สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 589

"ประธานเรย์ม่อนน่าจะโทรไปแจ้งหมดแล้ว ฉันคิดว่า...น่าจะไม่มีโรงพยาบาลไหนรับคุณเข้าทำงาน ไม่ต้องพูดถึงการวิจัยเลย!" เจสซี่พูดเบาๆ

สีหน้าแอนนาเปลี่ยนไป มองเจสซี่ด้วยความตกใจ หลังจากผ่านไปนาน เธอก็บ่นออกมา

"จะบล็อกฉันหรอ?"

...

...

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลทำให้เกาหลานอับอายและขายขี้หน้า

แม้ว่าเขาจะเพิ่งได้รับโทรศัพท์ แต่สมาคมการแพทย์ได้ลงโทษแอนนาไปแล้ว แต่เมื่อคิดถึงเกียรติที่ตัวเองเสียไป ไฟใจของเขาก็ลุกโชน

"นังสารเลวนี่! ผมจะทำให้คุณได้เห็นดี!" เกาหลานกัดฟัน คิดอย่างโกรธเคือง

เพราะเหตุการณ์นี้ของเกาหลาน ซูไท่ถูกบังคับให้ย้ายไปโรงพยาบาลอื่น ครอบครัวของซูกวงและจางชิงหยูต้องหน้าแตกต่อเหล่าญาติๆ แม้แต่เหตุการณ์นี้ก็พาดหัวข่าวในหนังสือพิมพ์ และทั้งสองคนก็ถูกชี้หน้าด่า

ซูกวงไม่ได้รู้สึกอะไร แต่จางชิงหยูมีความมั่นใจในตัวเองมาก กลายเป็นเรื่องตลกขนาดนี้ ใจของเธออยากจะด่าบรรพบุรุษของเกาหลานเลยด้วยซ้ำ ด่าว่าพวกเขามันเป็นพวกโกหก และบอกกับซูเหยียนว่าไม่ต้องติดต่อกับเกาหลาน

ซูเหยียนไม่ได้รู้สึกว่าเป็นความผิดของเกาหลาน อย่างไรก็ตาม คนอื่นๆ ก็ใจดีเหมือนกัน แต่เธอไม่สามารถแก้ปัญหาในระดับนี้ได้ ดังนั้น เธอจึงทำได้เพียงแต่ไม่รับฟังและไม่สนใจข่าวลือรอบตัวเธอ

หลินหยางไม่ได้สนใจเรื่องของเกาหลาน เขาโทรไปหาซูหยู หลังจากบอกเธอว่าจัดการเรื่องเงินกู้เสร็จแล้ว เขาก็จัดการงานต่างๆ ต่อ

แต่ในเวลานี้ หม่าไห่ผลักประตูและเดินเข้ามา

"ประธานหลิน!"

"มีเรื่องอะไร?" หลินหยางวางเอกสารในมือ กวาดสายตามองและถาม

"ผู้กำกับซ่งจิงโทรมา เชิญคุณไปที่กองถ่าย...เหมือนว่าถึงเวลาถ่ายบทของคุณแล้ว" หม่าไห่พูด

"เมือ่ไรห่?" หลินหยางถามด้วยความตกใจ

"วันนี้ตอนบ่าย เดิมทีผู้กำกับซ่งจะมาเชิญคุณด้วยตัวเอง แต่เหมือนว่าจะเกิดเรื่องที่กองถ่าย เขาเลยมาไม่ได้"

"ไม่เป็นไร คุณจัดรถให้ผมละกัน ผมจะไปเย็นหน่อย"

"รับทราบประธานหลิน!"

หม่าไห่พยักหน้า เดินออกไป

"ช้าก่อน!" หลินหยางตะโกนออกมา

"ประธานหลินมีเรื่องอะไรหรอ?"

"เลือกรถที่ไม่เตะสายตาคนหน่อย พวกเฟอรารี่หรือเบนท์ลีย์อะไรนั่นไม่ต้องจัดมา"

"แล้วโฟล์คเภาตันล่ะ"

"โฟล์คเภาตันก็ได้ เลือดคันละแสนมาก็ได้"

"โอเค ประธานหลิน ผมจะรีบจัดการเดี๋ยวนี้"

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง หลินหยางก็ขับรถไปยังกองถ่าย

ฉากการถ่ายทำและวิวอยู่ที่เจียงเฉินเช่นกัน ซึ่งซ่งจิงเป็นคนเลือดให้หลินหยาง เพราะจะได้ไม่ไกล

หลังจากออกมาหลินหยางก็มอบหมายให้กับหม่าไห่

บอกให้เขากำชับซ่งจิงว่าไม่ต้องทำให้เขาโดดเด่นเกินไป ถ้าทำให้เขารู้ว่าประธานหลินมาออกกองอาจจะทำให้เกิดผลกระทบในอนาคต

แต่เมื่อรถแล่นไปจนสุดมุมฉาก...

เอี๊ยด!

เสียงเบรกดังดังขึ้น

หลินหยางตกตะลึงเล็กน้อยและมองไปด้านข้าง เห็นเฟอร์รารีพุ่งตรงมาที่เขา...

ปัง!

ภายใต้การเบรกกะทันหัน ยางของเฟอร์รารีมีรอยลึกบนพื้น แต่โชคดีที่หลินหยางเบรกได้ทันเวลาและรถหยุดในทันที

อย่างไรก็ตามเฟอรารี่เบรกไม่ทัน หลังจากยางถูกับพื้นหลายเมตร รถก็มาชนกับด้านหน้ารถหลินหยาง

รถสั่น

ประตูของรถบุบเล็กน้อย

หลินหยางขมวดคิ้ว รีบถอยรถออกไป

และประตูรถเฟอรารี่ก็เปิดออกมา มีชายและหญิงเดินลงมาจากลง

ชายหญิงคู่นี้หน้าตาดีสวมเสื้อผ้าสีสดใส พวกเขาสวมแบรนด์ดัง

"ให้ตายเถอะ โชคไม่ดีเลย!"

ผู้ชายบ่น สีหน้าของเขาย่ำแย่อย่างมาก เขาวิ่งมาที่หน้ารถ กวาดสายตามองและจ้องหลินหยาง

"คุณเป็นเจ้าของรถหรอ"

"ใช่"

"คุณขับรถยังไงหนิ? ไม่ลืมตาหรอ?" ผู้ชายบ่นและด่าออกมา

"บนถนนนี้จำกัดความเร็ว 30 และผมอยู่ในเลนของผมมาตลอด แต่คุณอย่างน้อยน่าจะ 70 กิโลเมตรต่อชั่วโมง อีกทั้งยังมาเบียดเลนผมอีกใช่ไหม? ถ้าเกิดตำรวจมา คุณควรจะเป็นคนที่รับผิดชอบทั้งหมด คุณจะมาโทษผมได้ยังไง?" หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย

"ให้ตายเถอะ คุณยังกล้าพูดอีกหรอ? ไม่ใช่เพราะว่าคุณขับช้าผมเลยชนคุณหรอ? คุณรู้ไหมว่านี่คือรถอะไร? เฟอรารี่ เคยเห็นไหม? คุณจ่ายไหวไหม?" ผู้ชายด่าออกมา

"ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องว่าจะจ่ายไหมหรือไม่ แต่เป็นเรื่องว่าใครจะจ่าย!"