉาและเหม่ยเฟิงเยี่ยนตั้งสติได้ รีบหันไปมองทางเขา

"ดูเหมือนพวกเราจะประเมินผู้ปราดเปรื่องหลินต่ำเกินไป! ดูจากภาพเมื่อกี้ เขามีพลังพอที่จะเอาชนะซือหม่าซั่วฟาง!" เสว่ฉางเฟิงมองหลินหยางด้วยสายตาที่เย็นชาแล้วพูด

"คุณไม่คิดว่าผมก็มีพลังพอที่จะเอาชนะคุณเหรอ?" หลินหยางถาม

"อย่าคิดว่าสามารถเอาชนะพวกเขาสองคน แล้วคุณจะมีสิทธิ์สู้กับผม ถึงแม้รายชื่อผู้ปราดเปรื่องจะมีแค่ยี่สิบคน แต่ช่องว่างของแต่ละอันดับใหญ่มาก ถึงผมจะอยู่อันดับที่สิบแปด แต่ถ้าผมจะเอาชนะซั่วฟาง แค่มือเดียวก็เพียงพอแล้ว!" เสว่ฉางเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

"จริงเหรอ?" หลินหยางไม่คิดแบบนั้น

กลับเห็นเสว่ฉางเฟิงเงื้อมกระบี่ขึ้นด้วยมือเดียว ปลายกระบี่ชี้ไปทางหลินหยาง

มันเป็นกระบี่ยาวสีดำสนิทที่มีสีเงินตัดผ่านกลางลำกระบี่ เจตนาแห่งกระบี่ควบแน่น เพียงแค่เข้าใกล้ก็ทำให้เกิดความรู้สึกที่เย็นวูบ

นี่ต้องเป็นกระบี่ที่ปรมาจารย์ผู้ไม่ธรรมดาคนหนึ่งตีหลอมขึ้นมาแน่นอน

"ศิษย์พี่ พวกเราช่วยคุณ!"

เซิงเฉาและเหม่ยเฟิงเยี่ยนโยนกระบี่ที่อยู่ในมือทิ้ง ตั้งท่าต่อสู้แล้วตะโกน

"ไสหัวไป คนไร้ประโยชน์สองคน ยังขายหน้าไม่พออีกเหรอ?" เสว่ฉางเฟิงตะคอกเสียงเบา

สีหน้าของคนทั้งสองเปลี่ยนไปทันที ไม่กล้าพูดอะไรอีก

"ไปยืนดูอยู่ด้านข้าง รับมือกับคนแบบนี้ ผมจำเป็นต้องให้คนอื่นมาช่วยด้วยเหรอ?" เสว่ฉางเฟิงส่งเสียงฮึ่ม

"ครับ"

"ผู้ปราดเปรื่องหลิน คุณใช้อาวุธประเภทไหน?" เสว่ฉางเฟิงถาม

"โดยทั่วไปแล้วผมไม่ใช้อาวุธ แต่ถ้าหากจะนับรวม เข็มเงินก็น่าจะถือว่าเป็นอาวุธมั้ง"

"ดังนั้นคุณคิดจะใช้เข็มปักผ้ามารับมือผม?"

"เป็นเข็มเงิน ไม่ใช่เข็มปักผ้า! บนเข็มไม่มีรู"

"ลูกผู้ชายอกสามศอกไม่พกกระบี่แต่ใช้เข็ม น่าขำสิ้นดี ช่างเถอะ ไม่ว่าคุณจะใช้อะไร เอาชนะคุณแล้วค่อยว่ากันดีกว่า!"

เสว่ฉางเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย ดวงตาทั้งคู่เย็นชาลง หลังจากนั้นย่ำเท้าออกไปข้างหน้าหนึ่งก้าว

ตึก!

พื้นแตกเป็นรอยแยก

ร่างกายของเสว่ฉางเฟิงเพิ่งออกไปเหมือนลูกกระสุน เพียงแค่พริบตาเดียวไปปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของหลินหยาง ปลายกระบี่ที่แหลมคมราวกับมีพลังของน้ำหนักพันชั่ง

ผู้ปราดเปรื่องก็คือผู้ปราดเปรื่อง เมื่อไหร่ที่ลงมือสะเทือนไปทั่วสี่ทิศ

ทุกคนเบิกตากว้างไม่กระพริบตา!

ศึกผู้ปราดเปรื่อง! กำลังเริ่มต้นขึ้นแล้วเหรอ?

การเคลื่อนไหวของหลินหยางก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน เขาพลิกมือหยิบเข็มเงินเล่มหนึ่งออกมาหนีบไว้บนปลายนิ้ว เหวี่ยงแขนออกไปทางคมกระบี่ที่กำลังพุ่งเข้ามา

บูม!

กระบี่และเข็มเงินปะทะกัน

พลังที่รุนแรงของทั้งสองฝ่ายประจบกัน หลังจากนั้นระเบิดออก แผ่กระจายไปทั่วสี่ทิศเหมือนกับระลอกคลื่น