สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 600

"ขอ...ขอโทษ...ขอโทษก็พอหรอ?" โจวย้วนหยวนพูดด้วยความกลัว

"จากนั้นก็พูดอธิบายเรื่องที่คุณสาดสีใส่พวกเราต่อหน้าทุกคน" หลินหยางพูด

"โอ...โอเค...ฉัน...ฉันจะทำ คุณอย่าทำอะไรฉัน..." โจวย้วนหยวนพูดด้วยความหวาดกลัวอย่างมาก เธอเดินไปด้านหน้าของซูหยู พูดตัวสั่น: "ซูหยู ขอโทษ เรื่องที่ฉันใส่ร้ายเธอก่อนหน้านี้...เธออย่าโกรธนะ ยกโทษให้ฉันด้วย..."

"โจวย้วนหยวน พวกเราเป็นเพื่อนกัน ก่อนหน้านี้ก็เป็นรูมเมทกัน! ทำไมเธอทำแบบนี้กับฉัน? ฉันไปทำอะไรเธอ?" ซูหยูกัดฟันถามด้วยความโกรธ

โจวย้วนหยวนตกใจ สายตาของเธออาฆาต แอบกำหมัดและไม่พูดอะไร

หลินหยางสังเกตสิ่งนี้ได้ทันที

แม้ว่าโจวย้วนหยวนจะโกรธมาก และยอมจำนนแล้ว แต่ในใจลึกๆ ของเธอ...ก็ยังไม่ยอมซูหยูอยู่ดี

"พี่เขย ให้เธอไปเถอะ ไม่ต้องไปทำความรู้จักกับคนแบบนี้อีกต่อไปแล้ว คิดว่าซูหยูโชคร้ายเองก็ได้ ที่เคยเป็นเพื่อนกับคนแบบนี้!" ซูหยูกัดฟันพูด

หลินหยางพยักหน้า

คนรอบๆ เข้าใจขึ้นมาทันที

ทั้งหมดเป็นคำใส่ร้ายของโจวย้วนหยวนหรอ?

โจวย้วนหยวนบอกความจริงทั้งหมดออกมา

คนส่วนใหญ่เชื่อ แต่บางคนคิดว่ามันเป็นผลมาจากกลอุบายของหลินหยาง

แต่มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว หลินหยางไม่ใส่คนความคิดของคนรอบๆ

ทุกอย่างเคลียร์แล้ว!

รถพยาบาลขับเข้ามาและยกตัวพี่ห่าวออกไป

คนรอบๆ ถอนหายใจ

เดิมทีรถพยาบาลคันนี้เตรียมไว้ให้หลินหยาง แต่ไม่คิดว่าจะแบกพี่ห่าวกลับไป

แน่นอน รถพยาบาลมาแล้วและรถของตำรวจก็มาด้วย ทั้งสองไม่พูดอะไร พาหลินหยาง โจวย้วนหยวนและซูหยูไปที่สถานีตำรวจ

ไม่นานก็มีข่าวออกมาจากโรงพยาบาล แม้ว่าพี่ห่าวจะดูบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่คงจะมีปัญหาที่ข้อต่อทั้งตัว คงไม่สามารถฝึกการต่อสู้ได้อีกตลอดไปในอนาคต หลินหยางทำให้เขาไม่สามารถฝึกฝนได้อีกต่อไป

สำหรับหลินหยาง แน่นอนว่าเขาต้องรับผิดชอบ แต่เขาก็ไม่ต้องกังวลอะไร ที่นี่คือเจียงเฉิน หม่าไห่เข้ามาจัดการในทันที เรื่องนี้เป็นเพียงการทะเลาะกันแค่นั้น เมื่อทั้งสองฝ่ายไกล่เกลี่ยกันเสร็จจ ชดใช้แล้วก็หมดเรื่องแล้ว

เมื่อทั้งสามคนจัดการเรื่องเสร็จก็ออกไปจากสถานีตำรวจ

แต่เมื่อเดินออกมาจากประตูทางเข้า ก็มีรถเบทลีย์มาจอดข้างทาง จากนั้นชายร่างใหญ่ก็ลงจากรถ

หลินหยางและซูหยูมองไปทางนั้นและตกใจ

"ผู้กำกับต่งหรอ?"

ซูหยูผงะ

คนที่มาคือตงซ่าประธานของบริษัทหวงหยู!

เมื่อเห็นว่าต่งซ่ามา โจวย้วนหยวนก็น้ำตาไหล รีบวิ่งไปที่แขนของตงซ่า เต็มไปด้วยความคับข้องใจราวกับนกนางแอ่นดื่มนมกลับมาที่รังของเธอ

"ผู้กำกับต่ง! !" เธอร้องไห้ออกมา กอดต่งซ่าเอาไว้

"อยู่นอกสถานที ระวังหน่อย! ถ้าปล่อยให้นักข่าวซุบซิบและปาปารัสซี่ถ่ายรูป คงจะอธิบายไม่ได้!" ต่งซ่าผลักโจวย้วนหยวนออกไปและพูดอย่างจริงจัง

โจวย้วนหยวนถึงยืนตัวตรง แต่ก็ยังมีน้ำตาไหลออกมาไม่หยุด พูดอะไรบางอย่างกับต่งซ่า

"โอเคๆ ผมรู้เรื่องแล้ว คุณขึ้นรถไปก่อน เดี๋ยวผมจัดการเอง!" ต่งซ่าพูดปลอบใจ

โจวย้วนหยวนพยักหน้าและเดินขึ้นไปนั่งบนรถ

ต่งซ่ามองไปที่หลินหยางและซูหยู เมื่อเขามองไปที่ซูหยู ดวงตาของเขาก็มีแต่ความขุ่นเคือง