สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 987

"นิกายเทียนเซียหรอ?"

ยี่กุ้ยหลินที่เดินตามหลินหยางอุทานออกมา

การเผชิญหน้ากับนักศิลปะการต่อสู้แบบนี้ กุ้ยหลินจัดการได้ดีกว่า

"ยี่กุ้ยหลินหรอ?"

ชายหนุ่มคายเมล็ดทานตะวันออกมา เหลือบมองเขาหนึ่งครั้งและพูดอย่างเฉยเมย: "ไม่คิดว่าเจ้าสำนักฉี๋หลินที่สูงส่งจะกลายเป็นสุนัขรับใช้ของคนอื่นไปแล้ว ทั้งยังเป็นสุนัขรับใช้ของเด็กหนุ่มด้วย! น่าขำสิ้นดี คุณทำลายเกียรติของบรรพบุรุษสำนักฉี๋หลินจนยับเยิน!"

"คุณพูดอะไร?"

ยี่กุ้ยหลินโกรธมาก

"ผมพูดอะไรผิดหรอ?" ชายคนนั้นถุยเปลือกเมล็ดทานตะวันออกมาโดยไม่ได้สนใจยี่กุ้ยหลินในสายตา

"ไอเด็กเย่อหยิ่ง!" ยี่กุ้ยหลินจะทนต่อความเย่อหยิ่งนี้ได้อย่างไร? เขายกแขนขึ้นมาจะลงมือ

"กุ้ยหลิน!"

หลินหยางตะโกน

ยี่กุ้ยหลินมองหลินหยาง ระงับความโกรธเอาไว้ในอกของเขาและปล่อยมันไป

"คุณ คุณหมายความว่าอะไร? มานั่งตำแหน่งเจ้าภาพก็พอแล้ว ทำไมต้องพูดยั่วยุคุณยี่ของพวกเราด้วย? คุณทำแบบนี้ไม่ไร้มารยาทหรอ?" ฉินไป่ซงข้างๆ ทนดูต่อไปไม่ได้ จึงเอ่ยปากถามขึ้นมา

"ผมไร้มารยาทแล้วยังไง? คุณมีปัญหาหรอ?" ชายหนุ่มพูดอย่างเรียบเฉย

ยั่วยุเกินไปแล้ว!

"คุณ...มันสั่งสอนไม่ได้!" ฉินไป่ซงโมโห ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

"โอเค! ไม่ต้องพูดแล้ว!"

หลินหยางหยุดมวลความโกรธของทุกคนเอาไว้และหาเก้าอี้ว่างนั่ง

ชายหนุ่มกินเมล็ดทานตะวันต่อไป

คนรอบข้างมีท่าทีสนุก ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

ฉินไป่ซง หลงโช ยี่กุ้ยหลินยิ่งดูยิ่งโมโห แต่หลินหยางไม่ได้คิดแค้นอะไร เขาเองก็ทำอะไรไม่ได้

"ทุกท่าน พวกเราอย่าเสียเวลากันเลย พวกคุณเดินทางมาไกล ต้องมีเรื่องอะไรแน่นอน ในเมื่อนั่งอยู่ที่นี่แล้วก็ไม่เป็นไร ถ้ามีอะไรที่ผมสามารถช่วยได้ ผมก็จะช่วยอย่างสุดความสามารถ ผมจะไม่ปฏิเสธ" หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย

เมื่อพูดจบ ทุกคนก็หัวเราะ

สุภาพมาก ไม่เหมือนที่หลินหยางเคยปฏิเสธพวกเขาอย่างรุนแรงก่อนหน้านี้

"เหอะ ผมต้องการหยานเคอเอ๋อ คุณไม่ได้ปฏิเสธผมด้วยท่าทางเย่อหยิ่งหรอ ทำไมถึงมายอมเอาตอนนี้? น่าขำสิ้นดี!" ชายคนหนึ่งที่มีเคราแพะเยาะเย้ยอย่างลับๆ

"เขารู้จักกลัวแล้วหรอ! แต่ก็ใช่ ถ้าพวกเราทุกคนหันไปทางหมู่บ้านราชาสมุนไพร มันก็เพียงพอสำหรับจัดการเขาแล้ว!" คนข้างๆ ก้มหน้าหัวเราะ

ท่าทางของหลินหยางทำให้ทุกคนลืมการกระทำของตัวเองไป

"หมอเทวดาหลินพูดเช่นนี้แล้ว พวกเราก็จะไม่อ้อมค้อม"

ชายวัยกลางคนผิวคล้ำพูดออกมาโดยตรง: "หมอเทวดาหลิน พวกเรามาที่นี่เพื่อช่วยคุณ!"

"ช่วยผมหรอ?"

"ใช่ การต่อสู้ระหว่างคุณกับหมอผู้ยิ่งใหญ่ของหมู่บ้านราชาสมุนไพรได้ก่อให้เกิดความโกลาหลมากมายในเมือง! ผมได้ยินมาว่าการต่อสู้กันในครั้งนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตของผู้คน พวกเราคิดว่าหมอเทวดาหลินที่หนุ่มเช่นนี้มีความสามารถ ถ้าคุณตายด้วยฝีมือของหมอผู้ยิ่งใหญ่แห่งบ้านราชาสมุนไพรเช่นนี้ มันจะเป็นที่น่าเสียดายอย่างมาก ดังนั้นจึงมาเพื่อช่วยหมอเทวดาหลินเอาชนะการต่อสู้ในครั้งนี้!" คนนั้นหัวเราะ

"แล้วทุกคนคิดจะช่วยผมเอาชนะยังไง?" หลินหยางถาม

"นั่งเงียบๆ ไง!" คนนั้นหัวเราะเล็กน้อย

"นั่งเงียบๆ หรอ?" ฉินไป่ซงสับสน ไม่เข้าใจความหมายของคำพูดนี้

อย่างไรก็ตามยี่กุ้ยหลินกับหลินหยางเข้าใจในทันที

นั่งเงียบๆ! ก็คือไม่ทำอะไร!

คำพูดของคนเหล่านี้ตรงไปตรงมา

ถ้าหลินหยางไม่ได้ให้ประโยชน์แก่เขา พวกเขาก็จะไม่ซื่อสัตย์ และต้องยืนข้างหมู่บ้านราชาสมุนไพรเพื่อต่อกรกับหลินหยางแน่นอน

นี่คือสิ่งที่หลินหยางไม่อยากจะเจอมากที่สุด

คำขอของพวกเขาคือให้จ่ายบางอย่างเพื่อเอาใจพวกเขา

ฉินไป่ซงเพิ่งเข้าใจขึ้นมา เขากัดฟันแน่น

นี่มันคือการเอาเปรียบกันชัดๆ!

กรรโชกกันชัดๆ!