สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 962

ถูกต้อง เป็นไปได้อย่างไรที่พวกเขาจะแก้แค้นเพื่อตระกูลหนานกง?

หลินหยางเงียบไปสักพัก หลังจากนั้นพยักหน้า หยิบตำราสองเล่มที่ดูเก่าแก่ออกมาจากหน้าอก

บนหน้าปกของตำราทั้งสองเล่มเขียนไว้อย่างชัดเจน ตงหวงหวนหยูและวิชาไร้พ่าย

คนของยอดเขากูเบิกตากว้างเล็กน้อย

"พี่ใหญ่…" ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้างพูดด้วยความตื่นเต้น

ผู้ชายคนนั้นพยักหน้า บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจ "เหอะเหอะ ผมรู้อยู่แล้วว่าเจ้านิกายเป็นคนรู้จักมองสถานการณ์! รีบส่งมาให้ผมเถอะ"

ทว่าหลินหยางไม่ได้ส่งไปให้เขา แต่หยิบตำราอีกเล่มออกจากตรงหน้าอกเสื้อ

มันคือวิชาตุ้นเจี่ยแปดทิศที่ได้มาจากหนานกงธง

"วิชาต้องห้าม?" ผู้ชายคนนั้นรู้สึกอึ้ง รีบยื่นมือออกไปด้วยความดีใจ "ดี! ดี! คิดไม่ถึงว่าเจ้านิกายหลินมีตำราเล่มนี้ด้วย! คุณจะมอบให้เจ้าเขาของเราเหรอ? รีบเอามาให้ผม! รีบเอามาให้ผมเดี๋ยวนี้!"

"เอาไปเถอะ!"

หลินหยางโยนตำราทั้งสามเล่มลงบนพื้น

ผู้ชายคนนั้นรีบก้มลงไปเก็บทันที

ส่วนคนที่เหลือก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน

ตำราทั้งสามเล่ม ทุกเล่มล้วนแต่เป็นเคล็ดวิชาที่น่าทึ่ง

ถ้าหากสามารถรวบรวมไปอยู่ในมือของคนคนเดียว คนคนนั้นต้องก้าวขึ้นไปเป็นจุดสุดยอดของวงการศิลปะการต่อสู้แน่นอน!

ทว่าตอนที่คนคนนั้นกำลังเก็บตำราทั้งสามเล่มขึ้นมา กลับรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง

เขากวาดสายตามองโดยรอบ

พบว่าโดยรอบมียอดฝีมือจำนวนนับไม่ถ้วนของนิกายตงหวงมารวมตัวกันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

พวกเขาทั้งหมดถูกปิดล้อมเอาไว้อย่างแน่นหนา

ปืนและดาบนับไม่ถ้วนเล็งตรงมาที่พวกเขา

"เจ้านิกายหลิน คุณหมายความว่ายังไง?" คนคนนั้นขมวดคิ้ว ถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ไม่ได้หมายความว่ายังไง ผมให้คำอธิบายกับพวกคุณไปแล้ว ตอนนี้พวกคุณเองก็ควรให้คำอธิบายกับผมไม่ใช่เหรอ?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"บังอาจ!"

คนคนนั้นตะคอกด้วยความโกรธ "หมอเทวดาหลิน! คุณใจกล้ามาก! ทำไม? คุณต้องการเป็นศัตรูกับยอดเขากูเหรอ? คุณต้องการงัดข้อกับสิบสามกลุ่มอิทธิพลของยอดเขากูเหรอ? ผมจะบอกอะไรคุณ! พวกเรายังเหลือกองกำลังแบบตระกูลหนานกงสิบสองกลุ่ม! คุณสามารถเอาชนะตระกูลหนานกง แต่คุณสามารถเอาชนะสิบสองตระกูลที่เหลือของเราหรือเปล่า? คุณกำลังรนหาที่ตาย!"

"มันไม่ต่างอะไรกับการเอาไข่ไปกระทบก้อนหิน!"

"ไม่รู้จักคำว่าตาย!"

คนที่เหลือเริ่มทยอยกันพูด

แต่หลินหยางไม่รู้สึกหวั่นไหว พูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ "อันที่จริงถ้าหากพวกคุณยอมคุยกับผมดีๆ รถท่าทีของตัวเองให้ต่ำลงหน่อย พูดเสียงเบาลงหน่อย ไม่แน่ผมอาจจะยอมรับคำขอของพวกคุณ แต่ว่า…"

"แต่ว่าอะไร?" ผู้ชายคนนั้นถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"คุณทำร้ายคนของผมต่อหน้าผมจนได้รับบาดเจ็บ ถ้าหากผมไม่ทำอะไรเลย จะปกครองคนของผมได้ยังไง? ผมจะนั่งตำแหน่งเจ้านิกายตงหวงต่อได้ยังไง?"

"ถ้าคุณกล้าเป็นศัตรูกับยอดเขากู! คุณจะไม่เหลือตำแหน่งอะไรทั้งนั้น! หมอเทวดาหลิน! ฟังให้ดี รีบสั่งให้คนของคุณถอยไปเดี๋ยวนี้! พวกเราจะกลับไปส่งมอบภารกิจ ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับพวกเราแม้แต่นิดเดียว! ผมรับประกันได้เลย ไม่ว่านิกายตงหวงหรือหยางหัวของคุณ จะถูกทำลายจนไม่เหลือแม้แต่ซาก!"

ผู้ชายคนนั้นตะคอก เตรียมตัวพาคนของตนเองเดินจากไป

แต่ยอดฝีมือของนิกายตงหวงที่อยู่ด้านหลังไม่มีท่าทีที่จะปล่อยพวกเขาไป

"พวกคุณทำอะไร? ยังไม่รีบหลบไปอีก!" ผู้ชายคนนั้นตะคอก หลังจากนั้นชกหมัดฝ่ายคนที่อยู่ตรงหน้า เตรียมตัวฝ่าฝูงชนออกไป

ในตอนนั้นเอง มีเสียงที่เฉยเมยดังขึ้น

"สับพวกเขาให้เป็นชิ้น!"

"ครับ! เจ้านิกาย!"

ยอดฝีมือที่อยู่โดยรอบตอบรับพร้อมกัน หลังจากนั้นพุ่งเข้าไปหาคนทั้งเจ็ดพร้อมกับอาวุธของตนเอง

"หา?"

คนทั้งเจ็ดมองตาค้าง

เจ้านิกายหลินคนนี้…กล้าลงมือจริง?

พวกเขาตั้งสติได้ รีบตะคอกเสียงดัง