สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 574

"ฆ่า! ฆ่ามันเลย! ถ้าใครสามารถฆ่ามันได้ ผมจะรับคนคนนั้นเป็นลูกศิษย์ของผม ถ่ายทอดวิชายุทธดั้งเดิมของเกาะหวางโยวให้!"

เจ้าเกาะหวางโยวตะโกนเสียงดังลั่น เขาในตอนนี้ราวกับเป็นบ้าไปแล้ว

ภายใต้เงินรางวัลย่อมมีผู้กล้า!

มีความโลภปรากฏขึ้นในแววตาของลูกศิษย์เกาะชั้นในทุกคนทันที

ลูกศิษย์ของเจ้าเกาะหวางโยว? นั่นมันเป็นเกียรติที่สูงเพียงใด!

ต้องบอกก่อน ลูกศิษย์ส่วนใหญ่ล้วนแต่ได้รับการสั่งสอนจากอาวุโสของเกาะ ส่วนลูกศิษย์ของเจ้าเกาะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น หนึ่งในนั้นก็คือ…เสว่ฉางเฟิง!

มีใครบ้างที่ไม่อยากเป็นผู้ปราดเปรื่องเหมือนเสว่ฉางเฟิง?

ทุกคนสูญเสียสติสัมปชัญญะทันที

แต่ละคนพุ่งเข้าไปหาหลินหยางพร้อมกับเสียงตะโกนดังลั่น

เพียงแค่พริบตาเดียว หลินหยางถูกปิดล้อมอยู่ด้านในจนมองไม่เห็นแม้แต่เงา…

"เร็ว รีบไปช่วยผู้ปราดเปรื่องหลิน!"

มีลูกศิษย์เกาะชั้นนอกรีบตะโกน

ทุกคนรีบก้าวออกไปข้างหน้า

"อาศัยพวกขยะอย่างพวกคุณ คิดจะสู้กับเกาะหวางโยวของเราเหรอ?" ลูกศิษย์เกาะชั้นในคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา หลังจากนั้นพุ่งออกไป

หลังจากสูญเสียการเพิ่มพละกำลังจากเข็มเงิน ลูกศิษย์เกาะชั้นนอกแทบจะทำอะไรไม่ได้เลย เพียงแค่คนคนเดียว ต้องใช้คนมากกว่าสิบคนเข้าไปขวาง แต่ก็ยังทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

"ศิษย์น้อง ผมช่วยคุณ!"

"ผมด้วย!"

"ไอ้พวกไร้ประโยชน์ ก็มาทำอวดดีต่อหน้าพวกเราเหรอ? คอยดูผมจะหักขาของพวกเขาให้หมด!"

มีลูกศิษย์เกาะชั้นในอีกกลุ่มพุ่งเข้ามา

ผ่านไปเพียงแค่ครู่เดียว ลูกศิษย์เกาะชั้นนอกถูกขวางอยู่ด้านนอกหมด ไม่มีใครสามารถเข้าไปสนับสนุนหลินหยาง

"บัดซบ!"

เหลียงซวนเหม่ยรู้สึกร้อนใจมาก เธอพุ่งเข้าไปด้านในเหมือนกับบ้าไปแล้ว

แต่แม้แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้

มีคนมากเกินไป

หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้น ลูกศิษย์เกาะชั้นในทุกคนรีบเดินทางมาที่นี่

ท้ายที่สุดที่นี่คือเกาะหวางโยว

ลูกศิษย์เกาะชั้นนอกมีแค่นั้น จะเอาอะไรไปสู้…

ยังไงก็ต้องจบแบบนี้เหรอ?

สีหน้าของเหลียงซวนเหม่ยเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง การจู่โจมของเธอเริ่มไร้เรี่ยวแรง

ปัง!

