สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 925

ผู้ชายวัยกลางคนสวมชุดคลุมขนสัตว์หนาเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

ผู้ชายคนนี้ไม่ยิ้มไม่พูด สีหน้าเรียบเฉย บนร่างกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายที่อธิบายไม่ถูก เพียงแค่เข้าใกล้เขาก็ทำให้เกิดความรู้สึกอึดอัดเหมือนหายใจลำบาก

ความรู้สึกแบบนี้มันเป็นความน่าเกรงขามของบุคคลที่มีสถานะสูงศักดิ์

"คำนับคุณหนานกง!"

"คำนับคุณหนานกง!"

...

แขกทุกคนทยอยกันพูด สีหน้าของคนส่วนใหญ่เต็มไปด้วยความเคารพนับถือ

"ทุกท่านเกรงใจเกินไปแล้ว เชิญนั่งเถอะ"

หัวหน้าตระกูลหนานกงพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ด้านหน้าสุด

หลินหยางมองคนที่อยู่ด้านหน้าสุด แววตาถูกปกคลุมด้วยความเย็นชา

คนคนนี้ก็คือหนานกงเมิ้ง!

ผู้นำสูงสุดของตระกูลหนานกง!

หลังจากฆ่าเขา หยางหัวก็จะไม่ถูกคุกคามอีกต่อไป! คนที่อยู่ข้างกายเขาทั้งหมดก็จะไม่ถูกคุกคามอีกต่อไป!

เพียงแต่…ถ้าฆ่าเขาในตอนนี้ หลินหยางก็จะหายาแก้พิษที่มีเพียงเม็ดเดียวของยาปลิดชีพไม่เจอ! และไม่สามารถช่วยซูเหยียน!

เขาสูดหายใจเข้า คลายหมัดที่กำแน่นทั้งสองข้าง

ในเวลาแบบนี้จำเป็นต้องอดทน

"ทุกท่านอุตส่าห์ดั้นด้นเดินทางมาจากที่ไกล ตระกูลหนานกงของผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง! การสรรหาคู่แต่งานจะเริ่มขึ้นในอีกครึ่งชั่วโมงหลังจากนี้ ตอนนี้เชิญทุกท่านดื่มชาและพูดคุยกับผมไปก่อน!" หนานกงเมิ้งยกแก้วชาขึ้นมาคำนับทุกคนแทนเหล้า

แขกทุกคนที่อยู่ในห้องจัดเลี้ยงก็ยกแก้วของตนเองขึ้นเช่นกัน

แน่นอน คนที่สามารถพูดคุยกับเขา มีเพียงคนใหญ่คนโตที่นั่งอยู่ด้านหน้าสุด ส่วนคนที่นั่งอยู่แถวหลังไม่ได้อยู่ในสายตาของหนานกงเมิ้งด้วยซ้ำ การที่พวกเขาสามารถเข้ามานั่งในนี้ ก็ถือว่าตระกูลหนานกงใจกว้างมากแล้ว จะให้พวกเขาคาดหวังหนานกงเมิ้งไปคุยกับพวกเขาหรือ?

"หัวหน้าตระกูลหนานกง! ได้ยินมาว่าผู้ปราดเปรื่องของตระกูลน่าหลานก็เริ่มเคลื่อนไหว ต้องการมาหาหญิงงามที่นี่ด้วยเหมือนกัน! ถ้าหากเขาลงมือ เกรงว่าพวกเราคงทำได้แต่มองดูเท่านั้น เรื่องการแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลน่าหลานและตระกูลหนานกงมันเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว ผมต้องขอแสดงความยินดีกับคุณล่วงหน้าไว้ตรงนี้แล้ว! ฮ่าฮ่าฮ่า…" มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งลุกขึ้นยืน หัวเราะฮ่าฮ่าแล้วพูดเสียงดัง

"ใช่ ใช่!"

"มีเขาอยู่ทั้งคน พวกเราจะไปหาโอกาสมาจากไหน?"

