สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 59

"ในบัตรใบนี้มีเงินยี่สิบล้าน คุณไสหัวไปเถอะ!" หลินหยางหยิบบัตรธนาคารใบนั้นออกมาแล้วโยนออกไป

เป็นไปตามที่คาด

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…"

มีเสียงหัวเราะระเบิดขึ้นกลางงานเลี้ยง

"นี่คุณยังจะเสแสร้งไปถึงไหน? ไอ้คนไร้ประโยชน์คุณจะมีเงินยี่สิบล้านเหรอ? คนที่เชื่อคุณก็คงจะมีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละ!" จางซีพูดจาถากถางโดยตรง

"เกรงว่าภายในบัตรคงจะมีอยู่สองพันมากกว่ามั้ง?" พี่เหมยพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก

"ฉันว่าเงินสองพันในบัตรต้องเป็นเงินที่เสี่ยวเหยียนให้แน่นอน คนที่งอมืองอเท้ารอให้คนอื่นเลี้ยง และยังไม่มีงานทำอีกจะไปเอาเงินสองพันจากไหน?" เสี่ยวหรานพูดเยาะเย้ย

คำพูดของเธอทำให้ทุกคนรู้สึกเห็นด้วยทันที

"แล้วมันไม่ใช่แบบนั้นเหรอ? มีใครไม่รู้บ้างว่าลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านตระกูลซูเป็นคนประเภทไร้ประโยชน์?"

"คุณซูแต่งงานกับคนแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับตกนรก!"

"มีแต่ผู้ชายอย่างคุณชายฉู่ถึงจะคู่ควรกับคุณซู!"

ฉู่เหย้าหางกวาดสายตามองบัตรธนาคารใบนั้นแวบหนึ่ง เขาตั้งใจพูดด้วยอารมณ์ที่ตื่นเต้น "หลินหยาง ผมเคยได้ยินเรื่องราวของคุณ ซูเหยียนไม่ได้รักคุณเลย ไม่อย่างนั้นภายในสามปีทำไมถึงไม่เคยให้คุณแตะต้องแม้แต่ปลายนิ้ว ในเมื่อเหยียนเหยียนไม่รักคุณ ทำไมคุณถึงไม่ยอมปล่อยเธอไป? คุณอยากได้อะไรคุณพูดมา ขอเพียงเป็นสิ่งที่ผมฉู่เหย้าหางทำได้ ลืมแม้กระทั่งชีวิตของผมผมก็ให้คุณได้! ผมแค่หวังว่าคุณจะยอมปล่อยเหยียนเหยียนไป!"

คำพูดประโยคนี้ทำให้ผู้คนไม่น้อยรู้สึกหวั่นไหวอีกครั้ง

"คุณชายฉู่เป็นคนที่มีอารมณ์ลึกซึ้งมาก!"

"ยิ่งไปกว่านั้นนิสัยดีด้วย ถ้าหากเป็นฉันนะ คงจะวิ่งเข้าไปหาเขาอย่างไร้ยางอายแล้ว+"

คิ้วของซูเหยียนตั้งตรง

ท้ายที่สุดเธอก็ยังพอมีหัวสมองอยู่บ้าง หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์สุดซึ้งครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้าเธอปฏิเสธโดยตรงจะไม่ผิดต่อกันแสดงที่ยอดเยี่ยมของฉู่เหย้าหางเหรอ?

ก่อนที่หลินหยางจะได้พูดอะไร ซูเหยียนชิงพูดขึ้นเสียก่อน "ฉู่เหย้าหาง ฉันขอโทษ ฉันไม่เคยคิดที่จะหย่ากับหลินหยาง และไม่เคยคิดที่จะแต่งงานใหม่ด้วย! ฉันขอโทษจริงๆ…"

"เหยียนเหยียนเพราะอะไร? หรือที่ผมทำมามันยังไม่ดีพอ?" ฉู่เหย้าหางเริ่มรู้สึกร้อนรน เขาหันไปมองทางหลินหยาง "คุณทำเสน่ห์อะไรใส่เหยียนเหยียน?"

"เธอเป็นภรรยาของผม ผมต้องทำเสน่ห์ใส่ภรรยาตัวเองด้วยเหรอ?" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

ฉู่เหย้าหางได้ยินคำพูดประโยคนี้ เขาไม่คิดจะสวมบทนักแสดงอะไรอีกแล้ว เขาเดินตรงเข้าไปหาหลินหยางพร้อมกับใช้สายตาที่เย็นชาจ้องมอง หลังจากนั้นพูดด้วยเสียงที่ทุ่มต่ำ "ไอ้หนู พูดดีๆไม่ชอบใช่ไหม! ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย หยิบเงินหนึ่งล้านแล้วไสหัวไป พรุ่งนี้ฉันจะสั่งให้คนไปทำเรื่องการหย่าที่บ้านของแก ถ้าหากแกไม่ตอบตกลง ฉันรับรองว่าวันนี้แกได้คลานออกจากที่นี่แน่นอน!"

