"ปล่อย...ปล่อยผม..."
คอของคุณชายจินที่ถูกหลินหยางบีบอยู่กำลังเปลี่ยนรูปราง เขาจับแขนของหลินหยางเอาไว้แน่น ดิ้นรนไม่หยุด
"ผมคิดว่าคุณอาจจะได้ยินสิ่งที่ผมพูดไม่ชัด" หลินหยางมองไปทางเขา: "ความหมายของผมคือฆ่าพวกคุณให้หมดก่อน จากนั้นก็ไปทำลายตระกูลของพวกคุณ เข้าใจไหม? ในเมื่อพวกคุณเป็นศัตรูของผมแล้ว ผมก็จะลงมือฆ่าในตอนนี้! คุณคิดว่านิกายเทียนเซียนเก่งนักหรอ งั้นผมขอประกาศ ณ ตอนนี้เยว่าว่าผมจะระดมยอดฝีมือของนิกายตงหวงเพื่อทำการสังหารนิกายเทียนเซีย! ผมคิดว่าตอนนี้นิกายเทียนเซียคงไม่ได้ใช้มาตรการป้องกันเอาไว้ใช่ไหม? นิกายเทียนเซียนก็เป็นแค่ต้นหญ้าข้างทางของนิกายตงหวงเท่านั้น หากไม่ได้เตรียมการป้องกันเอาไว้ล่วงหน้า พวกคุณก็จะถูกฆ่าโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ผมคิดว่าใช้เวลาอย่างมากสามชั่วโมงก็คงทำลายนิกายเทียนเซียได้ คุณคิดว่ายังไง?"
ม่านตาของคุณชายจินหดตัวลง ดวงตาของเขาลึกซึ้ง
"สำหรับนิกายและตระกูลอื่นๆ นั้นง่ายยิ่งกว่า! ตอนนี้พวกคุณอยู่ในพื้นที่ของผม ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่ผมทำลายพวกคุณทั้งหมดแล้ว ผมจะปิดข่าวเอาไว้ชั่วคราว และนั่นก็เพียงพอที่จะทำลายนิกายและตระกูลต่างๆ ได้ภายในเวลาสองวัน ส่วนนิกายอื่นๆ ผมไม่จำเป็นต้องลงมืแล้ว เพราะหลังจากที่พวกเขาได้รับข่าวสารนี้ พวกเขาก็จะกลัว ไม่กล้าทำอะไรผม! พวกคุณมันก็แค่ไก่ในสายตาของผม เอาความมั่นใจมาจากไหนที่จะมาสู้กับผม?"
เมื่อพูดจบ กำลังจะออกแรงเพื่อฆ่าคุณชายจิน
เงาทรราชล้อมรอบเข้ามาเช่นกัน
ฉากนั้นตึงเครียดและสถานการณ์ก็น่ากลัว
"เจ้านิกายหลิน! ปล่อยพวกเราไปด้วย!"
ในเวลานี้ จู่ๆ ยอดฝีมือนิกายเทียนเซียก็ยอมจำนน ขาทั้งสองงอลงคุกเข่าลงบนพื้น เขกหัวและตะโกนไปทางหลินหยาง
คนที่เหลือตัวสั่น ตระหนักบางอย่างได้ รีบคุกเข่าลงและอ้อนวอนหลินหยาง
"เจ้านิกายหลิน พวกเรามีตาหามีแววไม่ ไม่รู้ความร้ายกาจของคุณ ขอร้องแหละ...ปล่อยพวกเราไปด้วยเถอะ..."
"พวกเรา...พวกเราผิดไปแล้ว..."
"พวกเราสัญญาว่าจะไม่เข้าไปแทรกแซงการต่อสู้ระหว่างคุณกับหมู่บ้านราชาสมุนไพร ตราบใดที่คุณยอมที่จะปล่อยพวกเราไป พวกเรายินดีที่จะช่วยคุณ!"
ทุกคนตื่นตระหนกสุดขีด
พวกเขาพบว่าหมอเทวดาหลินคนนี้ไม่ใช่คนประนีประนอมเลย ตรงกันข้าม เขาเป็นผู้ชายที่โหดเหี้ยม
โหดร้ายมาก!
ทำสิ่งต่างๆ ด้วยความเด็กขาด และไม่คำนึงถึงผลต่างๆ ที่จะตามมา!
