สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 941

น่าหลานเทียนก็มองไปทางหลินหยางเช่นกัน เห็นเขายืนอยู่ตรงนั้นไม่เป็นไร อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่น

"ดูเหมือนการต่อสู้ของเรายังไม่จบมั้ง? หัวหน้าตระกูลหนานกง ทำไมถึงต้องรีบประกาศผลด้วย? หรือว่าน่าหลานเทียนกำลังจะแพ้?" หลินหยางพูดอีกครั้ง

หนานกงเมิ้งมองไปทางน่าหลานเทียน

"หัวหน้าตระกูลหนานกง เชิญคุณกลับไปรอก่อน ดูเหมือนจะเกิดข้อผิดพลาดเล็กน้อย แต่ไม่เป็นไร ใช้เวลาอีกไม่นานหรอก!"

ในแววตาของน่าหลานเทียนปรากฏให้เห็นความไม่สบอารมณ์

เห็นได้ชัด หลินหยางไม่ได้ถูกฉีกเป็นชิ้น ทำให้เขารู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างมาก

เขาไม่สนใจว่าหลินหยางแข็งแกร่งแค่ไหน เขาแค่รู้สึกว่าถ้าหลินหยางไม่ตายภายในเวลาสิบวินาที ก็เท่ากับตบหน้าเขา!

"คุณแข็งแกร่งมาก!" น่าหลานเทียนพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ผมไม่รู้สึกแบบนั้น ตอนนี้ ควรถึงเวลาที่ผมต้องเอาคืนบ้างแล้ว" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง ทันใดนั้น กางมือทั้งสองข้างออก ตั้งท่าที่แปลกประหลาดออกมา

รูม่านตาของน่าหลานเทียนหดเล็กลง มองหลินหยางด้วยความตกตะลึง

"ท่านี้…"

หลินหยางยกแขนขึ้น งอข้อศอกเล็กน้อย มืออีกข้างยืนตรงออกไปข้างหน้า

ถ้าดูจากตอนแรกท่านี้ก็ไม่แปลกอะไร แต่ตอนนี้มันกลับทำให้ทุกคนรู้สึกตกใจ!

เพราะเมื่อกี้นี้เอง ผู้ชมทุกคนเคยเห็นท่านี้ถูกแสดงออกมาโดยน่าหลานเทียน!

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นกระบวนท่าของตระกูลน่าหลาน!

"ทำไม? คุณก็ใช้กระบวนท่าของตระกูลน่าหลานเป็นด้วยเหรอ? เป็นไปไม่ได้ กระบวนท่านี้เป็นสุดยอดวิชาของตระกูลน่าหลาน อย่าว่าแต่คุณ ถึงเป็นคนของตระกูลน่าหลานก็ใช่ว่ามีโอกาสได้ฝึกทุกคน! คุณใช้เป็นได้ยังไง?" น่าหลานเทียนส่ายหัว

หลินหยางไม่พูด

"ช่างเถอะ ผมขอลองดูหน่อยก็แล้วกัน!"

พูดจบ น่าหลานเทียนส่งเสียงคำราม พุ่งเข้าไปหาหลินหยาง

การเคลื่อนไหวของเขายังคงพริ้วไหวและรวดเร็วราวกับภูตผีวิญญาณ

หลังจากที่เข้าใกล้หลินหยาง น่าหลานเทียนยกฝ่ามือทั้งสองข้างขึ้นพร้อมกัน ซัดใส่จุดสำคัญบนร่างกายของหลินหยาง

กำลังภายในที่ละเอียดอ่อน เปรียบเสมือนมีดที่แหลมคมไปรวมกันที่ฝ่ามือของเขา

ขอเพียงแค่เข้าใกล้ จะต้องโดนฉีกกระชากจนไม่เหลือสภาพชิ้นดี

แต่หลินหยางไม่กลัว แขนทั้งสองข้างของเขาเคลื่อนไหวเช่นกัน พุ่งตรงเข้าไปหาฝ่ามือของน่าหลานเทียน

