สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 983

คุณนายช่ายยอมก้มหัว นั่นหมายถึงการยอมก้มหัวของตระกูลหลิว

คนของตระกูลหลิวมองคุณนายช่ายและหลิวต้าเปียวที่นอนอยู่บนพื้นด้วยความตกตะลึง

ลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้ ไม่ได้เหมือนกับที่พวกเขาจินตนาการเอาไว้เลยสักนิด

พวกเขาควรจะยอมรับความจริงได้แล้ว…

"คุณหลิน ขอโทษ"

"เป็นเพราะพวกเราไม่ดีเอง"

"อภัยให้พวกเราด้วย…"

คนของตระกูลหลิวก้าวออกมาขอโทษด้วยความลำบากใจ

หลิวหม่านเยี้ยนก็ยอมแพ้แล้วเช่นกัน

หลิวหม่านซ่านมองภาพนี้ด้วยความตกตะลึง ภายในใจเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน

แต่ท้ายที่สุดเธอก็เป็นคนของตระกูลหลิว บวกกับก่อนหน้านี้เธอเคยพูดไม่ดีกับหลินหยาง จึงก้าวออกไปด้วยเช่นกัน

"คุณป้า คุณไม่ต้องก็ได้" หลินหยางเอ่ยปากพูดกับเธอ "เห็นแก่เสี่ยวหยู ผมไม่ถือสาคุณ"

หลิวหม่านซานกําหมัดแน่น ไม่พูดอะไรสักคำ

ซูหยูมองไปทางหลินหยาง ไม่ได้พูดอะไรอีก

"เอาล่ะ! แยกย้ายกันไปได้แล้ว!"

หลินหยางลุกขึ้นยืน เดินออกจากร้านกาแฟโดยตรง

ลั่วเฉียนรีบเดินตามออกไป

ซ่งจิงไปจัดการเรื่องงานเลี้ยงต่อ

งานเลี้ยงกลับสู่สภาวะปกติ ทำให้เกิดเสียงฮือฮาของฝูงชนอีกครั้ง

ไม่มีใครรู้ว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ส่วนซ่งจิงให้คำอธิบายกับทุกคนว่าใกล้จะถึงวันโกหกแล้ว ก็เลยล้อเล่นกับทุกคน

ทว่าวันโกหกยังอยู่ห่างจากปัจจุบันตั้งสี่เดือนกว่า

มาล้อเล่นเทศกาลโกหกอะไรตอนนี้?

แต่ไม่มีใครสามารถได้คำตอบที่กระจ่างจากปากของซ่งจิง

หลินหยางไม่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยง

เขารู้สึกว่ามันไม่จำเป็นแล้ว

หลังจากกลับถึงบริษัทหยางหัว ซูหยูโทรศัพท์มา

"พี่เขย ขอโทษ" ซูหยูพูดด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิด

"ไม่ต้องขอโทษ นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ "อีกเดี๋ยวผมจะให้สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีส่งยาไปให้ลุงของคุณ อาการบาดเจ็บของเขา อย่างมากก็แค่พักฟื้นครึ่งปีก็ไม่เป็นอะไรแล้ว"

"ขอโทษ…ขอโทษ…"

ซูหยูพูดพึมพำ น้ำตาไหลพรากออกมาอีกครั้ง

หลินหยางถอนหายใจแล้วกดวางสาย

ทว่าหลังจากที่เพิ่งกดวางสายได้ไม่นาน มีโทรศัพท์อีกสายหนึ่งโทรเข้ามา

ยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู พบว่าเป็นเบอร์โทรของฉินไป่ซง

"อาจารย์! คุณอยู่ไหน? รีบกลับสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีด่วน!" น้ำเสียงของฉินไป่ซงดูค่อนข้างร้อนใจ

"เกิดอะไรขึ้นเหรอ?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"คนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรมาแล้ว" ฉินไป่ซงพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

คำพูดประโยคนี้ทำให้ลมหายใจของหลินหยางหยุดชะงัก

"ผมจะไปเดี๋ยวนี้!"

กดวางสาย หลินหยางตรงไปที่สถาบันอย่างเร่งรีบทันที

หลังเข้าสถาบัน สามารถมองเห็นคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ใจกลางถนนของสถาบัน

การแต่งตัวของคนพวกนี้เป็นแบบสไตล์โบราณ

พวกเขาแต่ละคนแขนเสื้อพริ้วไหวไปตามสายลม ชุดกี่เพ้ายาวคลุมไปถึงข้อเท้า ผมยาว ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบางคนที่มีกลิ่นอายของเซียนรายล้อม ราวกับเป็นผู้บรรลุความอมตะ

ฉินไป่ซง ฉงฉางไป่กำลังคุยอะไรบางอย่างกับคนพวกนี้ หลินหยางทำให้ใบหน้าของตนเองกลายเป็นใบหน้าของหมอเทวดาหลิน หลังจากนั้นรีบเดินเข้าไป

"อาจารย์!"

"หมอเทวดาหลิน!"

ทุกคนรู้สึกดีใจ รีบทักทายเขาทันที

หลินหยางพยักหน้าเล็กน้อย สายตามองไปทางชั้นสองของอาคารหลังหนึ่ง

กลับเห็นเหยียนเคอเอ๋อกำลังยืนแอบมองอยู่ตรงหน้าต่าง

สัมผัสได้ถึงสายตาของหลิน เธอรีบหดคอของตนเองกลับเข้าไป