"แต่เขาและคุณหนูใหญ่หนานกงก็ถือเป็นคู่สร้างคู่สมที่เหมาะสมกันมาก"

"ถูกต้อง!"

ทุกคนเริ่มพากันพูดชมไม่หยุด

"เห้อ ทุกท่านถ่อมตนเกินไปแล้ว งานประชุมสรรหาคู่แต่งงานเปิดโอกาสของทุกคน! ตอนนี้งานยังไม่เริ่ม พวกคุณทุกคนล้วนแต่มีโอกาส อย่าลดคุณค่าของตัวเองลงแบบนี้ ยังไงก็ต้องขึ้นไปลองดู!" หนานกงเมิ้งยิ้มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

แขกทุกคนเริ่มพูดชมไปตามมารยาทอีกครั้ง

ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงคึกคัก บรรยากาศค่อนข้างผ่อนคลาย

แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนมาที่นี่เพื่อร่วมสนุกเท่านั้น บางคนก็มาเพราะต้องการขอความช่วยเหลือจากหนานกงเมิ้ง

อย่างเช่นปี้เจิน

เธอมองไปทางหนานกงเมิ้ง ลังเลอยู่สักพัก แต่สุดท้ายก็รวบรวมความกล้าแล้วลุกขึ้น

"ศิษย์พี่" อันหยวนที่อยู่ด้านข้างเรียกด้วยความระมัดระวัง

"ไม่เป็นไร พวกเราก็แค่มาขอยาเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร" ปี้อันพูดปลอบใจ หลังจากนั้นเดินไปทางโน้น

มีผู้คนไม่น้อยหันไปมองปี้เจิน

แม้กระทั่งคนของตระกูลหนานกงก็ทำหน้าสงสัย

"หัวหน้าตระกูลหนานกง ผู้น้อยปี้เจิน คนจากหุบเขาเมี่ยวโช เดินทางมาครั้งนี้เพราะมีเรื่องต้องการขอให้หัวหน้าตระกูลช่วย!" ปี้เจินโค้งคำนับ ท่าทางดูจริงใจมาก

"หุบเขาเมี่ยวโช?"

หนานกงเมิ้งหันหน้าไปมองปี้เจิน

คนใหญ่คนโตที่อยู่โดยรอบก็หันหน้าไปมองเช่นกัน ปี้เจินรู้สึกถึงแรงกดดันเท่าตัว

ห้องจัดเลี้ยงเงียบลงหลายส่วน

"อาจารย์ของคุณล่ะ?" หนานกงเมิ้งถาม

"เรียนหัวหน้าตระกูล สุขภาพของอาจารย์ย่ำแย่ นอนพักฟื้นอยู่บนเตียง ไม่สะดวกเดินทาง"

"ทักษะการแพทย์ของผู้เฒ่าเมี่ยวโชไม่เป็นรองใคร โรคอะไรที่ทำให้เขาป่วยลุกไม่ขึ้น?"

"หัวหน้าตระกูลไม่รู้ อาการป่วยของอาจารย์ค่อนข้างแปลกประหลาด เรื้อรังมานานรักษาไม่หาย ดังคำพูดที่ว่าหมอไม่สามารถรักษาตัวเอง ตอนนี้อาการป่วยของอาจารย์ค่อนข้างหนัก ไม่มีทางเลือกอื่น ปี้เจินจึงพาศิษย์น้องมาตระกูลหนานกงเพื่อขอยา หวังไปรักษาโรคของอาจารย์ หวังว่าหัวหน้าตระกูลจะประทานยา!" ปี้เจินพูดจบ โค้งคำนับอีกครั้ง

ท่าทีของเธอจริงใจจนถึงขีดสุด

มีผู้คนไม่น้อยรู้สึกหวั่นไหว

ขอยาเพื่ออาจารย์ ต้องยอมรับว่าปี้เจินเป็นลูกศิษย์ที่มีคุณสมบัติผ่านเกณฑ์