สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 779

เมื่อสิ่งต่าง ๆ พัฒนามาถึงระดับนี้ ผู้เฒ่าหวังต้องมีอะไรบางอย่างถึงทำให้ยังนั่งอย่างสงบได้

แน่นอน ผู้เฒ่าหวังเหลือบมองนาฬิกาบนผนังและพูดอย่างเฉยเมย: "รอสักครู่ ทุกคน พวกเขาใกล้มาถึงแล้ว"

"โอ้ะ?"

ทุกคนรอด้วยความงุนงง

หลังจากนั้นไม่กี่นาที พ่อบ้านก็เดินวิ่งเข้ามาในห้องโถง

"ผู้เฒ่า พวกเขามากันแล้ว"

"พาพวกเขาเข้ามา" ผู้เฒ่าหวังเอ่ย

พ่อบ้านออกไป

ไม่นาน กลุ่มชายและหญิงในชุดรัดรูปและรองเท้าหนังก็เดินเข้ามาในบ้าน

พวกเขาดูเด็กและส่วนใหญ่สวมแว่นตา

หลังจากเข้ามาในบ้านแล้ว ผู้เฒ่าหวังก็ลุกขึ้นทันที ยิ้มและพูด: "มาๆๆๆ ทุกคนนั่งตามสบาย!"

"ขอบคุณประธานหวัง!"

ทุกคนยิ้มและนั่งลง

เลิ้นกุย จูจือเฉียงและคนอื่นๆ มองไปที่กลุ่มคนที่เข้ามาด้วยความสงสัย และพวกเขาก็งงงวย

"ผู้เฒ่าหวัง คนเหล่านี้คือ?" เลิ้นกุยถามอย่างระมัดระวัง

"โอ้ะ คือคนที่มีความสามารถของตระกูลหวังไง พวกเขาเคยจัดการเรื่องต่างๆ ในตระกูลหวังก่อนหน้านี้ บางคนได้รับการสนับสนุนจากตระกูลหวังเพื่อใช้ชีวิต พวกเขาเป็นสมบัติที่สำคัญของตระกูลหวัง" ผู้เฒ่าหวังยิ้ม

"ทุกคนที่นั่งอยู่ที่นี่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของจีน ทุกคนมีใบรับรองระดับปริญญาโท และสามคนมีใบรับรองระดับปริญญาเอก ไม่เพียงเท่านั้น พวกเขายังประสบความสำเร็จในสาขาที่พวกเขาเก่ง บางคนถึงกับชนะรางวัลใหญ่ด้วย" ผู้เฒ่าหวังยิ้มและแนะนำ

"หรอ? ตระกูลหวังคัดเลือกผู้มีความสามารถขนาดนี้เลยหรอ​? น่าเหลือเชื่อ!" จูจือเฉียงดวงตาเป็นประกาย สายตาโลภอย่างมาก

คนที่มีความสามารถแบบนี้ จะอยู่ที่ไหนเมื่อไหร่ก็มีแต่กลิ่นอายหอมที่น่าสนใจ

"ผู้เฒ่าหวัง เมื่อกี้คุณบอกว่าก่อนหน้านี้พวกเขาทำงานให้กับตระกูลหวังของพวกคุณ แล้วตอนนี้หล่ะ? พวกเขาทำงานที่ไหน?" เลิ้นกุยรับรู้ได้ถึงบางอย่าง เขาถามอย่างระมัดระวัง

"พวกเขาตอนนี้หน่ะหรอ? เหอะๆ ก็ทำงานให้กับหยางหัวไง"

ผู้เฒ่าหวังยิ้มและพูด

เมื่อสิ้นเสียง ทุกคนในที่นี้ก็อึ้ง

ทุกคนรู้ว่าตระกูลหวังค่อนข้างมีความสำคัญในหยางหัว

แม้ว่าหยางหัวจะก่อตั้งมาไม่นาน แต่ผู้เฒ่าหวังเขาไม่รู้ว่าในอนาคตจะเป็นยังไง แต่คนเจ้าเล่ห์อย่างเขา ต้องกุมเอาไว้ในมือ

ดังนั้นหลังจากผู้เฒ่าหวังนำตระกูลหวังเขากับหยางหัวแล้ว เขาจึงจัดการอย่างดีเพื่อให้คนของตัวเองอยู่ในตำแหน่งต่างๆ

ผู้คนที่เขาจัดการไปนั้น ตอนแรกหม่าไห่ไม่รู้ด้วยซ้ำ

เมื่อหม่าไห่ตระหนักได้ก็สายเกินไปแล้ว

ตำแหน่งที่สำคัญหลายตำแหน่งถูกตระกูลหวังรับเอาไปแล้ว

แม้ว่าหม่าไห่จะอยากจัดการไล่คนตระกูลหวังออก แต่ถ้าทำให้ตระกูลหวังไม่พอใจ ก็จะทำให้ตระกูลหวังทำการแก้แค้นในทันที

ดังนั้นเรื่องนี้จึงยืดเยื้อมาถึงตอนนี้

ในขณะนี้ มันกลายเป็นปมหัวใจของหม่าไห่และระเบิดเวลาของหยางหัว

ถ้าระเบิดนี้ไม่ถูกกำจัดออกจากหยางหัว หยางหัวก็จะไม่มีเวลาไปยุ่งกับทุกอย่างภายนอก

"หยางหัวไม่ใช่ว่าให้พวกเขาหยุดงานหนึ่งวันหรอ? ผมก็เลยเชิญพวกเขามาทันที เพื่อคุยเรื่องหยางหัว ผมคิดว่าประธานเลิ้นน่าจะต้องการข้อมูลโดยตรงของพวกเขาตอนนี้ใช่ไหม?" ผู้เฒ่าหวังพูดด้วยรอยยิ้ม

เมื่อคำพูดนี้ออกมาทำให้เลิ้นกุยตื่นเต้นดีใจอย่างมาก

แต่เขาไม่ได้แสดงออกมาบนใบหน้า มองไปยังคนเหล่านั้นและเอ่ยปาก: "พวกคุณรับผิดชอบเรื่องไหนบ้างในหยางหัว?"

"ฉันมีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์"

"ผมรับผิดชอบการวิจัยและพัฒนา"

"ผมรับผิดชอบการวิจัยตลาด"

"ฉันรับผิดชอบในการควบคุมและแยกแยะการพัฒนาในอนาคตของ"

...

พวกเขาไม่ได้รายงานตำแหน่งของตัวเองโดยตรง แต่รายงานสิ่งที่พวกเขารับผิดชอบ เพราะจะทำให้เลิ้นกุยเข้าใจมากยิ่งขึ้น

เมื่อได้ยินหน้าที่ของคนเหล่านี้แล้ว เลิ้นกุยก็กดความตื่นเต้นของตัวเองไม่อยู่แล้ว

แม้แต่เจ้าของบริษัทหลายคนในที่นี้ยังลุกขึ้น

เลิ้นกุยรีบถามคำถามที่สำคัญหลายคำถาม คนเหล่านี้ตอบได้อย่างชัดเจนและคล่องแคล่ว และทุกประโยคที่พวกเขาพูดมีความสำคัญต่อพวกเขามาก

"ใช้ได้! ดีมาก! ฮ่าๆๆๆ มีข้อมูลเหล่านี้แล้ว พวกเขาสามารถจัดการกับหยางหัวได้ง่ายขึ้น!"