"ฉู่เหย้าหาง คุณคิดจะทำอะไร?" ซูเหยียนรีบเดินตรงเข้ามาทันที

เสี่ยวหรานที่อยู่ด้านข้างรีบดึงตัวเธอไว้

"เหยียนเหยียน นี่เป็นเรื่องของผู้ชาย เธออยากเข้าไปยุ่งจะดีกว่า"

"เสี่ยวหราน ปล่อยฉัน รีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!" ซูเหยียนตะโกนพร้อมกับดิ้นรน พี่เหมยพุ่งเข้ามาช่วยจับตัวซูเหยียนอีกคน

บนใบหน้าของซูเหยียนเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

ได้แล้วหลินหยางที่เผชิญหน้ากับคำขู่ของฉู่เหย้าหางไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่นิดเดียว มุมปากของเขากระตุกขึ้นเล็กน้อย มองฉู่เหย้าหางด้วยท่าทางที่จะยิ้มไม่ยิ้ม ราวกับกำลังรอพฤติกรรมที่ไม่เกรงใจของฉู่เหย้าหาง

ฉู่เหย้าหางรู้สึกโกรธมาก

"คุณชายฉู่ เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?"

ในตอนนั้นเอง มีชายวัยกลางคนที่มีท่าทางสุขุมเดินตรงเข้ามาจากฝูงชน

หลังจากที่เห็นผู้มา สีหน้าของแขกหลายคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย

"นั่นมันผู้จัดการจาง!"

"เขามาได้ยังไง?"

"คราวนี้มีเรื่องสนุกให้ดูแล้ว!"

ผู้มาคือหัวหน้าผู้จัดการของโรงแรมเทียนเยว่ ไม่ใช่คนที่เป็นผู้จัดการล็อบบี้ก่อนหน้านี้จะสามารถเทียบได้ สถานะของเขามีความพิเศษ ไม่เพียงแต่ดูแลทั้งโรงแรม ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นตัวแทนของเถ้าแก่ที่อยู่เบื้องหลัง

ทั้งเมืองเจียงเฉินไม่ว่าใครก็ต้องไว้หน้าเขา

"อืม? ผู้จัดการจางมาแล้วเหรอ? งั้นทุกอย่างมันก็ง่าย" คุณชายฉู่ก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว หรี่ตาลงแล้วยิ้ม หลังจากนั้นชี้หน้าหลินหยางแล้วพูด "ผู้จัดการจาง คุณช่วยอธิบายให้ผมฟังหน่อยได้หรือเปล่าว่าระบบรักษาความปลอดภัยของโรงแรมทำงานกันยังไง? ทำไมผมไม่ได้เชิญคนคนนี้มาร่วมงานเลี้ยง แต่เขากลับมาปรากฏตัวในงานเลี้ยงของผม?"

"อะไรนะ? มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วยเหรอ?" สีหน้าของผู้จัดการจางเคร่งขรึมลง เขาโบกมือเรียกรปภ.สองคนเข้ามา หลังจากนั้นเดินตรงเข้าไปหาหลินหยางแล้วพูดด้วยเสียงที่เย็นชา "คุณครับ คุณบุกรุกเข้ามาในสถานที่ส่วนบุคคล ผมจะฟ้องคุณข้อหาบุกรุกสถานที่โดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย กรุณาให้ความร่วมมือตามเราไปที่สถานีตำรวจ คุณไม่มีความเห็นอะไรใช่หรือเปล่า?"

"ไม่มีความเห็นอยู่แล้ว!" หลินหยางส่ายหัว "มีคนเชิญผมมาร่วมงานเลี้ยง จะเป็นการบุกรุกเข้ามาได้ยังไง?"

"มีคนเชิญคุณมา? งั้นคุณลองพูดมาหน่อยว่าใครที่เป็นคนเชิญคุณ? คุณซูเหยียนนับไม่ได้! เธอแค่มาพูดคุยธุรกิจ ตามหลักแล้วเธอไม่ได้ถือว่าเป็นแขกของที่นี่!" จางซียิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด

"เสี่ยวเหยียนไม่ได้เป็นคนเชิญผม แต่เป็นคุณแอนนาต่างหาก" หลินหยางเงียบไปสักพักแล้วพูด

ทุกคนรู้สึกประหลาดใจ

"คุณแอนนา?" จางซีขมวดคิ้วมองไปทางฉู่เหย้าหาง

"เป็นไปไม่ได้!" ฉู่เหย้าหางส่งเสียงฮึ่ม หลังจากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ห้องจัดเลี้ยงของคุณแอนนาอยู่ข้างบน ยิ่งไปกว่านั้นแขกที่อยู่ด้านบนล้วนแต่เป็นแขกสำคัญ ที่ผมเหมาทั้งโรงแรมก็เพื่อจัดงานเลี้ยงให้กับพวกเขาอย่างหรูหรา หลินหยาง คุณแอนนาเป็นใคร คนอย่างเธอจะเชิญคุณได้ยังไง? คุณกำลังฝันอยู่เหรอ!"