สยบรัก บทที่ 44

"แล้วผู้ชายในรูปนี้คือใคร"
"จะใครอีกล่ะ ก็พ่อตามึงไง"
"พ่อตากู? มึงหมายถึงพ่อของมิลานน่ะเหรอ??"
"แล้วมึงมีเมียกี่คนล่ะ"
"มึงไม่ต้องมาเล่นลิ้นกับกูได้ไหมไอ้!!" เขารอฟังต่อไปอีกไม่ได้แล้ว ชายหนุ่มร่างสูงได้ยันกายลุกขึ้น พร้อมกับคว้าคอเสื้อของเพื่อนให้ลุกขึ้นด้วย
"มึงจะบ้าหรือไงมึงจะชกกูเลยเหรอ" มกราตกใจไม่คิดว่าเพื่อนจะอารมณ์รุนแรงขนาดนี้
"ใจเย็นๆ กันก่อนสิครับพี่ ค่อยๆ คุยกัน" ในขณะที่กำลังจะมีการวางมวยกันมะลิซ้อนก็ได้รีบเข้ามาห้าม
"ถ้ามึงไม่รีบบอกมามึงแดกหมัดกูแน่!" แต่เหนือตะวันก็ไม่สนใจคำห้ามนั้นเลย
"กูก็บอกมึงอยู่นี่แล้วไง ว่าคนนี้คือพ่อของมิลาน และคนนี้ก็คือแม่ของเธอ" มกราเปิดไปอีกหน้าหนึ่งของอัลบั้มนั้น พอเห็นหน้าของแม่เธอเขาชัวร์ยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น
"แล้วนั่นมึงจะไปไหนวะ"
ปล่อยคอเสื้อของเพื่อนออกแล้วเหนือตะวันก็รีบเดินมาที่ประตู
"กูต้องรีบกลับแล้ว"
"มึงจะรีบกลับไปไหนเพิ่งมาถึงไม่ใช่เหรอ"
"กูเจอเธอแล้ว" ชายหนุ่มร่างสูงรีบวิ่งออกมาจากห้องของคอนโดหรูนั้น เขาแทบจะอดใจรอลิฟต์ขึ้นมารับไม่ไหว เพราะตอนนี้หัวใจมันกระวนกระวายมาก
"รอผมด้วยครับ" มะลิซ้อนรีบหอบกระเป๋าวิ่งตามมาที่ลิฟต์ แต่ก็มาไม่ทันเพราะมันได้ปิดลงก่อนแล้ว
"มันจะรีบไปไหนของมันวะ" มกราก็รีบตามออกมา ทั้งสองก็เลยรอลิฟต์อีกตัวเพื่อขึ้นมารับ
แต่พอลงมาถึงก็ไม่เจอรถของเหนือตะวันแล้ว
"กูว่าพี่มึงคงทิ้งมึงแล้วล่ะไอ้มะลิ"
"แล้วผมจะกลับยังไงล่ะพี่" มะลิซ้อนหันมามองมกราแบบดวงตาที่เศร้าสร้อยอ้อนวอน
"หึ.. กูอีกแล้วใช่ไหม"
ขับรถมาเกือบสิบชั่วโมงกว่าจะมาถึงกรุงเทพฯ พอนั่งลงยังไม่หายเหนื่อยเลยด้วยซ้ำก็ต้องได้รีบขับรถกลับอีก ..แต่ทำไมเขาถึงไม่รู้สึกเหนื่อยเหมือนตอนขับรถมาเลย
เหนือตะวันแวะที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง เพื่อล้างหน้าล้างตา ดื่มกาแฟและเติมน้ำมันให้เต็มถัง เตรียมความพร้อม ยังไงเขาต้องเซฟชีวิตของตัวเองเพื่อกลับไปเจอหน้าเธอให้ได้
ชายหนุ่มขับรถมาเกินครึ่งทางก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า ตาพร่ามัว เพราะร่างกายของเขาไม่ได้พักผ่อนนานหลายชั่วโมง แต่เขาก็ยังคงฝืนขับรถต่อไป
บ่ายคล้อยของวันเดียวกันนั้น
"คุณลุงปลูกตั้งแต่ตอนไหนคะเนี่ย" หญิงสาวลงมาส่งข้าวเที่ยงพ่อกับลุงซึ่งทั้งสอง ออกมาตั้งแต่เช้าแล้ว เพื่อมา ดูผักที่แปลงและจะปลูกเพิ่มอีกหลายอย่าง เพราะลุงพงษ์คิดว่าจะปลูกไว้เก็บกินได้ตลอดทั้งปี
แต่ก่อนมีแค่ป้ากับลุง ส่วนเหนือตะวันก็ไม่ค่อยอยู่บ้านถ้าไม่ค่ำมืดเพราะออกไปเที่ยวเตร่กับมะลิซ้อน แต่ตอนนี้มีอีกครอบครัวหนึ่ง ที่ลุงพงษ์คิดว่าต้องดูแล เพราะทุกคนทำอะไรยังไม่เป็นเลย แต่ลุงพงษ์ไม่คิดว่าจะเป็นภาระ กลับดีใจมากกว่าเหมือนมีญาติเพิ่มขึ้น
เย็นวันเดียวกัน..
