สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 720

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยชักมือกับมาโดยทันที

คุณหยุนขมวดคิ้ว

"คุณหยุน ฉันบอกไปแล้วว่านังเด็กนี่ไม่ได้สนใจในตัวคุณ คุณยังจะแบกหน้าไปเลียเธออีกหรอ? ผู้หญิงแบบนี้ ไม่คู่ควรที่จะคุยด้วย คุณล้มเลิกความคิดเถอะ ให้ฉันจัดการนังนี่เอง!" หม่านปิงซวนยิ้มอย่างเยือกเย็น ยืนขึ้นและเดินไปทางเหลียงเสี่ยวเตี๋ย

"คุณหยุน รุ่นพี่หม่าน ฉัน...ฉันแค่จะมาจัดการเรื่องนี้ให้ชัดเจน ฉันไม่ได้มีเหตุผลอื่นๆ ขอร้องแหละปล่อยฉันไปเถอะ ฉันเป็นแค่เด็กนักเรียนคนหนึ่ง ฉัน...ฉันแค่อยากเรียนอย่างสงบๆ หลังจากจบแล้ว พวกคุณก็ไม่ต้องมาอะไรกับฉันแล้ว" เหลียงเสี่ยวเตี๋ยกลัวเล็กน้อย แต่ก็ยังสร้างความกล้าและพูดคำพูดที่หนักแน่นอย่างนุ่มนวล

คำพูดเหล่านี้ออกมาโดยไม่คาดคิด หม่านปิงซวนและคนอื่นๆ หัวเราะออกมา

"ฮ่าๆๆๆ... ดาวเด่นเหลียงของพวกเรา่อนโยนจริงมาก! น่าสนใจจริงๆ!"

"ทำไม? ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วหรอ? ขอให้พวกเราหยุดหรอ? ตอนนั้นมายั่วยวนผู้ชายของฉัน ทำไมไม่คิดว่าจะมีวันนี้บ้างหล่ะ?"

หญิงสาวผู้สูบบุหรี่พูดถากถางแล้วหยิบไวน์แดงหนึ่งแก้วบนโต๊ะกาแฟแล้วเทลงบนเหลียงเสี่ยวเตี๋ย

พัฟ!

เหล้าสาดออกมา

บนเสื้อผ้าของเหลียงเสี่ยวเตี๋ยเปียกไปด้วยไวน์แดง ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยไวน์

เธอถอยหลังไปสองก้าว มองเครื่องดื่มบนร่างของเธออย่างไม่เชื่อสายตา และมองดูหญิงสาวที่สูบบุหรี่ด้วยความประหลาดใจ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกลัว

"มานี่!"

หญิงสาวที่สูบบุหรี่โยนแก้วลงบนพื้น

เพ้ง!

แก้วแตก

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยตกใจมากจนร่างกายที่บอบบางของเธอสั่นสะท้าน ความกล้าหาญในหัวใจของเธอก็หายไปพร้อมกับการแตกของแก้วไวน์

เธอตัวสั่นและเดินไปทางหญิงสาวอย่างระมัดระวัง ไม่กล้าขัดขืนเลย

นี่คือวิธีที่หญิงสาวและคนอื่นๆ ใช้

โหดร้าย!

พวกเธอทำแบบนี้เสมอ

ตราบใดที่เธอเอาชนะอีกฝ่ายในแง่ของความครอบงำได้ เด็กดีอย่างเหลียงเสี่ยวเตี๋ยที่ไม่เคยสู้กับคนอื่น ยอมให้กับคนอื่นเสมอ

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยร้องไห้

เธออยากจะอธิบายเหตุผลกับคนเหล่านี้ อยากจัดการเรื่องนี้ แต่เหมือนตอนนี้เธอจะคิดมากไป

อีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจจะใช้เหตุผลกับเธอเลย และไม่ได้คิดจะใช้ปากเพื่อจัดการปัญหานี้

"คุกเข่าซะ คุกเข่าไว้ ฉันถึงจะฟังคำพูดของเธอชัดๆ ยืนพูด ฉันได้ยินไม่ค่อยชัด" หม่านปิงซวนจุดบุหรี่ สูดบุหรี่และพูดอย่างเฉยเมย

ใบหน้าของเหลียงเสี่ยวเตี๋ยสับสน ดวงตาของเธอแดงเล็กน้อย เสียใจจนแทบจะร้องไห้ออกมา

คุนหยุนไม่พูดอะไร

เขากำลังรอเหลียงเสี่ยวเตี๋ยร้องขออ้อนวอนเขา

ถ้าเหลียงเสี่ยวเตี๋ยเอ่ยปาก เขาจะเข้ามาช่วยอย่างแน่นอน แต่เหลียงเสี่ยวเตี๋ยไม่ได้คิดจะขอให้เขาเข้ามายุ่งเลย นั่นแสดงว่าเธอตกลงกับข้อเสนอของเขาอย่างแน่นอน

นี่เป็นข้อตกลง ขึ้นอยู่กับว่าเหลียงเสี่ยวเตี๋ยจะเลือกอย่างไร

อย่างไรก็ตาม เมื่อเหลียงเสี่ยวเตี๋ยกำลังลังเลและกำลังจะขอความช่วยเหลือจากคุณหยุน ก็มีมือเข้ามาเพื่อขวางเธอเอาไว้

เหลียงเสี่ยวเตี๋ยผงะ มองไปและเห็นว่าเธอไม่ได้อยู่ที่นี่คนเดียว

"คุณคือใคร?" คุณหยุนถามพร้อมขมวดคิ้ว

"ผมขอแนะนำตัวเอง ผมคือพี่ชายของเหลียงเสี่ยวเตี๋ย" หลินหยางพูดอย่างนิ่งสงบ: "ผมมากับเสี่ยวเตี๋ย และมาเพื่อจัดการเรื่องที่พวกคุณรังแกน้องสาวของผม! ผมคิดว่าทุกคนควรนั่งลงคุยกันก่อน จัดการความเข้าใจผิดนี้ หลังจากนี้จะได้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน"

เมื่อสิ้นเสียง บรรยากาศในห้องก็เงียบลงสุดขีด

ประมาณสิบวินาที

"ฮ่าๆๆๆๆ..."

มีเสียงหัวเราะดังลั่นจนแทบจะทำให้หลังคาพัง