สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 872

เห็นเพียงผู้ชายคนหนึ่งกัดฟันแน่นแล้วตะโกน "เจิ้งตาน! คุณอย่าทำร้ายศิษย์พี่หรง! ฉันจะเป็นคนฆ่า…คนคนนี้เอง!"

"โหยวยี่?"

หรงซิงหงตกตะลึง

"ศิษย์พี่หรงเป็นเสาหลักของทีมจือซู่ เป็นศิษย์ของพวกเรา ไม่มีศิษย์พี่หรง ก็ไม่มีทีมจือซู่ในวันนี้! ไม่ว่ายังไง พวกเราก็ต้องปกป้องศิษย์พี่หรงให้ได้!" คนที่ชื่อโหยวยี่ตะโกนพูด

ทันทีที่สิ้นเสียงคำพูดประโยคนี้ ปลุกใจของผู้คนไม่น้อย

"ถูกต้อง! จะเกิดอะไรขึ้นกับศิษย์พี่หรงไม่ได้เด็ดขาด!"

"พวกเราจำเป็นต้องปกป้องศิษย์พี่หรง!"

"ถ้าหากแบบนี้เป็นการละเมิดกฎของทีมจือซู่! งั้นฉันขอถอนตัวออกจากทีมจือซู่ตอนนี้เลย!"

"ให้พวกเราเป็นคนบาปของทีมจือซู่เอง!"

ทุกคนเริ่มทยอยกันตะโกนพูด แต่ละคนหันไปทางหลินหยางราวกับคลั่งไปแล้ว

"ไม่!"

หรงซิงหงโกนสุดเสียง

แต่คำพูดของเธอไม่สามารถห้ามคนพวกนี้

ในสายตาของพวกเขา ชีวิตของศิษย์พี่หรงสำคัญกว่าศิษย์น้องหลินคนนี้!

ทุกคนเริ่มเข้าใกล้หลินหยางทีละนิด บนใบหน้าของเจิ้งตานเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่บ้าคลั่ง

"ฮ่าฮ่าฮ่า คนแซ่หลิน คราวนี้คุณทำตัวอวดดีอีกสิ! คนนับพันของทีมจือซู่ปิดล้อมคุณ คราวนี้ถึงไม่ตายก็ต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสแน่นอน! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…" เจิ้งตานหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

หรงหงซิงกัดฟันแน่น จ้องเธอด้วยสายตาที่เย็นชา

"ศิษย์น้องเจิ้งตาน! ทำไมคุณถึงต้องทำแบบนี้! ตกลงศิษย์น้องหลินมีความแค้นอะไรกับคุณกันแน่?" หรงหงซิงตะคอก

"ศิษย์พี่หรง นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับคนแซ่หลิน ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ คุณแค่ให้ความร่วมมือกับฉันก็พอ ฉันพูดไปแล้ว คุณจะไม่เป็นไรแน่นอน" เจิ้งตานยิ้มแล้วพูด

หรงซิงหงไม่พูดอะไร แต่กลับกําหมัดแน่น

หลินหยางถูกล้อมไว้เรียบร้อยแล้ว

"ศิษย์น้องหลิน ต้องขอโทษด้วย!"

"เพื่อศิษย์พี่ พวกเราเองก็ไม่มีทางเลือก มีแต่ต้องเสียสละคุณเท่านั้น"

"คุณสบายใจได้ กระบี่ของฉันเร็วมาก คุณจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดแม้แต่นิดเดียว!"

"แค่คุณไม่ต่อต้าน มันจะจบลงในพริบตาเดียว"

"ไม่ต้องกลัว"

ทุกคนทยอยกันพูด

ราวกับกำลังปลอบใจ

แต่เป็นการปลอบใจให้ตาย

หลินหยางส่ายหัว

"ผมหลินหยางไม่เคยมีบุญคุณความแค้นกับพวกคุณ พวกคุณต้องการทำร้ายผม งั้นก็เตรียมใจเอาไว้ให้ดี เพราะผมจะต่อต้านแน่นอน!"

"แต่ตอนนี้คุณทำอะไรไม่ได้แล้ว!"

ผู้หญิงที่ชื่อโหยวยี่ตะโกน หลังจากนั้นโบกมือ "ลงมือ! จัดการให้เร็วที่สุด ช่วยศิษย์พี่หรงกลับมา!"

"รับทราบ!"

คนอื่นตอบรับพร้อมกัน หลังจากนั้นพุ่งตรงเข้าไปหาหลินหยาง คมมีดที่เยือกเย็นฟาดฟันไปทางศีรษะของหลินหยางอย่างไม่เกรงใจ

ตอนบอกแค่กระบี่เดียว แต่นี่มันเกือบจะพันเล่มแล้ว!

ต้องการสับหลินหยางให้กลายเป็นเนื้อบดเหรอ…

แววตาของหลินหยางเย็นชาลง พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "งั้นก็อย่าโทษผมก็แล้วกัน!"

ทันทีที่สิ้นเสียง ร่างกายของเขาหายไปจากที่เดิม

ติง! ติง! ติง! ติง…

เสียงโลหะกระทบกันดังขึ้น

ทุกคนฟันใส่อาวุธของพรรคพวกตนเอง

"อะไรกัน?"

โหยวยี่และคนอื่นหน้าถอดสี

เป็นการเคลื่อนไหวที่เร็วมาก!

ศิษย์น้องหลินคนนี้…แข็งแกร่งมากขนาดนี้เลยเหรอ?

ทว่าก่อนที่พวกเขาจะตั้งสติได้ ดาบที่อยู่ในมือของลูกศิษย์คนหนึ่งถูกแย่งไปอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นเห็นเพียงหลินหยางไปปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังของเขาพร้อมกับฟันดาบออกไปอย่างแรง

ฉึก!

แขนข้างหนึ่งของลูกศิษย์คนนั้นถูกฟันจนขาดโดยตรง

พู่!

เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็น

แขนข้างที่ขาดลอยอยู่กลางอากาศ

"อ๊าก! !"

เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องไปทั่ว

ทุกคนหน้าถอดสี

ไม่มีใครเคยคิดว่าหลินหยางจะมีความสามารถที่น่ากลัวขนาดนี้

แต่ว่าคนของทีมจือซู่มีมากกว่าพันคน ทำไมถึงต้องกลัวหลินหยางแค่คนเดียว?

"ลุย! ลุยเข้าไปให้หมด! รีบจัดการเขา ช้าไปหนึ่งนาที ศิษย์พี่หรงก็อันตรายเพิ่มขึ้นหนึ่งนาที!" โหยวยี่ตะโกน