สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 757

"คุณหยาน ผมขอถามคุณหน่อย คุณเคยบอกว่าจะปลูกสมุนไพรที่ค่อนข้างมีสรรพคุณพิเศษให้ผม ไม่รู้ว่าตอนนี้เห็นผลหรือยัง?"

หยานเคอเอ๋อรู้สึกอึ้งเล็กน้อย หลังจากนั้นรีบพูด "ต้องเห็นผลอยู่แล้ว พวกเราทำตามที่คุณบอก ล้วนแต่ปลุกสมุนไพรที่มีสรรพคุณค่อนข้างสูง!"

"แล้วสมุนไพรพวกนี้ พวกคุณปลูกหรือยัง?"

หลินหยางหยิบสมุดบันทึกเล่มหนึ่งออกมาจากกระเป๋า กางออกแล้วส่งไปให้หยานเคอเอ๋อ

บนหน้าสมุดบันทึกเป็นรายชื่อส่วนหนึ่ง พูดให้ถูกคือเป็นสูตรยา

ทุกคนหันไปมองสมุดบันทึกเล่มนั้น บนใบหน้าของแต่ละคนปรากฏให้เห็นความสงสัยทันที

"อาจารย์ นี่คือสูตรยาเหรอ?" ฉินไป่ซงถามด้วยความสงสัย

"ใช่"

"แต่ผม…ทำไมถึงรู้สึกว่าสูตรยานี้มันเหมือนสูตรยาพิษเลย คุณจะผลิตยาพิษเหรอ?" ฉินไป่ซงถาม

"ถ้าหากคนทั่วไปใช้วัตถุดิบพวกนี้ในการทำยา มีความเป็นไปได้สูงมากที่มันจะกลายเป็นยาพิษ แต่ถ้าเป็นผม ผมสามารถกำจัดพิษของวัตถุดิบพวกนี้ เมื่อเป็นแบบนั้นมันก็จะไม่ใช่ยาพิษอีกต่อไป" หลินหยางยิ้มแล้วพูด

ฉินไป่ซงพยักหน้า

หยานเคอเอ๋อกลับขมวดคิ้ว

"ประธานหลิน ถ้าหากคุณต้องการใช้สมุนไพรที่ปลูกโดยหมู่บ้านสมุนไพรของเรามาผลิตยา เมื่อเป็นแบบนั้น สรรพคุณของยาที่ถูกกลั่นออกมาจะแรงกว่าสมุนไพรทั่วไปถึงสามเท่า การจะกำจัดพิษของสมุนไพร…มันเป็นเรื่องที่ยากมาก"

"ก็แค่ยาก ไม่ได้แปลว่าทำไม่ได้" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

ทุกคนหันไปมองหน้ากัน สีหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความเชื่อ

"อาจารย์หลิน ตกลงคุณจะ…กลั่นยาอะไรกันแน่?"

ในที่สุดก็มีคนทนไม่ไหว มองไปทางหลินหยางแล้วเอ่ยปากถามโดยตรง

หลินหยางเงียบไปสักพัก ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

ผ่านไปสักพักจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ยาที่ช่วยรักษาโรคเบาหวาน!"

หยางหัวถูกล้อมโจมตี เรียกได้ว่ากลายเป็นพาดหัวข่าวบนโลกอินเทอร์เน็ตในวันนั้นทันที

มีนักข่าวจำนวนมากมายเดินทางมาเจียงเฉิน

ส่วนนักข่าวเจ้าถิ่นมารวมตัวกันอยู่ใต้ตึกบริษัทหยางหัว ทุกคนคาดหวังจะได้สัมภาษณ์สมาชิกระดับสูงของหยางหัวสักคนสองคนเพื่อนำไปเขียนข่าวเพิ่มรายได้ให้กับตนเอง

หยางหัวในปัจจุบันได้รับผลกระทบจากกลุ่มบริษัทพวกนี้อย่างมาก คนทั้งบริษัทต้องทำงานล่วงเวลา แทบจะไม่มีเวลาได้พักผ่อน แล้วจะมีใครจะไปสนใจพวกนักข่าว?

แน่นอน ที่ซวยไม่ได้มีแต่หยางหัวกรุ๊ป แม้กระทั่งบริษัทที่ร่วมเซ็นสัญญาร่วมกับหยางหัวอย่างใกล้ชิดก็ได้รับผลกระทบไปด้วย

บริษัทเหยียนเยว่อินเตอร์แนชชั่นแนลของซูเหยียนยิ่งไม่ต้องพูดถึง อุปทานวัตถุดิบถูกตัดขาด บริษัทไม่สามารถผลิตสินค้า ส่งผลให้ไม่สามารถส่งสินค้าตามกำหนด ต้องเผชิญหน้ากับเงินค่าชดใช้ก้อนโตทุกเมื่อ

ซูเหยียนนอนไม่หลับเพราะเรื่องนี้ทั้งคืน

ส่วนอีกหลายบริษัทที่มีความใกล้ชิดกับหยางหัวก็เช่นกัน

ที่เห็นได้ชัดมากที่สุดก็หนีไม่พ้นบริษัทจงห่าวอิเล็กทรอนิกส์

บริษัทนี้ไม่ได้มีโครงสร้างใหญ่มาก มีโรงงานผลิตอิเล็กทรอนิกส์หนึ่งแห่ง พนักงานก็ไม่ได้ถือว่ามีมากมาย เป็นโรงงานที่เปิดมาอย่างยาวนานหลายชั่วคน จัดอยู่ในประเภทธุรกิจครอบครัว จนถึงปัจจุบันมีประวัติศาสตร์มากกว่าสี่สิบปี เพราะเหตุนี้ พนักงานเก่าแก่ของโรงงานล้วนแต่เป็นบุคคลมีความสามารถ

แต่ตอนนี้ โรงงานอิเล็กทรอนิกส์ถูกสั่งบังคับให้หยุดผลิต

ประธานบริษัทและรวมไปถึงเจ้าหน้าที่ระดับสูงของบริษัทนั่งอยู่ในห้องประชุมขนาดใหญ่ สีหน้าของแต่ละคนดูเคร่งเครียด สูบบุหรี่ม้วนแล้วม้วนเล่า

ประธานบริษัทของจงห่าวเป็นชายวัยกลางคนร่างกายผอมแห้ง ผมตรงขมับทั้งสองข้างเริ่มเขา

การแต่งตัวของเขาไม่ได้หรูหรา ถึงขั้นสามารถพูดได้ว่าเรียบง่าย

แต่มันก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่มีเงิน แต่เป็นเพราะหลายปีที่ผ่านมาเขามักจะทำงานการกุศลมาโดยตลอด ผลกำไรที่ได้ส่วนมากนำไปบริจาคให้กับโรงเรียนหรือเด็กยากจนที่อยู่บนเขาสูง ส่วนตัวเขาเองก็ไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องความมั่งคั่งอะไรมากนัก

เพราะเหตุนี้ จงห่าวจึงมีชื่อเสียงดีงามมาโดยตลอด ผู้คนรู้สึกเคารพนับถือเขา

และก็เพราะเหตุนี้เหมือนกัน หลินหยางสั่งให้หม่าไห่ไปเซ็นสัญญาโครงการใหญ่หลายฉบับร่วมกับจงห่าว ปล่อยให้ทางบริษัทจงห่าวอิเล็กทรอนิกส์เป็นผู้ผลิตเครื่องมือทางการแพทย์ของหยางหัว

แต่วันนี้ เครื่องมือทุกอย่างไม่สามารถผลิตต่อแล้ว