สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 959

น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา สิ้นหวัง และความโศกเศร้า

จากนั้นเปลืองตาก็ปิดลง นิ่งและหยุดหายใจ

หนานกงธง ตายแล้ว

"ลุง? ? ลุง! ! !" หนานกงเมิ้งเบิกตากว้าง ตะโกนสุดแรงเสียง

"ผู้เฒ่า! !"

คนตระกูลหนานกงคุกเข่าลงบนพื้นและร่ำไห้

สถานที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า

หลินหยางมองดูหนังสือสองเล่มบนมืออย่างเงียบๆ และครุ่นคิด

หนานกงธงล้มลง ตระกูลหนานกงไม่มีโอกาสชนะแล้ว

แม้ว่ายอดฝีมือของตระกูลหนานกงจะรวมตัวกันเพื่อสู้กับนิกายตงหวง อาจโชคดีสามารถโจมตีให้พวกเขาถอยออกมาได้ แต่ครั้งหน้า...หลินหยางจะฟื้นตัวกลับมา ถึงตอนนั้นคงไม่มีใครขวางเขาได้

มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่ตระกูลหนานกงจะถูกทำลายลง

"เจ้านิกาย!"

หลิวหม่าเข้ามาใกล้หลินหยางและกระซิบ

หลินหยางกลับมาจากห้วงความคิด เก็บหนังสือทั้งสองเล่มและเดินไปทางหนานกงเมิ้ง

หนานกงเมิ้งตัวสั่น ถอยหลังออกไป เพราะความกลัว สองขาอ่อนแรง ล้มลงกับพื้นและพลิกตัว

"คุณจะทำอะไร? คุณ....คุณต้องลงกับลุงผมแล้วไม่ใช่หรอว่าจะไม่ฆ่าคนตระกูลหนานกง คุณ...คุณจะทำอะรไ?" หนานกงเมิ้งดิ้นรน ชี้นิ้วตะโกนใส่หลินหยาง

"ผมไปตกลงกับลุงของคุณเมื่อไหร่ว่าจะไม่ฆ่าคนตระกูลหนานกง?" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย

"แต่...คุณรับหนังสือดอกปลิดชีพและทักษะเกราะประตูทั้งแปดของลุงผมไปแล้ว หรือว่าคุณไม่ยอมรับมัน?" หนานกงเมิ้งเรียกร้องออกมา

"แม้ว่าเขาจะไม่ให้ เขาตายแล้วผมก็จะได้มันมาอยู่ดี!" หลินหยางพูด

ลมหายใจของหนานกงเมิ้งหยุดนิ่ง ไม่พูดอะไร

หลินหยางยกแขนขึ้นมา จับไปที่ไหล่ของหนานกงเมิ้งและยกขึ้นมา

"ปล่อย!"

หนานกงเมิ้งตะโกนเสียงดังและตบหลินหยางอย่างดุเดือดด้วยฝ่ามือข้างเดียว

แต่ทันทีที่เขาขยับตัว หลิวหม่าที่อยู่ข้างๆ ก็รีบวิ่งไปคว้าข้อมือเขา เขาจึงไม่สามารถตบได้

"เร็ว! ฆ่าหมอเทวดาหลินคนนี้! ! ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บหนัก เขาไม่ได้แข็งแกร่งแล้ว! นี่คือโอกาสที่ดี ทุกคนเข้ามา! ฆ่าเขา!" หนานกงเมิ้งตะโกน ตัดสินใจที่จะให้คนตระกูลหนานกงเข้ามาฆ่าหลินหยางอีกครั้ง

แต่ผู้คนเพียงแค่เงยหน้า แต่ไม่มีใครลงมือใดๆ

"พวกคุณ...ไม่ได้ยินที่ผมที่เป็นหัวหน้าตระกูลพูดหรอ? พวกคุณ...จะต่อต้านหรอ?" หนานกงเมิ้งเบิกตากว้าง รีบร้อนและโกรธ

"พ่อ ผู้เฒ่าบอกมาแล้วว่าไม่ให้ทำอะไรหมอเทวดาหลิน!" ด้านหนานกงเยี่ยนหลัวพูดออกมา

"บ้าไปแล้วหรอ? เขาจะฆ่าพ่อนะ! แล้วเขาก็จะฆ่าคนตระกูลหนานกงให้หมดด้วย!"

"พ่อ ผู้เฒ่าบอกแล้วเหมือนกันว่า แม้ว่าหมอเทวดาหลินจะฆ่าเราทั้งหมด พวกเราก็ห้ามต่อต้าน คุณจะไม่เชื่อฟังหรอ?" หนานกงเยี่ยนหลัวส่ายหน้าและพูด

เมื่อหนานกงเมิ้งได้ยิน เขาก็หมดหวัง

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้? พวกคุณ..พวกคุณจะไม่สนผมเลยจริงๆ หรอ?" เขาตัวสั่น แกว่งไปมาราวกับตะแกรง เหมือนเป้ากางเกงเขากำลังจะเปียก

ถ้าแม้แต่คนตระกูลหนานกงยังไม่สนใจเขา แล้วจะมีใครบนโลกนี้ที่สามารถช่วยเขาได้?

"หมอเทวดาหลิน!"

ในเวลานี้ หนานกงเยี่ยนหลัวตะโกนขึ้นมาทันใด

หลินหยางหันหน้าไป

หนานกงเยี่ยนหลัวคุกเข่าลง หน้าผากสีขาวและสวยงามของเธอกระแทกกับพื้น

"หมอเทวดาหลิน ยังไงหนานกงเมิ้งก็เป็นพ่อของฉัน แม้ว่าฉันจะเป็นนักโทษของคุณ ฉันไม่รู้ว่าฉันจะอยู่หรือตาย แต่ก่อนที่จะฆ่าพ่อของฉัน โปรดฆ่าฉันก่อนได้หรือไม่? ฉันอยากจะใช้ชีวิตของตัวเองแลกกับชีวงเวลาไม่กี่นาทีของพ่อฉัน!" หนานกงเยี่ยนหลัวพูดอย่างจริงจัง

เสียงนี้ตกลงในความเงียบ