สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 768

"คงไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้สินะ? ถ้าเป็นคนที่ไม่มีอำนาจอะไร โดนเขารังแกแบบนี้ แล้วจะไปตามหาความยุติธรรมจากไหน? คุณ...จะให้โอกาสเขาไหม?" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

"นี่ไม่ได้เกี่ยวกับผม!" หวังว่าพูดเสียงจริงจัง

"แล้วทำไมผมต้องให้โอกาสเขาด้วย? นี่ก็ไม่ได้เกี่ยวกับผม" หลินหยางส่ายหน้าพูด จากนั้นเขาก็โบกมือบอกให้หม่าไห่ไปทำ

"ประธานหลิน!"

หวังห่าวตะโกนเสียงดัง

หลินหยางอดไม่ได้ที่จะมองไปทางเขา

ดวงตาของเขากลมโต ถอนหายใจและพูด: "ประธษนหลิน ผมจะบอกคุณให้! ถ้าคุณกดดันตระกูลหวังของพวกเรา! มันไม่ได้ส่งผลดีต่อหยางหัวเลยแม้แต่นิดเดียว! !"

"โอ้ะ? คุณจะทำไม? ?"

หลินหยางสนใจ มองเขาและถาม

"ทำไมหรอ? เหอะ ประธานหลิน ผมจะบอกคุณให้ ตระกูลหวังของพวกเราไม่ใช่จะมารังแกกันง่ายๆ สุนัขจะกระโดดกำแพงเมื่อรีบร้อน แล้วคนหล่ะ? ตอนนี้สถานการณ์ของหยางหัวย่ำแย่อย่างนี้! ถ้าเกิดปัญหาใหญ่ภายใน นั่นต้องส่งผลให้หยางหัวเกิดความสูญเสียครั้งใหญ่อย่างแน่นอน! คุณอย่างบีบบังคับให้ผมต้องทำลายทุกอย่าง! !" หวังหว่าพูดอย่างหมดความอดทน

หลินหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่คิดว่าหวังห่าวจะกล้าเช่นนี้

เขากวาดสายตาถามหม่าไห่: "สถานการณ์ของตระกูลหวังในหยางหัวเป็นอย่างไร?"

"ผู้ถือหุ้นรายหนึ่งเป็นผู้สนับสนุนโครงการกลางหลายโครงการของเราในเจียงเฉิน ถ้าไม่มีพวกเขาพวกเราก็คงจะรักษาโครงการในเจียงเฉินไว้ได้ยาก" หม่าไห่พูดตอบ

"แค่นี้หรอ?" หลินหยางถามอย่างเฉยเมย

หม่าไห่ลังเลสักพัก ก้มหน้า: "นอกจากนั้นแล้ว ตระกูลหวังยังเป็นคนจัดหายา...ให้กับโรงงานผลิตยาหลายแห่งของเราในปัจจุบันด้วย!"

เมื่อคำพูดนี้ดังขึ้น หลินหยางก็นิ่งเงียบ

ตระกูลหวังเป็นซัพพลายเอ่อร์ของโรงงานผลิตยาหลายแห่ง...

หากตระกูลหวังถูกไล่ออกในเวลานี้ ยาตัวใหม่จะไม่มีสถานที่ผลิตและต้องได้รับผลกระทบอย่างมากแน่ๆ ถ้ามีปัญหาอะไรกับยาใหม่ หยางหัวก็อาจจะไม่รอด

นี่เป็นฟางเส้นสุดท้ายที่ช่วยหยางหัวเอาไว้!

เมื่อเห็นหลินหยางลังเล รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหวังห่าว พูดอย่างเฉยเมย: "ประธานหลิน ผมคิดว่านี่คงไม่ใช่เรื่องใหญ่ใช่ไหม ลูกชายของผมคุกเข่าให้คุณ เขกหัวให้คุณและขอโทษคุณแล้ว นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการหรอ? ตอนนี้เขาทำแล้ว งั้นคุณช่วยทำเรื่องใหญ่ให้กลายเป็นเรื่องเล็กได้ไหม ให้จบแค่นี้ไหม?"

เมื่อคำพูดนี้ออกมา หม่าไห่หันหน้าไปมองหลินหยาง

เห็นได้ชัดว่าเขาเองก็อยากให้เป็นแบบนี้เหมือนกัน

ตอนนี้หยางหัวไม่มั่นคง แม้วาหลินหยางจะประกาศยาตัวใหม่เข้าไปในตลาดและสร้างแรงสั่นสะเทือนอย่างมาก

แต่...ยาตัวใหม่ยังไม่ได้ผลิตออกมา ทั้งหมดยังไม่แน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นยาตัวนี้...สามารถทำออกมาได้จริงๆ หรอ?

อันที่จริงหลายคนสงสัยอย่างมาก

แต่ในเวลานี้ จู่ๆ หลินหยางก็เงยหน้าขึ้นมา

"หม่าไห่ ให้คนลงมือ"

ลมหายใจของทุกคนสั่นสะท้าน

"ประธานหลิน..."

"ลงมือ!"

หลินหยางตะคอกอย่ากเย็นชา

ไม่ต้องสงสัย!

เมื่อหลินหยางพูดออกไป สองพ่อลูกตระกูลหวังก็ตกใจกลัวและอึ้ง

หวังจื่อเซี๋ยงตัวสั่น

หวังห่าวเบิกตากว้าง

หม่าไห่ไม่มีทางเลือก ถอนหายใจและโบกมือ

ลูกน้องของหม่าไห่ที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าเดินเข้ามาทางนี้

"พ่อ! พ่อ! ช่วยผมด้วย! ช่วยผมด้วย! !"

หวังจื่อเซี๋ยงตะโกน

"ประธานหลิน คุณ...คุณมันโหดร้าย! !"

หวังห่าวตะโกน

"คุณยังไม่เคยเห็นวิธีที่โหดเหี้ยมกว่านี้ของผม!" นิ้วของหลินหยางเคาะโต๊ะเป็นจังหวะ ท่าทางของเขาเย็นชาอย่งมาก

ลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามาและลากหวังจื่อเซี๋ยงออกไป

"หยุด! !"

หวังห่าวตะโกนออกมาทันใด และพุ่งตัวเข้าไปหาคนนั้น

"ถ้าคุณจะลงทำแบบนี้ งั้นวันนี้ คุณก็จะเป็นเหมือนกับลูกของคุณ!" หลินหยางมองเขาด้วยสายตาเยือกเย็น

"ไอคนแซ่หลิน! คุณ...กล้าหรอ?"

หวังห่าวหยุดทันที หัวของเขาลุก แต่เขายังคงตะโกนด้วยความกล้าหาญ

"ถ้าคุณไม่เชื่อก็ลองดู"

หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย นิ้วของเขาคว้ามีดเหล็กมาและถือมันเบาๆ

บูม!

มีดนั้นโค้งเหมือนพระจันทร์

ผู้คนที่อยู่ฝั่งหวังห่าวตกตะลึงทันใด

นี่คือสิ่งที่มนุษย์สามารถทำได้หรือ?