เธอโดนโจมตีจนลอยกระเด็นถอยกลับไป

ตอนที่ยืนได้อย่างมั่นคง เธอพบว่าลูกศิษย์เกาะชั้นนอกล้มลงไปแล้วเกือบครึ่ง…

สถานการณ์ในตอนนี้น่าสิ้นหวังเพียงใด

"ศิษย์พี่…ยอมจำนนเถอะ…"

ในตอนนั้นเอง มีลูกศิษย์คนหนึ่งจับแขนของเหลียงซวนเหม่ยแล้วพูดเสียงดัง

"ยอมจำนน…" ลมหายใจของเหลียงซวนเหม่ยสั่นสะท้าน

"ยอมจำนน พวกเราถึงจะมีชีวิตรอด ไม่อย่างนั้นพวกเราถูกทำร้ายจนตายแน่!" คนคนนั้นพูดทั้งน้ำตา

เหลียงซวนเหม่ยมองเขาด้วยความตกตะลึง ผ่านไปสักพัก จึงพยักหน้าด้วยความลำบากใจ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "ก็ได้…งั้น…ยอมจำนนเถอะ…"

เหลียงซวนเหม่ยอยากกลืนคำว่ายอมจำนนกลับเข้าไป

แต่…ตอนนี้นอกจากยอมจำนน ยังมีทางเลือกอื่นอีกเหรอ?

ถ้ายังไม่ยอมก้มหัว เกรงว่าคนพวกนี้จะโดนคนของเกาะหวางโยวทำร้ายจนตายทั้งเป็น

บางทีการยอมจำนนอาจจะเป็นทางเลือกที่น่าอนาถ แต่เพื่อที่จะมีชีวิตรอดอยู่ต่อไป ยอมรับความขุ่นเคืองเล็กน้อย จะเป็นอะไรไป?

เหลียงซวนเหม่ยก้าวเท้าเดินไปทางเจ้าเกาะหวางโยวด้วยความปวดใจ

เธอยอมรับชะตากรรมแล้ว!

บางที นี่อาจจะเป็นชีวิตของเธอ!

เธอไม่อยากคิดถึงจุดจบแบบอื่นอีกแล้ว

แต่ในตอนนั้นเอง…

ปัง!

ปัง!

ปัง!

ปัง!

...

เสียงที่น่าอึดอัดใจดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจากจุดที่ไม่ไกล หลังจากนั้นมีร่างเงาของคนอื่นลอยออกมาอย่างต่อเนื่อง

ปัง!

มีคนคนหนึ่งลอยมาล้มลงตรงหน้าของเหลียงซวนเหม่ย

เหลียงซวนเหม่ยรู้สึกอึ้งเล็กน้อย เธอก้มหน้าลงมอง พบว่าเป็นลูกศิษย์ระดับหัวกะทิคนหนึ่งของเกาะหวางโยว

เห็นเพียงบนหน้าอกของเขายุบลงเป็นหลุม ปากเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด ใบหน้าบิดเบี้ยว ลูกตาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้า

นี่มันเป็นผลจากกันโดนกระแทกอย่างแรงถึงจะเป็นแบบนี้!

เกิดอะไรขึ้น?

หัวใจของเหลียงซวนเหม่ยเต้นรัว

เป็นฝีมือของลูกศิษย์เกาะชั้นนอกเหรอ?

แต่ในบรรดาลูกศิษย์เกาะชั้นนอก มีใครบ้างที่เป็นคู่ต่อสู้ของลูกศิษย์ระดับหัวกะทิ

ก่อนที่เหลียงซวนเหม่ยจะได้คิดอะไรมากกว่านี้ มีลูกศิษย์เกาะชั้นในคนหนึ่งพุ่งเข้ามา

"เหลียงซวนเหม่ย คุณมันนางแพศยาสมคบคิดกับคนนอก! ไปตายซะเถอะ!" ลูกศิษย์คนนั้นคำรามด้วยความโกรธ หลังจากนั้นชกหมัดตรงเข้าไปหาหัวของเหลียงซวนเหม่ย