เช้าวันต่อมา..
"นาย..นาย.. ตื่นได้แล้ว"
คนร่างหนางัวเงียหรี่ตาขึ้นมาดูนิดหนึ่งแล้วก็หลับต่อ
"เช้าแล้วนะ..ไหนนายบอกว่าจะเข้าบริษัทไง"
"อืม.. ขอนอนต่ออีกนิดเดียว"
"นิดเดียวก็ไม่ได้ เดี๋ยวมันสายรถจะติด"
"อะไรของเธอนักหนา..แล้วนี่แต่งตัวจะไปไหน" พอลุกขึ้นมาได้ก็เห็นว่าเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมที่จะออกไปข้างนอกเรียบร้อยแล้ว
"ก็เมื่อคืนนี้นายบอกว่าจะให้ฉันเข้าบริษัทด้วยไม่ใช่เหรอ"
"ใครพูด?" คิดไปคิดมา..ตัวเองเป็นคนพูดเอง ..ตอนนั้นก็มันอยากได้นี่หว่าก็เลยเผลอปากพูดไป "แต่นี่มันยังเช้าอยู่เลยนะ" มองไปดูนาฬิกายังไม่หกโมงเช้าเลยด้วยซ้ำ
"ก็บอกแล้วไงกลัวรถติด" คนร่างบางใช้แรงที่มีอันน้อยนิดกระชากตัวเขาให้ลุกจากที่นอน "โอ๊ย" แต่ด้วยร่างกายที่อ่อนเพลียกับความเจ็บปวดที่มันยังหลงเหลืออยู่ทำให้คนร่างเล็กเสียหลักล้มลงไปทับร่างของเขา
"หึ..หาเรื่อง" ทั้งสองมองประสานสายตาแป๊บหนึ่ง จากที่ยังง่วงนอนและอ่อนเพลีย แต่ตอนนี้เธอทำให้เขาตื่นตัวเต็มที่ ไม่ได้ตื่นแค่ตัว...ไอ้นั่นก็ตื่นด้วย
มิลานรีบลุกขึ้นเพราะเธอสัมผัสถึงพลังงานอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ทัน "ปล่อยนะ!"
"เธอหาเรื่องเองทำไมล่ะ" คนร่างหนาตะครุบตัวเธอไว้แล้วก็จับกดลงที่เตียง
"หาเรื่องตอนไหน!"
"ก็ตอนนี้แหละ" สายตาคมมองต่ำลงไปที่น้องชายซึ่งยังไม่มีอะไรปิดบัง
"ไอ้เหนือนรกบ้าา..อืมมม!!" เธอกำลังจะโวยวายแต่ก็ถูกเขาปิดปากก่อน และก็ปิดปากเหมือนทุกครั้ง..โดยใช้ริมฝีปากของตัวเองปิด
มิลานดิ้นอยู่พักหนึ่งก็ปล่อยให้เขาจูบไป เพราะถึงแม้จะดิ้นหรือจะห้ามก็คงไม่เป็นผล
แต่เหนือตะวันไม่ได้ทำแค่จูบ ..มือหนายังลูบคลำ กระโปรงตัวที่เธอสวมใส่อยู่ เพื่อที่จะสัมผัสเนินน้องสาวที่มันนูนออกมาให้เห็นเด่นชัดมาก..ถ้าเธอใส่กระโปรงรัดรูปแบบนี้
"ปล่อยนะ" มิลานพยายามเบือนหน้าหลบจูบ
"ไม่ทำอะไรหรอกขอแค่จูบ" ว่าแล้วริมฝีปากหนาก็บังคับจูบจนสำเร็จอีกครั้ง แต่มือของเขาตอนนี้เริ่มซุกซน แหย่เข้าไปเพื่อที่จะสัมผัสเนื้อในด้วย
ถึงแม้หญิงสาวจะรู้สึกอายอยู่มากแต่ก็จำเป็นต้องปล่อยให้เขาลูบคลำ เพราะต้องการความช่วยเหลือจากเขา
เมื่อเห็นว่าเธอไม่ปฏิเสธ ริมฝีปากหนาก็ค่อยๆ ขยับลงมาที่ซอกคอระหง แล้วสูดดมกลิ่นกายอันหอมละมุน ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ใช้เครื่องสำอางอะไรเลย
แต่เขาก็ไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น ยังซุกไซร้ต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึง.. เนินน้องสาว โดยที่ยังมีเสื้อผ้าอาภรณ์กีดขวางอยู่ ..แต่มันก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับเขาเลย ชายหนุ่มจับขาเรียวแยกออก มือหนาค่อยๆ จับกระโปรงตัวนั้นยกขึ้นมาจนเห็นเนินน้องสาว ที่มันอวบนูนดันกางเกงชั้นในออกมาแบบล่อตาล่อใจ
"นายจะทำอะไร หยุดเดี๋ยวนี้นะ!" หญิงสาวห้ามแบบไม่จริงจังนัก เพราะตอนนี้อารมณ์ของเธอเริ่มจะคล้อยตามเขามากแล้ว
"อยู่เฉยๆ เถอะน่า" ริมฝีปากหนาแนบลงที่เนินเนื้อทันทีที่พูดจบ แต่เขาไม่ได้ทำอยู่แค่นั้น นิ้วแกร่งยังคลี่สิ่งกีดขวางออกเพื่อที่จะสัมผัสเม็ดอัญมณีเลอค่าที่ซ่อนอยู่
"นายเหนือ!! อ๊อย" หญิงสาวคิดว่าเขาจะไม่ทำขนาดนี้ นึกว่าจะทำแค่ลูบๆ คลำๆ แต่นี่เขาเล่นจู่โจมเธอด้วยลิ้นจนตั้งตัวไม่ทัน
ลิ้นหนาตวัดเลียวนอยู่ยอดเม็ดรัญจวน โดยที่ทำแค่คลี่กางเกงชั้นในออก ..หญิงสาวพยายามขยับสะโพกหนีแล้วแต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้แรงอะไรมากมาย
"..อ๊อยส์" จากที่ขยับสะโพกหนีตอนนี้มันเริ่มตอบสนองลิ้นของเขาแบบลืมตัว
เห็นปฏิกิริยาเธอเปลี่ยนไป จากที่ใช้แค่ลิ้นก็เริ่มส่งนิ้วเข้าไปในร่อง แล้วก็วนนิ้วอยู่แบบนั้นพร้อมกับลิ้นประสานกัน
"อย่าส่งเสียงดังสิเดี๋ยวพวกข้างนอกก็ได้ยิน" เสียงครางของเธอดังกระเซ่าตลอด จนเขาเงยหน้าขึ้นมาเพื่อที่จะเตือน
หญิงสาวอายมากที่เผลอไปตอบสนองและครางขนาดนั้น มือเรียวรีบคว้าหมอนมาปิดใบหน้าตัวเองไว้ แต่ข้างล่างยังคงนอนถ่างให้เขาใช้ลิ้นอยู่ต่อ เพราะมันเป็นสัมผัสที่แปลกใหม่มาก เธอก็รู้แหละว่าคนที่มีอะไรกันเขาอาจจะทำถึงขั้นนี้ แต่ไม่รู้ถึงความรู้สึกของมัน พอเจอเข้ากับตัวเองจริงๆ แล้ว.. "อื้อออ" เมื่อลิ้นหนาเพิ่มความเร็วพร้อมกับนิ้วประสานกัน สะโพกงามก็เริ่มเด้งตอดรับแบบไม่ยอมแพ้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สยบรัก