สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 611

หลายคนซุบซิบกัน ซับซ้อนอย่างมาก

"เหอะ เป็นหมอแต่ไม่ซื่อตรง น่าอับอายจริงๆ!" วังฉื่อหยานกระแทกเสียงออกมา

ความคิดเห็นที่ไม่ดีของทุกคนต่อหลินหยางเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

แต่หลินหยางก็ยังคงมีท่าทางที่สงบเงียบไม่พูดอะไร

ราวกับว่าเขาไม่เห็นไม่ได้ยินเสียงรอบๆ เพียงแค่เพิกเฉยและทำเป็นหูหนวก

"คุณหลิน คุณสามารถตอบปัญหานี้ของผมได้ไหม?" ฉงหมิ่นเซิงไม่มีทางให้โอกาสหลินหยาง ดังนั้นเขาจึงกดดันและถามอีกครั้ง

เขาไม่อยากให้โอกาสหลินหยางได้หายใจ

หรือจะบอกว่าเขาไม่อยากให้โอกาสในการคิดกับทนายชื่อดังทั้งสามแห่งเยี้ยนจิง

แต่หลินหยางยังคงไม่พูดอะไร

ถังแตกแล้วหรอ?

"จำเลย ถ้าคุณยังเลือกที่จะเงียบต่อไป ผมจะพิจารณาว่าคุณยอมรับโดยนัย" ผู้พิพากษาหลิวขมวดคิ้ว

"ผู้พิพากษา ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากพูด แต่...ผมพูดไม่ได้..." หลินหยางลังเลสักพัก ท้ายที่สุดเขาก็พูดออกมา

เมื่อสิ้นเสียง ฉากก็ตกตะลึงทันที

ผู้พิพากษาหลิวขมวดคิ้วขึ้นมา

ฉงหมิ่นเซิงและคนอื่นๆ ผงะกันหมด จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะตามมา

"นี่มันเรื่องอะไร? หมอเทวดาหลินทำไมถึงพูดแบบนี้ออกมาได้?" ฟานเล่ออึ้งเช่นกัน

"รายงานการเลี่ยงภาษีนี้ไม่ใช่ของปลอมหรอ? ทำไมหมอเทวดาหลินถึงพูดแบบนี้ออกมาได้? หรือว่า...หยางหัวของเขาจะทำการเลี่ยงภาษีจริงๆ พวกเราสุ่มไปโจมตีถูกจุดหรอ?" เวินลี่กระซิบกับฟานเล่อ

"ไม่แน่ใจ ลองดูต่อไป" ฟานเล่อพูด ใบหน้าของเขามีแต่รอยยิ้ม

เรื่องพัฒนาไปดีกว่าที่เขาคิด

ทุกอย่างดีขึ้นแล้ว!

"คุณหลิน คุณไม่ยอมพูด เป็นเพราะคุณไม่มีอะไรจะพูดใช่ไหม? คุณยอมรับทั้งหมดนี่ใช่ไหม?" ฉงหมิ่นเซิงพูดอีกครั้ง มีความน่าสนใจเล็กน้อยในน้ำเสียงของเขา

"โจทก์ โปรดอย่ามาหลอกล่อลูกความของผม ลูกความของผมพูดอย่างชัดเจนแล้ว หยางหัวไม่มีการกระทำเพื่อเลี่ยงภาษีแบบนั้น! อีกทั้งเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับรูปคดีในตอนนี้ หวังว่าโจทก์จะไม่ผิดประเด็น!" พานหลงเอ่ยปาก

"นี่ไม่ใช่การผิดประเด็น ความจริงแล้วเรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวคดีปัจจุบัน อย่าคิดว่าคดีนี้เป็นเพียงข้อพิพาทสัญญา คดีนี้ยังเกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของลูกความของผมและหลายคนในกองถ่ายพยัคฆ์สงคราม และสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับคุณหลิน หากคุณหลินสามารถอธิบายทั้งหมดนี้ได้อย่างชัดเจนและชี้แจงผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของเขาอย่างชัดเจน คดีนี้จะไม่ขยายใหญ่ขึ้นหรอ? ดังนั้นผมคิดว่านี่เป็นสิ่งจำเป็น" ฉงหมิ่นเซิงยิ้มและพูด

"แต่ผมไม่ได้ทำการเลี่ยงภาษีจริงๆ!" หลินหยางเอ่ยปาก

"งั้นคุณจะอธิบายอย่างไรว่ายาที่มีมูลค่าสามร้อยล้านหยวนที่ออกจากโรงงานผลิตยาของหยางหัวแล้ว เงินจำนวนนี้ไม่ได้ไหลเข้าสู่กองทุนของหยางหัว? ทั้งยังไม่จ่ายภาษีด้วยซ้ำ? นี่มันเหตุผลอะไรกัน?" ฉงหมิ่นเซิงถามอีกครั้ง

หลินหยางครุ่นคิด

เป็นเวลานานและเขาก็พูดประโยคนั้นออกมา

"ผม ไม่สามารถพูดได้..."

คำนี้อีกแล้ว!

คำตอบแบบนี้อีกแล้ว!

ทุกคนในศาลพิจารณาคดีรวมถึงผู้พิพากษารู้สึกว่าสติปัญญาของพวกเขากำลังถูกคนทำให้อับอาย

ทุกคนคิดในใจว่าหลินหยางพูดไม่ออก นั่นก็เท่ากับว่าเป็นการยอมรับโดยนัย เขาแค่ปฏิเสธที่จะยอมรับมัน!

ฉงหมิ่นเซิ่งหัวเราะเสียงดัง

"ทนายชื่อดังทั้งสาม? ก็ไม่เท่าไหร่มั้ง!"

เดิมทีเขากลัวอย่างมาก แต่เมื่อเห็ฯทนายชื่อดังทั้งสามที่มาเหมือนดื่มชาที่นี่ อะไรก็ไม่เตรียมพร้อม ถูกตัวเองลากจมูกไป!

"คุณหลิน ถ้าคุณไม่พูด ไม่ยอมรับ ก็ไม่ต้องรีบ แต่พวกเราทุกคนรู้ว่าคุณหลบเลี่ยงภาษี เพราะคุณไม่สามารถอธิบายทิศทางของสินค้าที่มีมูลค่าสามร้อยล้านได้ คุณไม่สามารถอธิบายให้ใครฟังได้!" ฉงหมิ่นเซินพูดด้วยเสียงหัวเราะที่เย็นชา

"ทนายความของโจทก์ ถ้าคุณใส่ร้ายลูกความของผมอีก ผมจะให้คุณรับผิดชอบอย่างแน่นอน!"

"ผมไม่ได้ใส่ร้อย!"

"คุณไม่มีหลักฐานอะไร ก็เท่ากับใส่ร้าย!"