ณ เวลานี้ มีทางเดียวเท่านั้นที่จะทำให้พวกเขารอดได้ก็คือขอความเมตตา!
"ตอนนี้อยากขอความเมตตาหรอมันไม่สายไปหรอ?" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
"ไม่สายไม่สาย เจ้านิกายหลิน ถ้าคุณปล่อยพวกเราไป พวกเขาจะช่วยคุณจัดการกับหมู่บ้านราชาสมุนไพรอย่างแน่นอน และรับรองได้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้คุณจะชนะ!"
"ตั้งแต่ที่ผมยอมรับคำท้าทายของพวกเรา ผมก็มั่นใจแล้วว่าจะชนะ! พวกคุณจะเข้ามาร่วมด้วยหรือไม่ก็ไม่ได้สงผลอะไรในท้ายที่สุด" หลินหยางพูด
"ทักษะทางการแพทย์ของหมอเทวดาหลินไม่มีใครเทียบได้ แต่ถ้าคุณคิดว่าการต่อู้นี้เป็นเพียงการต่อสู้ง่ายๆ งั้นคุณก็คิดผิดแล้ว!" คุณฮั๋นพูด
"คุณหมายความว่าอะไร?" หลินหยางขมวดคิ้ว
"เจ้านิกายหลิน หมู่บ้านสมุนไพรยาในตอนนี้ ไม่เหมือนเมื่อก่อน พวกเขาเพิ่งเปลี่ยนระดับสูงเมื่อไม่นานมานี้ วิธีการและกลยุทธ์ของพวกเขาไม่เหมือนก่อนหน้านี้ มันเหนือความคาดคิดอย่างมาก"!
หลินหยางแปลกใจ: "คนเหล่านี้คือใคร?"
"โหดร้าย! เป็นคนที่โหดร้ายอย่างมาก!"
คุณฮั๋นพูดเสียงต่ำ: "เป้าหมายของคนกลุ่มนี้คือการบรรลุเป้าหมาย! วิธีการของพวกเขาไม่มีการประนีประนอม! พวกเขารุนแรงและอุกอาจ! ผมจะบอกความจริงกับคุณ ในครั้งนี้การที่หมู่บ้านราชาสมุนไพรต้องการหยานเคอเอ๋อของคุณกลับไปก็เกี่ยวข้องกับแผนการที่ชั่วร้ายของคนเหล่านี้ด้วย! ถ้าได้หยานเคอเอ๋อกลับไปแล้ว เธอก็คงตายอย่างไม่ต้องสงสัย!"
เมื่อหลินหยางได้ยิน ดวงตาของเขาก็กระชับขึ้น
"เหมือนว่าคุณจะรู้เรื่องไม่น้อย!"
"พูดตามตรง ภรรยาของผมเป็นคนจากหมู่บ้านราชาสมุนไพร แต่เมื่อหนึ่งปีก่อนหน้านี้ เธอจงใจละเมิดกฎของหมู่บ้านราชาสมุนไพร ถูกไล่ออกมา เธออยากจะออกมาจากที่นั่น เธอบอกผมว่าหมู่บ้านราชาสมุนไพรไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว! ตอนนี้...มันน่ากลัวอย่างมาก!" คุณฮั๋นพูดด้วยดวงตาตึงเครียด
เมื่อหลินหยางได้ยิน เขาก็คิดขึ้นมา
"หมอเทวดาหลิน ทักษะทางการแพทย์ของคุณเด็ดขาด หากได้รับชัยชนะในการต่อสู้ทางการแพทย์ หมู่บ้านราชาสมุนไพรก็จะส่งคนมาแทรกแซง พวกเขาอาจจะไม่ทำอะไรคุณ แต่ต้องทำร้ายคนข้างกายของคุณอย่างแน่นอน บีบให้คุณยอดแพ้ในการต่อสู้! ถ้าเวลานี้ไม่มีกำลังคนที่มากพอจะต้านทานหมู่บ้านราชาสมุนไพรได้ ผลที่ตามมาหลังจากนี้ก็ยากที่จะจินตนาการ ดังนั้นหมอเทวดาหลิน ผมขอร้องแหละปล่อยพวกเราไป พวกเราจะทำตามที่คุณสั่ง ขอร้องเถอะ!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...