สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 644

"สวัสดี! คุณชายจง!" ซูเหยียนยื่นไปจับมือเช่นกัน

หลินหยางด้านหลังเห็นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

แม้ว่าเขาจะรู้ว่านี่เป็นมารยาทพื้นฐาน แต่เมื่อเห็นภรรยาของตัวเองไปจับมือกับคนอื่นแบบนี้ เขาก็รู้สึกไม่สบายใจในใจ

อาจจะเป็นเพราะเขาดูสง่างามมั้ง

"ประธานซู เดินทางลำบากเลย ขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวผมปัดฝุ่นให้คุณ!" ผู้ชายเปิดประตูด้วยรอยยิ้ม

"คุณชายจง ไม่ต้องหรอก แค่จัดหาที่พักให้พวกเราก็พอ" ซูเหยียนปฏิเสธ

"หืม! แบบนี้จะเป็นไปได้ยังไง? คุณมาที่เซี่ยจิงของพวกเรา คุณเป็นแขก เราจะปฏิบัติต่อแขกอย่างงั้นได้ยังไง? หรือประธานซูไม่อยากให้เกียรติผมหรอ?" ผู้ชายคนนั้นพูดด้วยเสียงล้อเล่นเล็กน้อย

"ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น...เฮ้อ เอาเถอะ ในเมื่อคุณชายจงตั้งใจจะทำให้ ฉันก็จะไม่เกรงใจละกัน" ซูเหยียนไม่สามารถต้านทานคู่ต่อสู้ได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงพยักหน้าตกลง

ซูเหยียนขึ้นรถ หลินหยางเดินตามหลังไปติด

ผู้ชายกวาดสายตามองหลินหยาง สับสนเล็กน้อย เอ่ยปาก: "ประธานซู ผมจำได้ว่าผู้ช่วยของคุณเหมือนจะเป็นหญิงสาวคนนี้ คนนี้คือ..."

"โอ้ะ...นี่คือสามีของฉัน เขามีธุระที่เซี่ยจิงพอดี ฉันเลยให้เขามาด้วย!" ซูเหยียนฉีกยิ้มและพูด

"อย่างงั้นเองหรอ ยินดีที่ได้พบ!" ผู้ชายยื่นมือไปทางหลินหยาง

หลินหยางพยักหน้าและจับมือ

รถโรลส์ รอยซ์ค่อยๆ เคลื่อนตัวไปด้านหน้า

แต่บรรยากาศในรถเปลี่ยนไปจากก่อนหน้านี้อย่างมาก

หลินหยางขมวดคิ้ว และเขาเหลือบมองกระจกมองหลังสองสามครั้ง และตระหนักได้ว่าคุณชายจงขับรถไปด้วยมองกระจกหลังไปด้วย เหมือนกำลังมองอะไร

เส้นทางสนามบินนี้ ปกติรถไม่เยอะมากและไม่มีเงารถอยู่หลังรถคันนี้นอกจากชั่วโมงเร่งด้วย

ไม่ต้องสงสัยเลย คุณชายจงคนนี้กำลังมองซูเหยียนอยู่ตลอด

หลินหยางถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

ทันใดนั้นดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจว่าทำไมซูเหยียนถึงอยากให้เขามาที่เซี่ยจิงด้วย

น่าจะเพื่อป้องกันคุณชายจงคนนี้...

รถยนต์ขับไปเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนจะเข้าสู่ใจกลางเมือง และหยุดที่หน้าโรงแรมห้าดาว

พนักงานที่ประตูรีบวิ่งไปเปิดประตู

"คุณชายจง สวัสดียามบ่าย!" พนักงานพูดด้วยรอยยิ้ม

เห็นได้ชัดว่าคุณชายจงเป็นแขกประจำของที่นี่

"จัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?" คุณชายจงถามด้วยรอยยิ้ม

"จัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว ห้องวีไอพีชั้นสอง" พนักงานเสิร์ฟยิ้ม

"ดี!"

คุณชายจงพยักหน้า นำซูเหยียนและหลินหยางเข้าไปด้านใน

ต้องบอกว่าการตกแต่งของโรงแรมแห่งนี้มีเสน่ห์มากจริงๆ พื้นและเพดานล้วนวิจิตรงดงาม มีโคมระย้าเคลือบขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางซึ่งพร่างพราย เสาโดยรอบเป็นสีเหลืองทอง นักเปียโนกำลังนั่งแสดงการแสดงอันแสนสุขที่ด้านหน้าเปียโนตรงกลาง เสียงเปียโนอันไพเราะที่แผ่ไปทั่วภายในและภายนอกโรงแรม และแขกจำนวนมากจะนั่งที่หน้าโต๊ะ ฟังอย่างเงียบๆ แม้หลังจากรับประทานอาหารแล้ว ก็ยังได้เพลิดเพลินกับความหรูหรา

ทั้งสามคนเข้ามาที่ห้องชั้นสอง ในห้องตกแต่งด้วยกระจกสีหมึก และด้านในสามารถมองออกไปข้างนอกและสามารถเพลิดเพลินกับเสียงเปียโนข้างนอกได้

แต่เมื่อซูเหยียนและหลินหยางเข้ามาในห้อง ก็พบว่ามีคนจำนวนไม่น้อยนั่งอยู่ด้านใน

และพวกเขาทั้งหมดเป็นคนหนุ่มสาวในวัยยี่สิบสามสิบ

"ห๊ะ? นี่คือประธานซูที่มีชื่อเสียงหรอ? สวยจัง เหมือนว่าข่าวลือจะจริงนะ!"

"น่าทึ่งมากที่หญิงสาวสวยคนนี้สามารถเริ่มต้นบริษัทด้วยตัวเองได้!"

"ประธานซู สวัสดี สวัสดี!"

ดวงตาของหลายคนเป็นประกาย รีบยืนขึ้นเพื่อทักทายซูเหยียน

ซูเหยียนทำตัวไม่ถูก พยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่เขินอาย

"ประธานซู อย่าห่างเหิน พวกเราเป็นหุ้นส่วนธุรกิจกัน และยังมีเพื่อนๆ ของผม ทุกคนเป็นคนกันเถอะ นั่งตามสบาย" คุณชายจงยิ้ม

"โอเค"

ซูเหยียนพยักหน้า นั่งลงพร้อมหลินหยาง

"ทั้งสองอยากดื่มอะไรดี?" ชายที่หวีผมขึ้นยิ้ม

"ไม่หล่ะ ฉันดื่มไม่ค่อยได้ ฉันขอน้ำผมไม้ก็พอ" ซูเหยียนยิ้ม

"หืม! ไม่ได้จะเจอกับประธานซูง่ายๆ นะ พวกเราไม่ดื่มกันสักแก้วหรอ? กินเสร็จพวกเราจะได้คุยเรื่องธุรกิจกัน ประธานซู หลังจากนี้พวกเราจะเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจด้วยกันแล้ว หรือว่าคุณจะไม่ให้เกียรติพวเราหรอ?" ชายร่างท้วมอีกคนสวมแว่นหัวเราะขณะถือแก้วไวน์