สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 706

"นอกจากนี้ถ้าคุณถูกนำตัวไปตอนนี้ หลิวกุยต้องไม่ปล่อยหวู่จี๋ ไว้อย่างแน่นอน ในเมื่อคนอย่างเขากล้าลงมือทำ เขาก็ต้องถอดรากถอดโคนให้หมด! พรสวรรค์ของลี่หวู่จี๋เป็นที่รู้จักดี หลิวกุยทำไมไม่ฆ่าคุณ คุณคิดว่าเพียงเพื่อไม่ให้คนอื่นมาวิจารณ์แค่นั้นหรอ? คุณคิดผิดแล้ว เป้าหมายที่สำคัญที่สุดคือต้องการนำตัวลี่หวู่จี๋กลับมา จากนั้นก็ถอนรากถอนโคน ดังนั้นตั้งแต่เริ่มต้นพวกเขาไม่มีโอกาสที่จะยอมเลย ถ้าไม่หนี ไม่พวกคุณตาย พวกเขาก็ตาย!" หลินหยางพูด

ม่านตาของลี่หวู่จี๋เบิกกว้าง

จิงหมิ่นไม่พูดอะไร ดวงตาของเขาแทบจะลืมไม่ขึ้น

อันที่จริงทำไมเขาจะไม่รู้เรื่องนี้หล่ะ

เขาแค่ไม่อยากยอมรับมันเฉยๆ

"ผู้เฒ่าจิง พวเราไม่สามารถพาคุณออกไปจากที่นี่ได้ คุณ...อาจจะต้องอยู่ที่นี่" หลินหยางพูดเสียงแหบ

"คุณว่าอะไรนะ?" ลี่หวู่จี๋หันหน้าไปจ้องหลินหยาง: "หมอเทวดาหลิน คุณ...คุณหมายความว่าอะไร? คุณจะทิ้งอาจารย์ผมไว้ที่นี่หรอ? ?"

"พวกเราไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้แล้ว!"

จิงหมิ่นไม่สามารถรักษาให้หายได้ พาออกไปก็ตาย อีกทั้ง...หลินหยางไม่สามารถแตะต้องเขาได้อีกแล้ว...

"คุณ....ได้! ถ้าอย่างงั้น ผมจะอยู่ที่นี่ด้วย หมอเทวดาหลิน! ถ้าคุณจะไปก็ไปเลย!" ลี่หวู่จี๋กัดฟัน

"ผมจะไม่คัดค้าน เป้าหมายที่ผมมาสำนักฉี๋หลินก็เพื่อหญ้าเทียนซวนเท่านั้น ถ้าคุณอยากจะอยู่ที่นี่กับอาจารย์ของคุณ นั่นมันก็เรื่องของคุณ" หลินหยางไม่สนใจพูดเพื่อชักชวนลี่หวู่จี๋

"หวู่จี๋! !"

จิงหมิ่นตะโกน

แต่เมื่อเขาตะโกนเสร็จก็ไออย่างรุนแรง

"อาจารย์!"

ลี่หวู่จี๋วิ่งเข้าไป

"ไม่ต้องเข้ามา!" จิงหมิ่นเอามือปิดปากและตะโกน

ลี่หวู่จี๋หยุดนิ่ง ดวงตาเบิกกว้าง

"อาจารย์..."

"ฟังนะ ตั้งแต่นี้ไป ห้ามเองเข้ามาใกล้อาจารย์ภายในสามเมตร! ไม่งั้น เองไม่ใช่ศิษย์ของข้า!" จิงหมิ่นพยายามพูดออกมาอย่างอ่อนแรง

"แต่...อาจารย์..."

"ทำไม? เองจะไม่ฟังข้าหรอ?"

"ไม่ใช่..."

"ในเมื่อเองเป็นศิษย์ที่ดีของข้า งั้นก็ทำตามที่ข้าบอก เองต้องลงเขาไปกับคุณหลิน ออกไปจากสำนักฉี๋หลิน ไปให้ยิ่งไกลยิ่งดี!"

"อาจารย์..." ลี่หวู่จี๋คุกเข่าลงกับพื้น น้ำตาไหล

จิงหมิ่นมองลี่หวู่จี๋ ดวงตาแก่ๆ ของเขาก็มีน้ำตาเช่นกัน แต่เขาไม่พูดอะไร หันหน้าไปมองหลินหยาง: "คุณหลิน ผมถามอะไรคุณหน่อยได้ไหม?"

"คุณว่ามา" หลินหยางพูด

"ใครเป็นคนทำให้...ลี่หวู่จี๋ไม่สามารถใช้ศิลปะการต่อสู้ได้หรอ?" จิงหมิ่นพูดเสียงแหบ

"ผม" หลินหยางยอมรับโดยตรง

จิงหมิ่นเงียบสักพัก พูดเบาๆ: "อย่างงั้นเองหรอ...ก็ยังดี ต่อสู้ไม่ได้แล้ว หลังจากนี้หวู่จี๋จะได้เป็นคนปกติ มีชีวิตที่ธรรมดา มันก็ไม่ได้เลวร้ายสำหรับเขา"

"ผมสามารถทำให้เขากลับมาต่อสู้ได้อีกครั้ง" หลินหยางพูดออกมาอีกครั้ง

เมื่อคำพูดนี้ออกมา ลี่หวู่จี๋ก็ลุกขึ้นทันใด มองหลินหยางอย่างเร่าร้อน

"ในพื้นที่ต้องห้าม ผมได้เจอกับสมุนไพรยาแปลกๆ จำนวนมาก หนึ่งในนั้นมีสมุนไพรยาที่สามารถฟื้นฟูเส้นลมปราณของคุณได้" หลินหยางพูด

"จริงหรอ? งั้นหมอเทวดาหลิน ช่วยรักษาผมด้วยเถอะ!" ลี่หวู่จี๋รีบพูด