"เดี๋ยวนะกูตาฝาดหรือเปล่า มึงเพิ่งไปเมื่อวานนี้ไม่ใช่เหรอวะ" เสกสรรเห็นรถวิ่งเข้ามาจอดทีแรกคิดว่าตัวเองคงตาฝาด แต่พอเห็นเจ้าของรถตัวเป็นๆ ลงมาถึงกับขยี้ตา
"กูฝากรถด้วย" เหนือตะวันจอดรถทิ้งไว้ที่บ้านของเสกสรรแบบนี้ทุกครั้ง เพราะขับลงไปถึงที่บ้านของป้ากับลุงไม่ได้ ที่รถอีแต๊กลงไปถึงเพราะมีล้อเฉพาะของรถ
"มึงยังไม่บอกกูเลยนะว่ามึงไปถึงแล้วเหรอถึงได้กลับมา..หรือว่าเจอเธอแล้ว?" เสกสรรมองเข้าไปในรถก็ไม่เห็นว่าเพื่อนมากับใคร
"กูไม่มีเวลาคุยกับมึงหรอก" เหนือตะวันยังคงก้าวเดินต่อไปแบบเร่งรีบ
"แล้วนี่มึงจะรีบไปไหน" เสกสรรยังคงเดินตามหลังเพื่อนมา
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเสกสรรคงยังไม่รู้เรื่อง และเขาก็ไม่มีเวลาอธิบายให้ฟังด้วย
ในระหว่างทางที่เดินลงมา ความคิดหนึ่งก็ได้วิ่งเข้ามาในหัว ว่าทำไมป้ากับลุงถึงไม่บอกเรื่องนี้ให้เขาฟัง ทั้งๆ ที่มีโอกาสตั้งหลายครั้งก่อนที่เขาจะกลับกรุงเทพฯ ..แถมเสกสรรซึ่งชอบไปนั่งเล่นที่บ้านหลังนั้นก็ยังไม่รู้เรื่องอีก
"มึงไม่ต้องตามกูมาหรอก กูเหนื่อยไปถึงบ้านกูก็จะนอนแล้ว" ก่อนอื่นเขาต้องรู้เหตุผลเรื่องที่กำลังสงสัยอยู่ให้ได้
เสกสรรเห็นว่าเพื่อนเหนื่อยจริงๆ ก็เลยไม่ตาม มาถึงท้ายหมู่บ้านก็เลยเดินกลับ ส่วนเหนือตะวันเดินตามทางที่ลงไปบ้านปลายนาแบบชำนาญทางถึงแม้ว่าจะค่ำมืดมากแล้ว
เขาเดินมาถึงแต่ไม่ได้แวะที่บ้าน ชายหนุ่มตรงไปที่บ้านหลังนั้น แต่ก็ไม่ได้เข้าไป เขาจะหลบอยู่ที่ไหนก็ได้เพราะแถวนี้เป็นป่าไม้ และตอนนี้ก็มืดมากถ้าเขาไม่จุดไฟคงไม่มีใครมองเห็น
"ถั่วฝักยาว สวยมากเลยค่ะป้า" หญิงสาวมองถั่วฝักยาวในตะกร้าที่ป้าเก็บมาส่งให้
"ฝักแน่นมากเลยนะถ้าตำอร่อยเลย"
"ตำถั่วฝักยาวเหรอคะ"
"หนูเคยทำไหมล่ะ ทำเหมือนส้มตำนั่นแหละ"
"เคยแต่กินค่ะ" ประโยคนี้ตอบไปโดยไม่ต้องคิดเลย เพราะมีแต่แม่บ้านที่ทำมาให้ แถมบางครั้งเธอยังแอบให้ใส่ปลาร้ามาด้วย ที่ต้องแอบเพราะถ้าแม่รู้คงโดนเอ็ดแน่
"เดี๋ยวป้าจะสอนว่าต้องใส่อะไรบ้าง"
เช้าวันต่อมา..
"ตะวัน?"
"ไอ้หำ??" คนแรกที่ตกใจก็คือป้าวรรณี ส่วนคนที่สองเดาได้ไม่ยากคนที่เรียกเขาว่าไอ้หำ
"เมื่อคืนนี้กลับมาถึง ผมเหนื่อยมากก็เลยไม่ได้ไปหาลุงกับป้า" จบคำพูดเขาก็มีท่าทางเหนื่อยล้าบิดซ้ายขวาแถมยังหาวให้เห็นว่าเหนื่อยมากจริงๆ
"เอ็งเพิ่งไปไม่ใช่เหรอ"
"ผมเสร็จธุระเร็วครับก็เลยกลับมา"
"เสร็จธุระ?//กลับมา??" ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน
"ป้ากับลุงดูไม่ดีใจเลยนะที่เห็นผม"
"ทำไมจะไม่ดีใจล่ะวะ"
"ป้ากับลุงดูแปลกๆ นะครับ มีอะไรหรือเปล่า"
"เปล่าหรอกลุงกำลังจะออกไปทุ่งนา..ลุงปลูกผักไว้ไปก่อนนะ" ลุงพงษ์ถือได้อุปกรณ์ก็แยกตัวออกไปก่อน ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของภรรยา
"ป้าครับ"
[อัปเดต] อ่านนิยาย สยบรัก บทที่ 44
นิยาย สยบรัก มี FULL อ่าน บทที่ 44 และตอนต่อไปของนิยายที่ novelones.com นวนิยายเรื่อง สยบรัก ที่มีรายละเอียดที่ไม่คาดคิดและน่าทึ่งมากมายของผู้แต่ง ชะนีติดมันส์ ใน บทที่ 44 ได้นำเราไปสู่ขอบฟ้าใหม่ อ่าน บทที่ 44 ของซีรีส์ สยบรัก ได้ที่นี่
หรือคุณสามารถดาวน์โหลด PDF ฟรีของนิยาย สยบรัก ได้ที่ novelones.com
คีย์การค้นหา: สยบรัก บทที่ 44