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง…

ฝ่ามือของคนทั้งสองปะทะกัน ทำให้เกิดเสียงที่รุนแรงดังขึ้น

ผู้คนที่อยู่ด้านล่างมองเห็นรอบตัวของคนทั้งสองเต็มไปด้วยเงาฝ่ามือ ไม่สามารถแยกด้วยซ้ำว่าอันไหนเป็นฝ่ามือของใคร

มองจนหนังศีรษะชา

ทว่าท้ายที่สุดการเคลื่อนไหวของหลินหยางช้ากว่า หลังจากที่ตั้งรับไปได้ประมาณสี่ถึงห้าวินาที เขาโดนฝ่ามือของน่าหลานเทียนหลายฝ่ามือ ร่างกายถูกสะเทือนจนถอยหลังไปสิบกว่าก้าวจึงหยุนลง

"ดี!"

ผู้คนที่อยู่ด้านล่างเริ่มตะโกนเสียงดังอีกครั้ง

"ผมก็คิดว่ามันยังไงเสียอีก ดูเหมือนคุณกำลังเรียนรู้เพื่อเลียนแบบกระบวนท่าของผม!" น่าหลานเทียนส่ายหัว "ผมควรบอกว่าคุณโง่หรือปัญญาอ่อนดี? ยังไม่ต้องพูดถึงกระบวนท่าที่คุณใช้ออกมาค่อนข้างงุ่มง่าม ผมขอถามคุณแค่คำถามเดียว ถึงคุณสามารถเลียนแบบได้สมบูรณ์แบบมากแค่ไหน คุณคิดว่าคุณสามารถใช้กระบวนท่าของผมมาเอาชนะผมเหรอ? ไม่มีใครมีเข้าใจเกี่ยวกับพละกำลังพิเศษของตระกูลน่าหลานมากกว่าผมอีกแล้ว! ใช้มันเอาชนะผม คุณกำลังฝันกลางวันอยู่ไม่ใช่เหรอ?"

"คุณเอาชนะผมก่อนแล้วค่อยพูดเถอะ" หลินหยางไม่ได้รู้สึกโกรธ ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

แววตาของน่าหลานเทียนเคร่งขรึมลง พุ่งเข้าไปหาหลินหยางอีกครั้ง

ครั้งนี้เขาไม่ได้เอามือแม้แต่นิดเดียว แขนทั้งสองข้างตวัดออกไปราวกับมังกรฟาดหาง

การโจมตีของเขาเต็มไปด้วยจะนาที่ต้องการฆ่าหลินหยางให้ตาย

กระแสลมโหมกระหน่ำขึ้นบนเวที แม้กระทั่งเมฆบนท้องฟ้าก็เริ่มเกิดความปั่นป่วนอย่างอธิบายไม่ถูก

ผู้คนที่อยู่โดยรอบเห็นสถานการณ์ ถึงกับตกใจจนก้าวถอยหลังอย่างต่อเนื่อง

แม้กระทั่งยอดฝีมือที่ติดตามหนานกงเมิ้งก็ต้านทานไม่ไหว มีเพียงเขาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าที่สงบนิ่ง

"กำลังภายในพันวินาศ!"

เสียงตะคอกดังขึ้น

ฝ่ามือของน่าหลานเทียนพุ่งตรงออกไป ฝ่ามือกลายเป็นเงานับพันถาโถมเข้าหาหลินหยาง

หลินหยางต้านทานไม่ไหว ร่างกายโดนฝ่ามือกระแทกใส่จนก้าวถอยหลังอย่างต่อเนื่อง

แต่น่าหลานเทียนไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น มืออีกข้างหนึ่งกลายเป็นกรงเล็บพุ่งตรงเข้าไปหาข้อต่อของหลินหยาง

แควก!

แควก!

แควก…

ออกแรงกรงเล็บ มีเสียงที่แปลกประหลาดดังขึ้นจากข้อต่อราวกับเป็นเสียงแตกหัก ผู้คนได้ยินแล้วถึงกับรู้สึกขนลุก

แต่มันยังไม่จบเพียงเท่านี้