สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 806

"ประธานหลิน คุณไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ? ฉันบอกให้คุณหยุดอยู่ตรงนั้น! อ๋อ…คุณคงไม่ได้ยินสินะ หรือฉันต้องบอกให้คุณซูเป็นคนสั่งให้คุณหยุด?" หลินจื่อเยี้ยนชักปืนออกจากเอว จ่อไปตรงกระจกรถ

ส่วนคนที่อยู่ด้านในก็คือซูเหยียน

ร่างกายของซูเหยียนสั่นเทา สีหน้าซีดขาว ยังคงใช้มือกุมท้อง อยากจะพูดอะไรแต่กลับรู้สึกปวดท้องมาก

แววตาของหลินหยางถูกปกคลุมด้วยความเย็นชา "ผมขอแนะนำให้คุณอย่าทำแบบนี้จะดีกว่า ไม่อย่างนั้นพวกคุณก็ต้องไปอยู่เป็นเพื่อนเธอ!"

"ดูเหมือนประธานหลินของเราก็เป็นห่วงผู้หญิงคนนี้เหมือนกันนี่นา ในเมื่อเป็นแบบนั้น ประธานหลิน ตระกูลหลินของเราเสนอเงื่อนไขอะไรเล็กน้อย คงไม่ถือว่าเกินไปหรอกมั้ง?"

"เงื่อนไข?"

"หนึ่ง ฉันต้องการให้คุณโอนหุ้น60%ของหยางหัวให้ฉันโดยไม่มีเงื่อนไขเดี๋ยวนี้ พวกเราจะข้อตกลงสัญญาการโอนหุ้นที่นี่เลย สอง ฉันต้องการให้คุณช่วยตระกูลหลินประมูลเหมืองจื่อข้วนทันที! จำไว้ ใช้ชื่อของตระกูลหลินเท่านั้น สาม มอบสิทธิ์การครอบครองสูตรยาในมือของคุณให้ฉัน! ประธานหลิน เงื่อนไขพวกนี้ สำหรับคุณแล้วมันเป็นเรื่องที่ง่ายมากใช่หรือเปล่า?" หลินจื่อเยี้ยนยิ้มแล้วพูด

ทันทีที่สิ้นเสียงคำพูดประโยคนี้ สีหน้าของซูเหยียนและคนอื่นซีดลงทันที

แบบนี้มันต้องการแย่งทั้งหยางหัวกรุ๊ปไปจากมือของประธานหลินแล้ว!

"ประธานหลิน อย่า! ทำตามที่เธอบอกไม่ได้เด็ดขาด!"

ซูเหยียนรีบตะโกน

แต่กระจกรถเก็บเสียง เสียงพูดของเธอไม่สามารถส่งไปถึงหลินหยาง

หลินจื่อเยี้ยนมองหลินหยางด้วยรอยยิ้ม

วินาทีนี้เธอรู้สึกว่าตนเองเป็นฝ่ายชนะ

ความตื่นตระหนกก่อนหน้านี้หายไปหมดแล้ว มีซูเหยียนเป็นตัวประกัน เธอต้องกลัวอะไรอีก?

ตอนนี้ หมอเทวดาหลินแทบจะต้องอ้อนวอนขอร้องฉันไม่ใช่เหรอ? ฉันสั่งให้เขาทำอะไร เขาก็ต้องทำอย่างนั้น

ถึงสั่งให้เขาคุกเข่า! เขาก็คงทำตามอยู่มั้ง?

หลินจื่อเยี้ยนคิดในใจ

แต่ในตอนนั้นเอง หลินหยางเอ่ยปากพูดขึ้นอย่างกะทันหัน

"ข้อเสนอของคุณ ผมคงทำให้ไม่ได้ หรือไม่…คุณฆ่าซูเหยียนเลยก็แล้วกัน!"

ทันทีที่สิ้นเสียงคำพูดประโยคนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินจื่อเยี้ยนแข็งทื่อทันที

"ประธานหลิน คุณ…คุณพูดอะไรนะ?" เธอมองหลินหยางด้วยความตกใจ

คิดว่าตนเองหูฝาด

"ผมยอมรับ ซูเหยียนเป็นผู้หญิงที่สวยมาก แต่ท้ายที่สุดเธอก็เป็นเพียงผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น ผมไม่มีทางยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อผู้หญิงคนเดียว ดังนั้นพวกคุณอยากฆ่าก็ฆ่าเลย แต่พวกคุณต้องรู้เอาไว้ก่อน ฆ่าเธอ พวกคุณก็ต้องไปอยู่เป็นเพื่อนเธอด้วยเหมือนกัน นี่เป็นเงื่อนไขที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง"

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

หลังจากได้ยินคำพูดของหมอเทวดาหลิน ทุกคนตกตะลึงทันที

หลินจื่อเยี้ยนลิ้นพันกันจนหมด มองหลินหยางด้วยความเหลือเชื่อ

ซูเหยียนภายใต้ความพยายามใช้แขนกดปุ่มกระจกรถจนลดต่ำลงเล็กน้อย เธอก็ได้ยินคำพูดประโยคนี้อย่างชัดเจนเช่นกัน

แต่ไม่นาน เธอก็ตั้งสติได้

ถูกต้อง…ทำไมประธานหลินต้องยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อเธอด้วย? เธอไม่ได้สำคัญอะไรมากขนาดนั้นในใจของเขา เรื่องแบบนี้คงไม่มีใครยอมตอบตกลงหรอกมั้ง?

หลินจื่อเยี้ยนก็ตั้งสติได้แล้ว สีหน้าดูไม่ค่อยเป็นธรรมชาติเท่าไหร่ เธอครุ่นคิดสักพัก พูดเสียงเบา "ประธานหลิน ดูเหมือนเงื่อนไขก่อนหน้านี้ที่ฉันเสนอไปมันคงดูโลภมากเกินไป เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ฉันขอเปลี่ยนเงื่อนไข คุณช่วยพวกเราประมูลเหมืองจื่อข้วน ฉันจะปล่อยผู้หญิงคนนี้"

"ไม่จำเป็น คุณลงมือเลย ผมเคยพูดไปแล้ว ผมไม่สนใจ ผู้หญิงแบบไหนที่ผมต้องการแล้วไม่มีบ้าง? ทำไมผมต้องเสียเงินหลายพันล้านเพื่อช่วยผู้หญิงคนหนึ่งด้วย? คุณเห็นผมเป็นคนโง่เหรอ?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"คุณ…"

หลินจื่อเยี้ยนเริ่มรู้สึกร้อนใจแล้ว "ประธานหลิน หรือคุณไม่สนใจผู้หญิงคนนี้เลยสักนิดจริงเหรอ?"

"ผมไม่สนใจอยู่แล้ว! ผมพูดไปเลย ผมไม่ขาดเรื่องผู้หญิง! แต่คุณทำเรื่องแบบนี้ในถิ่นของผม ผมจะปล่อยคุณไปได้เหรอ?" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ "ไม่พอใจ? ถ้าหากคุณยอมแพ้ ปล่อยตัวประกันเดี๋ยวนี้ ผมสามารถพิจารณาไว้ชีวิตของพวกคุณสักครั้ง เพราะยังไงคุณซูเหยียนก็เป็นเพื่อนร่วมธุรกิจของผม เข้าใจหรือยัง?"

ลมหายใจของหลินจื่อเยี้ยนหยุดชะงัก เงียบขรึม