สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 787

จากนั้นเขาก็เห็นชายคนหนึ่งที่มีผมยุ่งและมีเคราในเสื้อกั๊กกำลังเดินไปข้างหน้า

ผู้ชายคนนั้นดูผอมแห้งเล็กน้อย สีหน้าไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ เหมือนคนติดยา

ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มเล็กน้อย วางมือของตัวเองไว้บนโต๊ะ

"ไม่สบายตรงไหน?" หลินหยางกวาดสายตามองชายคนนั้นและถาม

"หมอ ผมไม่สบายทั้งตัวเลย ก่อนหน้านี้ไปตรวจที่โรงพยาบาล หมอก็บอกว่าผมเป็นโรคหลอดเลือดสมองตีบ คุณรักษาให้หายได้ไหม?" ผู้ชายพูด

หลินหยางพยักหน้า จากนั้นก็วัดชีพจรของเขา

ไม่นานก็ขมวดคิ้ว

"คุณไม่ได้ป่วยหนิ"

"คุณสิที่ไม่ป่วย! คุณรักษาเป็นรึเปล่าเนี่ย!" ผู้ชายคนนั้นรีบร้อนและตะโกนออกมา

"แต่ชีพจรของคุณปกติ ความดันเลือดปกติ" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

"ชีพจรปกติหรอ? ผมว่าคุณเป็นแค่หมอต้มตุ๋นแล้วมั้ง? ดูนี่ รายงานการตรวจ ความดันของผมไม่ปกติและผมเป็นโรคหลอดเลือดสมองตีบ! หรือว่าคุณคิดว่าหมอคนอื่นตรวจผิดหรอ? หมอเทวดาหลินอย่างคุณตรวจผมถูกหรอ?" ผู้ชายพูดและโยนกระเป๋าใบเล็กที่เขาถืออยู่บนโต๊ะ

การกระทำแบบนี้ทำให้หลายคนขมวดคิ้ว

นักข่าวรอบๆ หันกล้องมาล็อกที่ร่างของหลินหยาง

หลินหยางไม่รีบร้อนหรือตื่นตระหนก ถือถุงบนโต๊ะขึ้นมา หยิบรายงานตรวจวินิจฉัยออกมา

"โรงพยาบาลหนานเคอเจียงเฉินหรอ?" หลินหยางอ่านชื่อโรงพยาบาล พูดอย่างเรียบเฉย: "ผมจำได้ว่านี่คือโรงพยาบาลเอกชนใช่ไหม? และนี่มันโรงพยบาลสำหรับการผ่าตัดของผู้ชาย ทำไมถึงวัดความดันเลือดในสมองให้คุณได้หล่ะ?"

"ใครบอกคุณว่าโรงพยบาลนี้ตรวจสมองไม่ได้หล่ะ? หมอต้มตุ๋น! คุณมันหมอต้มตุ๋น! ทุกคนออกไปเถอะ อย่ามาถูกไอหมอต้มตุ๋นนี่หลอก! ผมมีทั้งรายงานการตรวจจากโรงพยาบาล! แต่เขากลับบอกว่าผมไม่ได้ป่วยอะไร แอะ แอะ แอะ...แอะแอะ... เขามันหมอต้มตุ๋น!" ผู้ชายตะโกนเพื่อกระตุ้นฝูงชน

ใบหน้าของหม่าไห่เย็นชา รีบให้ยามนำตัวชายคนนี้ไป

แต่หลินหยางห้ามเอาไว้

เมื่อชายคนนั้นเห็นเขาก็รู้สึกประหม่าขึ้น

และกลุ่มคนที่เลิ้นกุยและตระกูลหวังจัดมาก็ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้

"ที่แท้หมอเทวดาหลินที่มีชื่อเสียงโด่งดังก็เป็นแค่หมอต้มตุ๋นคนหนึ่ง! คิดว่าจะเก่งอะไร!"

"จู่ๆ ก็วินิจฉัยผิด! ทุกคนออกไปเถอะ ป่วยอะไรก็ยังสามารถไปโรงพยาบาลได้ อย่ามาถูกไอคนหลอกลวงนี่หลอกเอา!"

"คุณยังคือหมอเทวดาหลินหรอ? ผมว่าก็แค่ไอท่อมไม้หลินเท่านั้นแหละ!"

"โหดร้ายจริงๆ คุณกล้าเอาชีวิตของพวกเรามาล้อเล่นหรอ?"

คำพูดหลากหลายแบบดังขึ้นไม่ขาดสาย

คนไข้หลายคนที่ไม่รู้ความจริงต่างมองหน้ากันอย่างตกอกตกใจ

ไร้การควบคุมเล็กน้อย

"นี่ต้องเป็นคนที่เลิ้นกุยส่งมาแน่ๆ!" ลั่วเฉียนพูดด้วยความโมโห

ซูเหยียนมีสีหน้ากังวล

"ประธานหลิน คุณจะจัดการสถานการณ์แบบนี้ยังไง?" ลั่วเป่ยหมิงพึมพำ

แม้ว่าจะเกิดเหตุความวุ่นวายแบบนี้ หลินหยางก็ดูไม่รีบร้อนเลย

"คุณ ในเมื่อคุณไม่เชื่อการตรวจของผม งั้นคุณช่วยบอกได้ไหมว่าหมอที่คุณเข้ารับการรักษาคือใคร?" หลินหยางเอ่ยปาก

"คุณจะถามทำไม?" ผู้ชายผงะและพูดเสียงต่ำ

"ผมคือประธานสมาคมการแพทย์เจียงเฉิน ตอนนี้ผมสงสัยว่าเขาอาจวินิจฉัยถูกหรือผิด ดังนั้นผมอยากถามเขานิดหน่อย" หลินหยางพูด

"คุณ...คุณจะก้แค้นหมอที่ดูแลผมหรอ? ผมไม่บอกคุณหรอก" ผู้ชายสีหน้าเปลี่ยนไป รีบพูดออกมา

"คุณไม่บอกไม่เป็นไร แต่บนรายงานการตรวจสอบของคุณมี!"

หลินหยางยื่นเอกสารนั้นให้หม่าไห่และพูดนิ่งๆ: "หม่าไห่ติดต่อหมอคนนี้และเรียกเขามาที"

"รับทราบ ประธานหลิน!" หม่าไห่พยักหน้าและเดินออกไป

"ดูสิ หมอเทวดาหลินคิดจะแก้แค้นหมอที่รักษาผม! เขาจะฆ่าคน!" ผู้ชายตะโกนเสียงดัง

"หมอเทวดาหลินโหดร้าย!"

"ใจแคบ!"

"ถูกคนมองออกก็รีบร้อนเลยหรอ?"