สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 812

กลับถึงบริษัท หลินหยางโทรศัพท์หาซูเหยียน

ซูเหยียนกลับถึงบ้านด้วยอาการที่ยังไม่หายตกใจ เธอล้มตัวนอนลงบนเตียง อาการถึงผ่อนคลายลงไม่น้อย

เธอในตอนนี้ มีความเข้าใจเกี่ยวกับมุมมองอีกด้านหนึ่งของหมอเทวดาหลินมากขึ้น

เหาะเหินเกลางอากาศ ผ่าทำลายภูเขาด้วยหมัดเดียว

เขาเป็น…เทพเซียนเหรอ?

ซูเหยียนส่ายศีรษะของตนเอง ยังมีความรู้สึกมึนงงเล็กน้อย

หลังจากที่ขอบคุณประธานหลิน ซูเหยียนล้มตัวนอนต่อโดยไม่อยากสนใจอะไรทั้งนั้น

ส่วนหลินหยาง เริ่มลงมือเคลียร์งานของบริษัท

หลังจากที่อ่านเอกสารไปหลายฉบับ เขานึกอะไรขึ้นได้อย่างกะทันหัน จึงตามตัวหม่าไห่มา

"จุดประสงค์การมาครั้งนี้ของตระกูลหัวเพราะต้องการร่วมงานกับพวกเรา ประมูลเหมืองจื่อข้วนที่อยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือ เรื่องนี้คุณมองว่ายังไง?" หลินหยางถาม

"ประธานหลิน คุณก็สนใจเหมืองจื่อข้วนเหรอ?" หม่าไห่ถามด้วยความรู้สึกอึ้ง

"ทุกอย่างที่สามารถเพิ่มอิทธิพลของหยางหัว ผมสนใจหมด"

"ประธานหลิน อันที่จริงถ้าหากสามารถประมูลเหมืองจื่อข้วนได้สำเร็จ สำหรับบริษัทใดบริษัทหนึ่งถือเป็นกำไรมหาศาล แต่ในขณะเดียวกันมูลค่าของเหมืองจื่อข้วนก็สูงมากเหมือนกัน คิดจะเอามันลง จำเป็นต้องใช้เงินทุนมหาศาลในเข้าแข่งการประมูล ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่ประมูลได้สำเร็จ จำเป็นต้องใช้เงินทุนจำนวนมหาศาลเพื่อลงทุน ปัจจุบันหยางหัวของเราเพิ่งซื้อหุ้นบริษัทนับร้อยพวกนั้น และเข้ายึดตลาดของพวกเขา ส่วนยารักษาโรคเบาหวานก็ได้รับผลตอบรับที่ดีเยี่ยม ยิ่งไปกว่านั้นได้รับการสั่งซื้อจากต่างประเทศล็อตใหญ่ ผมกำลังเร่งสร้างโรงงานเพื่อผลิตยา คงไม่มีเงินมากขนาดนั้นไปประมูลเหมืองจื่อข้วนหรอก!" หม่าไห่พูดอย่างช่วยไม่ได้

หลินหยางลูบคางของตนเองแล้วพูด "ถ้าหากได้เหมืองจื่อข้วนมา มันจะมีประโยชน์แค่ไหนสำหรับพวกเรา?"

หม่าไห่เงียบไปสักพัก เดินตรงมาที่โต๊ะทำงานอย่างกะทันหัน หยิบหนังสือสามเล่มที่วางอยู่ด้านข้างขึ้นมารวมกัน

"นี่คือสัดส่วนความสูงอิทธิพลของหยางหัวในปัจจุบัน!"

พูดจบ เขานำหนังสืออีกเล่มไปวางด้านบน

"นี่คือความสูงหลังจากที่ได้เหมืองจื่อข้วนมาครอบครอง!"

เป็นการอธิบายที่เรียบง่าย

แต่เห็นชัดจนน่าตกใจ!

"งานประมูลเริ่มเมื่อไหร่?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"บ่ายสองของวันนี้ หอนิทรรศการนานาชาติชิงตู!"

"จัดเครื่องบิน ผมจะแวะไปสักหน่อย"

"ประธานหลิน พวกเรา…พวกเราไม่มีเงินมากขนาดนั้น!" หม่าไห่รีบพูด

แม้ปัจจุบันบริษัทยังมีเงินหมุนเวียนคงเหลือเป็นหมื่นล้าน แต่ถ้าคิดจะแตะต้องเงินพวกนี้ เมื่อไหร่ที่ห่วงโซ่ของเงินทุนเกิดข้อผิดพลาด มันจะส่งผลกระทบที่ร้ายแรงต่อบริษัท…

"สบายใจได้ เงินไม่พอแต่ผมยังมีของอย่างอื่น!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ของอย่างอื่น?"

หม่าไห่รู้สึกอึ้ง คิดอะไรขึ้นได้อย่างกะทันหัน บนใบหน้าปรากฏให้เห็นรอยยิ้มที่ดีใจทันที

"คุณรีบไปช่วยผมติดต่อทางผู้จัดเดี๋ยวนี้ ผมมีของบางอย่างต้องการให้พวกเขาช่วยประมูลขาย รายได้จากการประมูล น่าจะเพียงพอสำหรับการแข่งประมูลเหมืองจื่อข้วนแล้ว!"

"ได้ ได้! ประธานหลิน คุณรอสักครู่ ผมจะไปติดต่อเดี๋ยวนี้!"

หม่าไห่รีบวิ่งออกไปด้วยความตื่นเต้น

ผ่านไปสักพัก หม่าไห่กลับเข้ามา

"ประธานหลิน ทางนั้นรับทราบแล้ว พวกเขาเตรียมตัวจัดพิธีต้อนรับการมาถึงของคุณ!"

"บอกพวกเขาว่าไม่ต้อง ผมขอไปแบบถ่อมตนดีกว่า"

"ครับ ประธานหลิน!"

หลังจากทานอาหารเย็นในบริษัท พักผ่อนสักพัก หลินหยางเดินทางไปสนามบินเจียงเฉินพร้อมกับชวี่เทียน

หลังจากขึ้นเครื่องบินส่วนตัว เครื่องบินบินออกจากสนามบินทันที

ตอนอยู่บนเครื่องบิน ชวี่เทียนทำท่าอยากพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่พูด

"มีอะไรก็พูดมาเถอะ อัดอั้นแบบนั้นตลอดทางไม่ทรมานเหรอ?" หลินหยางยกไวน์ขึ้นมาจิบ เขากำลังอ่านหนังสือพิมพ์โดยนั่งไขว่ห้าง

"คือว่า…ประธานหลิน คุณสนใจเหมืองจื่อข้วนจริงเหรอ?"

"ทำไม?" หลินหยางวางหนังสือพิมพ์ลง มองเขาด้วยความสงสัย