หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 241

พอได้ยินคำพูดของชัชวาล มุมปากของพชิราก็ยกยิ้มเยาะในมุมที่ไม่มีใครมองเห็น

“พี่ชายคะ ฉันคิดถึงพี่มาก…” เธอหันกลับมากอดชัชวาลไว้แน่น พชิราเอ่ยพูดอย่างอ่อนหวานเหมือนเมื่อก่อน เหมือนกับว่าหลายปีมานี้เธอไม่เคยจากไปไหน

หลังจากกลับถึงบ้าน ธนพัตวางสาริศาลงบนโซฟา แล้วหันหลังกลับเดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะหยิบกล่องยาออกมา

เขาเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์ แล้วค่อยๆ ล้างแผลให้สาริศาอย่างระมัดระวัง

“อ๊ะ” พอแอลกอฮอล์สัมผัสโดนแผล สาริศาก็รู้สึกเจ็บจี๊ดราวกับถูกผึ้งต่อย แล้วพยายามดึงขาหนี

ธนพัตจับข้อเท้าของสาริศาไว้ แล้วเงยหน้าขึ้นมองไปที่สาริศา “อดทนไว้ ถ้าแผลติดเชื้อจะอาการหนักได้ ” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรักใคร่และความสงสาร

เธอก้มหน้าลงมองไปทางธนพัตที่กำลังจัดการกับบาดแผลของเธออยู่ สาริศานึกถึงเหตุการณ์ที่สุสานขึ้นมา ภาพที่เขากอดพชิราไว้ในอ้อมกอด ในใจไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกดีใจหรือเศร้าใจดี

หลังจากพันแผลด้วยผ้าพันแผลแล้ว ธนพัตก็ปิดกล่องยาบนโต๊ะ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งข้างสาริศา

“ริศา พวกเรามาคุยกันดีๆ เถอะ” ธนพัตมองหน้าสาริศาอย่างจริงจัง “มีบางเรื่อง ผมอยากจะคุยกับคุณให้ขัดเจน ผม…”

“ฉันคอแห้ง อยากดื่มน้ำค่ะ” สาริศาขัดคำพูดของธนพัตทันที และตั้งใจจะลุกขึ้นไปในครัว

“เดี๋ยวผมไปเอาให้ คุณไม่ต้องขยับ” ธนพัตกดไหล่ของสาริศาให้นั่งลง ก่อนจะเดินไปที่ห้องครัวเพื่อเทน้ำอุ่นหนึ่งแก้วมาให้เธอ

พอหยิบแก้วน้ำมา สาริศาก็ก้มหน้าลงมองแก้วน้ำในมือ แล้วยกขึ้นจิบเล็กน้อย

“ริศา พวกเรา…” หลังจากเห็นว่าสาริศาดื่มน้ำจะหมดแก้วแล้ว ธนพัตก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง

แต่สาริศาพูดขัดขึ้นมาอีกครั้ง “คุณธนพัต ฉันอยากอาบน้ำก่อนค่ะ เมื่อตะกี้ถูกพวกนักข่าวล้อมรอบ เหงื่อไหลออกมาเยอะมาก ตอนนี้รู้สึกเหนียวตัวมากเลย”

เขามองไปที่สาริศาอย่างสงสัย แต่สุดท้ายธนพัตก็ตอบตกลง “ได้ เท้าของคุณเดินไม่สะดวก ผมจะช่วยคุณอาบเอง”

“ไม่ต้องค่ะ!” สาริศารีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “ฉัน... ฉันจะอาบอย่างระวังค่ะ ไม่ต้องห่วง ฉันไม่เป็นไรค่ะ”

“ไปกันเถอะ” เขาพูดโดยไม่สนใจคำพูดปฏิเสธของสาริศาเลย เขาก้มลงไปตั้งใจจะอุ้มสาริศาขึ้นมา

“ไม่ต้องจริงๆ ค่ะ” สาริศารีบจับมือที่ยื่นเข้ามาของธนพัตลง แล้วมองธนพัตด้วยสีหน้าที่แน่วนิ่ง “ฉันอาบเองได้ค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้น ผมจะอุ้มคุณไปที่ที่หน้าประตูห้องน้ำ” พอเห็นสาริศายืนยันหนักแน่น ธนพัตจึงต้องยินยอม

“อืม”

หลังจากอุ้มสาริศาไปที่ห้องน้ำแล้ว ธนพัตก็ใช้เท้าขยับเก้าอี้ และให้สาริศานั่งลงบนนั้น “คุณอาบเองได้แน่นะ” เขากังวลจริงๆ ว่าเธอจะอาบน้ำคนเดียวไม่ได้ ธนพัตจึงถามย้ำอีกครั้ง

“อืม” สาริศาก้มหน้าลงแล้วตอบ อืม หลังจากปรับอุณหภูมิของน้ำให้เหมาะสมแล้ว ธนพัตก็หันหลังกลับ แล้วเดินออกจากห้องน้ำไป

พอเห็นว่าประตูห้องน้ำปิดลง สาริศาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ร่างกายของเธอที่แข็งทื่อตลอดเวลาก็ผ่อนคลายลง แล้วเธอก็มองลงไปที่เท้าที่ถูกพันผ้าพันแผลไว้โดยไม่เคลื่อนไหวอยู่นาน

หลังจากปิดประตูห้องน้ำ ธนพัตก็มองไปทางห้องน้ำ แววตาเหมือนกำลังครุ่นคิด

เป็นแบบนี้ ทั้งสองคนหนึ่งอยู่ข้างนอกส่วนอีกคนอยู่ข้างใน โดยมีประตูขวางกั้น ต่างคนต่างกำลังตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตัวเอง