สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 7

"คุณย่าบอกว่าลุงสองเป็นคนรักษาเธอให้หายจากอาการป่วย! ตอนนี้คนทั้งเมืองเจียงเฉินรู้เรื่องนี้แล้ว!" ซูเหยียนเบิกตากว้างใส่เขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์ "ลุงสองแย่งความดีความชอบของคุณไปแล้ว!"

"ที่คุณไม่มีความสุขเพราะเรื่องนี้?" หลินหยางรู้สึกอึ้ง หลังจากนั้นหลุดหัวเราะ "ผมก็นึกว่าเรื่องอะไรซะอีก อันที่จริงผมไม่ได้เป็นคนฝังเข็มให้กับคุณย่า ถ้าจะพูดถึงเรื่องความดีความชอบ ลุงสองก็มีส่วนด้วยเหมือนกัน ยิ่งไปกว่านั้น ที่นั่นมีหมอเยอะขนาดนั้น คุณคิดว่าคุณย่าจะไม่รู้เหรอว่าตกลงใครเป็นคนช่วยเธอเอาไว้?"

สีหน้าของซูเหยียนแข็งทื่อ "ความหมายของคุณคือ คุณย่ารู้ว่าคุณเป็นคนช่วยเธอเอาไว้ แต่เธอก็ยังยกเครดิตให้กับลุงสอง?"

"สำหรับลุงสองนี่ถือว่าเป็นโอกาส สถานีโทรทัศน์มีการประชาสัมพันธ์อย่างทั่วถึง โรงพยาบาลก็ให้ความสำคัญกับเขา เห็นได้ชัดว่ายกเครดิตให้เขามันมีประโยชน์กว่ายกให้ผม หลังจากที่มีผลงานชิ้นนี้ อนาคตของลุงสองก็จะสดใสไม่ใช่เหรอ? คุณนายคนนั้นถือว่าเป็นคนฉลาดใช้ได้" หลินหยางส่ายหัว

ซูเหยียนเงียบขรึมลง ผ่านไปสักพักแล้วถาม "คุณช่วยคุณย่ายังไง?"

"ก็แค่กดตามตัวไม่กี่จุด"

"กด?"

"ทุยหนา(เป็นรูปแบบของการแพทย์ทางเลือกคล้ายกับชิอัตสึ ในฐานะที่เป็นสาขาหนึ่งของการแพทย์แผนจีนมักใช้ร่วมกับการฝังเข็มการรมยาการผิงไฟสมุนไพรจีนไทเก็กหรือศิลปะการต่อสู้ภายในของจีนอื่น ๆ) รู้จักหรือเปล่า? ก่อนหน้านี้ตอนที่ผมไม่มีอะไรทำเคยหยิบหนังสือที่เกี่ยวกับการนวดทุยหนามาศึกษาเองสองสามเล่ม"

"แค่นี้?" ซูเหยียนทำหน้าเหลือเชื่อ

หลินหยางยิ้มแล้วยิ้มอีกไม่ได้อธิบายอะไรมาก

ซูเหยียนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากอีก อย่างไรก็ตามเธอเคยเห็นช่วงที่หลินหยางว่างนั่งอ่านตำราที่ดูเก่าแก่และผุขาดจริงๆ

"ไม่ว่ายังไง เรื่องของวันนี้ก็ผ่านไปแล้ว อ๋อใช่แล้ว พ่อกับแม่ออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้า น่าจะอีกประมาณสามวันถึงจะกลับมา"

"รู้แล้ว"

หลินหยางตอบรับอย่างไม่ใส่ใจ

ซูเหยียนมองเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ไม่รู้ทำไมเธอมากจะรู้สึกว่าวันนี้หลินหยางทำตัวแปลกๆ

ถึงเวลาอาหารเย็น หลินหยางทำอาหารง่ายๆโต๊ะหนึ่ง

มองดูผัดผักที่มีหน้าตาสวยงามบนโต๊ะ บนใบหน้าของซูเหยียนเต็มไปด้วยความตกใจ ปากของเธออ้ากว้างกลายเป็นรูปตัวโอจนแทบจะหุบไม่ลง

หลังจากที่ลองชิมดูเธอยิ่งรู้สึกตกใจมากเข้าไปอีก

"อร่อยมากเลย นี่…นี่คุณเป็นคนทำเหรอ?" ซูเหยียนมองหลินหยางอย่างไม่เชื่อสายตา

เมื่อก่อนอาหารที่หลินหยางทำแทบจะต้องฝืนกลืน ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะซูเหยียนไม่มีเวลา เธอยอมสั่งอาหารจากข้างนอกมากินดีกว่าแต่ไม่ยอมกินอาหารที่หลินหยางทำแน่นอน

แต่ตอนนี้…มันเกิดอะไรขึ้น?

ฝีมือการทำอาหารของหลินหยางทำไมถึงมีการพัฒนาขึ้นเยอะมากในเวลาอันสั้น?

ถึงขั้นสามารถเปรียบเทียบกับเชฟในโรงแรมห้าดาวเลย

"รีบกินเถอะ" หลินหยางที่กำลังกินข้าวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่คลุมเครือ

ภายในใจของซูเหยียนเต็มไปด้วยความสงสัย แต่เธอก็ยังคงกินทีละคำโดยไม่หยุด

เมื่อก่อนเธอกินข้าวเพียงแค่หนึ่งถ้วยเล็ก แต่มื้อนี้เธอกลับกินถึงสองถ้วยจนทำให้เธอเริ่มรู้สึกกังวลเกี่ยวกับน้ำหนักตัวแล้ว

หมอนี่มีอะไรปิดบังฉันหรือเปล่า?

นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นภายในใจของซูเหยียน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะถามยังไง

ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของซูเหยียนดังขึ้นอย่างกะทันหัน

เธอกดรับโทรศัพท์แล้วนำมาแนบกับหูอย่างไม่ใส่ใจ แต่วินาทีต่อมาสีหน้าเธอเปลี่ยนไปทันที

"มีอะไรเหรอ?" หลินหยางที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ด้านข้างหันมาถาม

ซูเหยียนวางโทรศัพท์ลง สายตาดูเหม่อลอย พูดด้วยน้ำเสียงที่มึนงง "ตระกูลซู…จบสิ้นแล้ว…"

หลินหยางคิดไม่ถึงว่าซูกุ้ยจะมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วในเวลาไม่กี่ชั่วโมง

ที่แท้หลังจากที่อาการป่วยของคุณนายซูได้รับการรักษา คนของสถานีโทรทัศน์ไปสัมภาษณ์พอดี นอกจากนี้ยังได้รับการตีพิมพ์เป็นฉบับพิเศษเกี่ยวกับการแพทย์แผนจีนถูกปล่อยไปทั่วอินเทอร์เน็ต บวกกับความร่วมมือในการโฆษณาของรัฐบาล ปรากฏว่าจะว่าบังเอิญก็ไม่บังเอิญ ตระกูลชวี่แห่งเมืองหนานเฉินไปเห็นข่าวนี้พอดี และอาการของผู้เฒ่าชวี่คล้ายคลึงกับคุณนายมาก ตระกูลชวี่ก็เลยส่งผู้เฒ่าชวี่มารักษากับซูกุ้ยที่เมืองเจียงเฉินในคืนนั้นเลย

ตอนที่ซูกุ้ยรู้ข่าวเขาดีใจมาก

ตระกูลชวี่แห่งเมืองหนานเฉิน!

นั่นมันเป็นถึงตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองหนานเฉิน!

ตระกูลซูเมื่อเทียบกับตระกูลชวี่ มันก็เหมือนแสงจันทร์กับหิ่งห้อย

นี่เป็นโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับตระกูลชวี่!

และนี่ก็เป็นโอกาสที่จะทำให้ซูกุ้ยมีอนาคตที่สดใส!

ภายใต้การสนับสนุนของคุณนายซู ซูกุ้ยฝังเข็มให้กับผู้เฒ่าชวี่ตามคำแนะนำของหลินหยางเมื่อช่วงกลางวัน

เขายังจำตำแหน่งจุดฝังเข็มสุดท้ายได้ เขารู้สึกว่าตัวเองเชี่ยวชาญบทที่หนึ่งของตำราเฉียนจินฟางหลิงอย่างสมบูรณ์แล้ว

แต่แล้ว…หลังจากฝังเข็มชุดนี้ลงไป เดิมทีผู้เฒ่าชวี่ที่ยังถือว่าสุขภาพแข็งแรงกลับหมดสติไปในตอนนั้น หลังจากนั้นสองนาทีต้องส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉิน จนกระทั่งถึงตอนนี้ยังอยู่ในช่วงของความเป็นความตาย