"พี่ตะวันขึ้นนอนแล้วเหรอป้า" มะลิซ้อนที่เดินตามมาพอเห็นป้าก็ทักขึ้น
"เอ็งนี่ชักจะเหลวไหลเข้าไปทุกทีแล้วนะไอ้มะลิ บ้านไม่กลับน้ำท่าไม่ตัก"
"ขอโทษครับป้าเดี๋ยวผมทำให้..ป้าวางไว้เลย"
"จะทำได้ยังไงเดี๋ยวก็ตกหัวทิ่มลงไปในบ่อน้ำเมาขนาดนั้น..ไม่รู้จะกินอะไรนักหนา" ที่บ่นไม่ใช่เพราะอะไรก็เพราะเป็นห่วงนั่นแหละ
"แหะๆ ป้าก็" พวกเขาก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไปชอบสังสรรค์เฮฮา มันเป็นชีวิตที่มีเสน่ห์มาก
เสียงคนที่คุยกันอยู่ใต้ถุนบ้านยังดังก้องออกมาหาคนที่ยืนแอบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ เหนือตะวันรีบถอดเสื้อตัวเดียวที่มีอยู่ มาสวมใส่บนเรือนร่างของเธอ พร้อมกับติดกระดุมให้เรียบร้อย เพื่อที่จะปิดบังร่างกายที่เปลือยเปล่าของเธอไว้ก่อน
ทั้งสองไม่พูดอะไร และก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกันด้วย เพราะเหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมาก
พอมีเสื้อผ้าปิดบังร่างกาย มิลานก็รีบแยกตัวออกจากเขา กลัวว่าเหตุการณ์แบบเมื่อสักครู่มันจะเกิดขึ้นอีก
หญิงสาวเลือกที่จะเดินอ้อมไปด้านหลังบ้าน แล้วก็มาขึ้นบันไดเพื่อที่จะขึ้นไปชั้นบน
"คนสวย" จังหวะที่เธอกำลังจะก้าวขึ้นบันได คนที่นั่งอยู่ใต้ถุนก็มองไปเห็นพอดี
"อ้าวพี่..ผมนึกว่าพี่นอนไปแล้ว แล้วพี่ตะวันล่ะครับ" มะลิซ้อนก็หันไปเช่นกัน
"ไม่รู้" มิลานตอบแค่นั้นแล้วก็วิ่งขึ้นบ้านไป โชคดีเสื้อเชิ้ตตัวนี้ยาวหน่อยปกปิดลงมาเกือบถึงเข่า เธอก็เลยไม่กลัวสายตาของคนที่มองเท่าไร
แต่เห็นแค่นั้นเสกสรรก็พอจะเดาได้แล้ว เพราะเสื้อที่เธอสวมใส่อยู่คือเสื้อของเหนือตะวันตัวเดียวกับที่เพิ่งจะแยกตัวออกมาจากเพื่อน
"กูไปยิงกระต่ายก่อนนะ" ว่าแล้วเสกสรรก็ลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมมาทางที่มิลานเดินมาเมื่อสักครู่ เดินวนมาเรื่อยๆ ก็ไม่เห็นร่องรอยหรืออะไร
"แนะ แนะ ออกมาเลยนะมึง" เสกสรรแกล้งพูดกับลมกับแล้งแถวนั้น "ยัง ยังไม่ออกมาอีก"
แต่ก็ยังเงียบอยู่..
"ดีเหมือนกันสงสัยว่าเธอจะยังไม่เสร็จ กูขึ้นไปต่อให้ดีกว่า" ว่าแล้วเสกสรรก็กลับหลังหัน
หมั่บ!
"โอ๊ย..ปล่อยกู!" เสกสรรตกใจอยู่มาก เพราะเขาแค่คิดเฉยๆ ว่า อีกคนต้องหลบซ่อนอยู่แถวนี้
"ถ้ามึงไม่อยากตายห้ามเข้าใกล้เธอเกิน 5 เมตร" ว่าแล้วคนที่ขู่ก็พยายามถอดเสื้อแจ็คเก็ตที่เสกสรรสวมใส่อยู่ออกมา แล้วเขาก็เอามันมาพันรอบท่อนล่างตัวเองไว้เพื่อที่ไม่ให้อุจาดตา
"มึงเล่นกันกลางแจ้งเลยเหรอวะ"
"เรื่องของกู!"
"แล้วน้องเขาเป็นยังไงเด็ดไหม"
"ไอ้นี่เดี๋ยวเลือดกบปาก พูดมากนักนะมึง"
"เพื่อนกันน่าา..เล่าให้ฟังหน่อยสิสวยขนาดนั้น"
"ไอ้เสกสรร มึงกลับไปแดกเหล้าที่บ้านมึงเลยนะ"
"เสียงใครคุยกันอยู่ตรงนั้น"
"ไอ้เหนือครับป้า มันออกมาชมเดือนชมดาวแถวนี้..แต่เอ๊ะวันนี้ไม่มีให้ชมแล้วมันมาทำอะไร"
"ไอ้เสกถ้ามึงไม่อยากตายมึงหุบปากไปเลย"
"อ้าวตะวันเองเหรอ ไปไหนมามืดๆ ค่ำๆ ทำไมเพิ่งกลับ"
"ผมขอตัวก่อนครับป้า" ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบเดินขึ้นบ้านไป โดยมีสายตาทุกคนมองสิ่งที่เขาสวมใส่อยู่แบบงงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สยบรัก