สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 656

"ข้อตกลง?"

หลินหยางรู้สึกประหลาดใจมาก

แต่ไม่นานเขาก็เข้าใจความหมายของซูเหยียน

ดูเหมือนเธอจะคิดว่าเขาขายเธอ ช่วยประธานหลินหยางจีบเธอ เพราะแบบนี้จึงได้รับบัตรสีดำใบนี้!

"เสี่ยวเหยียน คุณเข้าใจผิดแล้ว! ผมไม่ได้มีข้อตกลงอะไรกับหม่าไห่เลย ส่วนบัตรดำใบนี้…หม่าไห่เขาให้ผมจริง" หลินหยางพูดอย่างช่วยไม่ได้

"อยู่ดีๆหม่าไห่จะเอาบัตรดำใบนี้มาให้คุณทำไม?" ซูเหยียนตาแดงก่ำ ที่หางตาเริ่มมีน้ำตาปรากฏให้เห็น

"คือ…ช่างเถอะ เรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ผมคงต้องสารภาพกับคุณตามตรงแล้ว เสี่ยวเหยียน…อันที่จริงผม…ผมก็คือประธานหลิน!" หลินหยางสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูด

"คุณคิดว่าฉันโง่เหรอ!" ซูเหยียนพูดด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน "หลินหยาง เพื่อที่จะโกหกฉัน คุณถึงขั้นสามารถพูดเรื่องเหลวไหลแบบนี้ออกมาเลยเหรอ?"

"ผม…" หลินหยางพูดอะไรไม่ออก

อันที่จริงเขาคาดการณ์ไว้แต่แรกแล้ว

พูดความจริงกับซูเหยียนเธอไม่มีทางเชื่อแน่นอน

อย่างไรก็ตามมันมีความขัดแย้งมากเกินไป มีไม่กี่คนที่จะสามารถเชื่อเรื่องแบบนี้

ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงคนหนึ่งกลายเป็นประธานบริษัทหยางหัว?

แบบนี้ไม่เท่ากับขอทานคนหนึ่งมาบอกว่าเขาเป็นพระราชาเหรอ?

ในมุมมองของซูเหยียน ประธานหลินต้องชอบเธอแน่นอน อย่างไรก็ตามมีข่าวลือหนาหูมากในเจียงเฉิน ยิ่งไปกว่านั้นความช่วยเหลือที่หยางหัวมีต่อเยว่เหยียนอินเตอร์แนชชั่นแนลก็ทำให้เธอไม่สามารถเข้าใจ

จู่ๆหยางหัวกรุ๊ปจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธออย่างไม่มีเหตุผลทำไม?

ต้องมีจุดประสงค์อะไรแน่นอน

และจุดประสงค์คืออะไร ซูเหยียนย่อมคิดไปในทางด้านของความรู้สึก…

ซูเหยียนรู้สึกโกรธมาก เธอกัดฟันแน่นจนแทบหัก

"คุณรีบเอาบัตรดำไปคืนเดี๋ยวนี้"

"นี่…"

"บอกประธานหม่า ฉันจะพยายามคืนเงินให้เร็วที่สุด แล้วก็ฝากเขาไปบอกประธานหลินด้วย ฉันซูเหยียนเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว! ฉันมีขีดจำกัด ฉันมีจริยธรรม! เข้าใจหรือเปล่า?" ซูเหยียนตะคอก

หลินหยางอ้าปาก ไม่รู้ควรจะพูดยังไงดี ทำได้แต่ถอนหายใจ "ก็ได้"

"แล้วก็คุณ ต่อไปห้ามรับของที่คนอื่นให้คุณเด็ดขาด ช่วยมีศักดิ์ศรีหน่อยไม่ได้เหรอ? คุณไม่รู้ความคิดพวกเขาเลยเหรอ? ตกลงคุณยังเป็นลูกผู้ชายหรือเปล่า? ทำไมถึงไม่มีความหนักแน่นเลยสักนิด? เพื่อเงิน คุณยอมขายแม้กระทั่งภรรยาของตัวเอง?" ซูเหยียนโกรธจนแทบจะร้องไห้อยู่แล้ว เสียงตะโกนของเธอแหบแห้ง

หลินหยางเงียบขรึมไม่พูดอะไร

ซูเหยียนจ้องเขาแวบหนึ่งไม่พูดอะไรอีก หลังจากนั้นเดินไปเรียกรถแท็กซี่ที่ข้างถนน หันกลับมาตะโกนใส่หลินหยาง "ไป!"

หลินหยางส่ายหัวแล้วเดินขึ้นรถแท็กซี่

รถยนต์แล่นไปทางสนามบิน

ระหว่างทาง ซูเหยียนทำหน้าเย็นชาตลอด ท่าทางดูโกรธมาก

ความประทับใจในบทเพลงที่หลินหยางมอบให้กับเธอ ดูเหมือนมันจะหายไปอย่างไร้ร่องรอยอีกแล้ว

ต้องยอมรับว่าความคิดของผู้หญิงยากที่จะคาดเดา

เขาเองก็อุตส่าห์หวังดีไม่ใช่เหรอ?

ช่างเถอะ ต่อไปยุ่งกับเรื่องแบบนี้น้อยลงหน่อยจะดีกว่า

หลินหยางขี้เกียจพูดอะไรอีก

ทว่าหลังจากที่รถยนต์เพิ่งถูกขับออกไป มีรถเบนซ์สีดำคันหนึ่งขับเข้ามาปาดหน้าจากด้านข้าง ขวางรถแท็กซี่เอาไว้โดยตรง

คนขับรถตกตะลึง รีบบีบแตรไล่

แต่ไม่ว่าเสียงแต่จะดังแค่ไหน รถเบนซ์คันนั้นก็ไม่มีท่าทีที่จะถอย

"ไอ้เวร ใครเนี่ย? ประสาทหรือเปล่า! ขับรถมาขวางคนอื่นแบบนี้ขับเป็นหรือเปล่า!"

คนขับรถรู้สึกโกรธมาก เขากำลังจะลงจากรถ

แต่ในตอนนั้นเอง มีรถเก๋งสีดำสองคันขับมาจากด้านหลัง ขวางทางไม่ให้รถแท็กซี่ถอยออกโดยตรง หลังจากนั้นมีคนหนุ่มสาวก้าวเดินลงมาจากรถทั้งสามคัน เดินเข้ามาปิดล้อมรถแท็กซี่

คนขับรถแท็กซี่มองตาค้าง

"พวกคุณ…พวกคุณเป็นใคร? คิดจะทำอะไร? ที่จะปล้นเหรอ? ผมจะแจ้งตำรวจ!!!"

คนขับรถหยิบโทรศัพท์ออกมาพูดด้วยเสียงที่สั่นเทา