สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 948

"หนานกงเมิ้งนี่โลภมากจริงๆ!" จินซื่อหมิงกระแทกเสียงอย่างไม่แยแส

"กลัวว่าเขาจะไม่ตายเพราะเหตุนี้!" เจ้านิกายข้างๆ พูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"ถ้าเขาทำสำเร็จ...เกรงว่าคงไม่มีใครในประเทศนี้สามารถต่อกรกับตระกูลหนานกงได้เลย?"

"ใช่ ทั้งตระกูลหนานกง ทั้งนิกายตงหวง ถ้าทั้งสองอย่างนี้รวมกันเป็นหนึ่ง...เขาจะกลายเป็นผู้ครอบงำอย่างสมบูรณ์แบบ"

ทุกคนถกเถียงกัน

หลิวหม่าและคนอื่นๆ ตัวสั่นด้วยความโกรธ

พวกเขารู้ดีถึงกลอุบายของหนานกงเมิ้ง

แต่พวกเขาก็เคยได้ยินเกี่ยวกับพิษอันโด่งดังของตระกูลหนานกง

เมื่อเจ้านิกายถูกวางยาพิษแล้ว พวกเขาจะกล้าทำอะไรหรอ

อย่างไรก็ตามในขณะที่พวกหลิวหม่าสูญเสีย จู่ๆ หลินหยางก็พูดขึ้นมา

"หนานกงเมิ้ง! คุณคิดจะใช้พิษเหล่านี้มาควบคุมผมหรอ เกรงว่ามันเป็นแค่ความเพ้อฝันของคนโง่เท่านั้น! พิษเหล่านี้ของคุณทำอะไรผมไม่ได้!"

"เจ้านิกายหลิน อย่าสงสัยในพิษของตระกูลหนานกงของพวกเราเลย! แม้ว่าพิษนี้จะเทียบกับพิษของดอกปลิดชีพ แต่ก็ไม่ได้แตกต่างกันมากเท่าไหร่! ถ้าคุณไม่เชื่อฟัง คุณจะไม่ได้ยาแก้พิษจากผม และคุณต้องตายภายในสามวันอย่างแน่นอน ไม่ว่าคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหน ร่างกายของคุณจะทนทานแค่ไหน ก็ไม่สามารถต้านทานพิษนี้ได้แน่นอน!" หนานกงเมิ้งหรี่ตาและพูดด้วยรอยยิ้ม

"สำหรับคนทั่วไป พิษนี้รุนแรงจริง แต่สำหรับผม นี่เป็นแค่พิษธรรมดา เป็นเพียงเรื่องง่ายๆ ที่ผมจะถอนพิษมัน!" หลินหยางส่ายหน้า

"อวดดี!"

"เหอะ! เหมือนว่าคุณจะไม่รู้ความรุนแรงของพิษของตระกูลหนานกงเสียแล้ว!"

"มั่นใจในตัวเองจริงๆ!"

คนตระกูลหนานกงตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

"โอเค ในเมื่อเจ้านิกายหลินมั่นใจเช่นนั้น งั้นพวกเรารออีกสักวัน หลังจากหนึ่งวันพิษจะออกฤทธิ์ ในวันนั้นเจ้านิกายหลินจะเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า สภาพดูไม่ได้ เจ็บปวดเกินทน หวังว่าถึงตอนนั้นเจ้านิกายหลินจะไม่รู้สึกเสียใจ" มุมปากของหนานกงเมิ้งยกขึ้นด้วยท่าทางมั่นใจ

เขาเชื่อว่าเจ้านิกายหลินต้องเสียใจอย่างแน่นอน

การโจมตีของพิษนี้เจ็บปวดอย่างยิ่ง และคนส่วนใหญ่ก็ทนไม่ได้

รอเจ้านิกายหลินได้ลิ้มรสของพิษที่รุนแรงนี้ เขาเชื่อว่าเจ้านิกายหลินต้องมาขอร้องอ้อนวอนเขาอย่างแน่นอน

แต่ในตอนนี้ จู่ๆ เจ้านิกายหลินก็ยกแขนขึ้นพร้อมถอดหน้ากากออก

"หนานกงเมิ้ง! ผมรู้ว่าคุณคงไม่เชื่อที่ผมพูด แต่ใบหน้าของผมนี้น่าจะทำให้คุณเชื่อหล่ะมั้ง?"

เมื่อหน้ากากถูกถอดออก ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพเจ้าก็ปรากฎขึ้นในสายตาของทุกคน

หนานกงเมิ้งมองเข้าไป ลมหายใจของเขากระชับขึ้นและแข็งทื่อ

การแสดงสีหน้าของหนานกงเมิ้งนั้นวิเศษมาก เขาตกตะลึงราวกับสูญเสียจิตวิญญาณของตัวเอง

คนรอบๆ ต่างมองไปที่ใบหน้าภายใต้หน้ากากของเจ้านิกายหลิน

"ชายหนุ่มที่หล่อมาก!"

"เจ้านิกายตงหวงเหมือนกับเทพบุตรจริงๆ..."

"แค่ว่าใบหน้านี้...คุ้นๆ...เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน"

หลายคนซุบซิบกัน

ผู้หญิงหลายคนในที่แห่งนี้มองไปทางใบหน้านั้น ดวงตาแดง หัวใจเต้นเร็ว

หนานกงเยี่ยนหลัวมองหลินหยางอย่างลึกซึ้ง มีรัศมีส่องประกายผ่านรูม่านตาของเธอ

ทุกอย่างเดือดดาล

น่าหลานเทียน ฟู่หวู่เย่ หนานกงหยุนชิวและคนอื่นๆ ต่างคุ้นเคยกับใบหน้าภายใต้หน้ากากนี้ แต่กลับคิดไม่ออกว่าใคร

จนกระทั่งมีเสียงที่ดั่งไปทั่วท้องฟ้า

"คุณคือ...หมอเทวดาหลิน!"

เมื่อสิ้นเสียง ทุกอย่างก็วุ่นวาย

"อะไรนะ? เขาคือหมอเทวดาหลินหรอ? ?"

"หมอเทวดาหลินแห่งหยางหัวในเจียงเฉินหรอ?"

"ใช่ คือเขา ผมนึกออกแล้ว ใช่เขาแน่ๆ!"

"ผมก็ว่าทำไมถึงคุ้นขนาดนี้! ที่แท้ก็เป็นเขานี่เอง..."

ผู้คนตระหนักได้ในทันใด แต่หลายคนกลับตื่นตระหนกและมีเหงื่อไหลออกมา

หมอเทวดาหลินแห่งเจียงเฉินหรอ?

เขา...กลายเป็นเจ้านิกายตงหวงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ทุกอย่างน่าเหลือเชื่อ