ตำนานฉือฮั่ว นิยาย บท 5

ร่างของคุณหนูใหญ่เดินผ่านเรือนของคุณหนูห้า สาวใช้แจ้งให้คุณหนูของตัวเองรู้ทันที เจ้าตัวที่กำลังคุยอยู่กับพี่สี่ที่เรือนของนาง หลังจากรู้ว่าพี่สาวของตัวเองเดินผ่านเรือนของตนถึงได้บอกกล่าวพี่สี่ว่า ต้องการไปหาพี่สาวของตัวเองที่เพิ่งเดินผ่านเมื่อสักครู่มิรู้ว่านางนั้นจะไปที่ใด

“พี่สี่เจ้าคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วน้องขอตัวไปหาพี่ใหญ่ก่อน และคงไม่สะดวกต้อนรับพี่สี่ตอนนี้” คุณหนูห้าทำท่าท่างเคารพ และผละตัวออกมาเพื่อความมีมารยาทสำหรับพี่น้องของทั้งสองคนแต่ทว่าคำตอบของนางนั้นช่างน่าหมั่นไส้เสียเหลือเกิน

“พี่ใหญ่หรอ ! เช่นนั้นพี่ไปพบพี่ใหญ่พร้อมกับน้องห้าด้วยนะ ! หวังว่าน้องห้าไม่รังเกียจ”ท่าทางไม่ปล่อยให้น้องห้าไปพบพี่ใหญ่ลำพัง

“ถ้าพี่สี่อยากไปด้วย น้องไม่ห้าม ถ้าเช่นนั้นไปด้วยกันเถอะคะ! ” เฮอะ ! นางช่างกล้าพูดกล้าถามมาได้ว่าไม่รังเกียจ นางไม่อยากจะทนเสวนากับผู้พี่คนนี้นักหากแต่นางไม่สามารถกวนพี่ใหญ่ที่กำลังเตรียมตัวสำหรับเจ้าสาวที่จะถึงในไม่ช้านี้ นางเองไม่อยากอยู่พูดคุยกับพี่สาวนางเช่นนี้หรอก

และสองพี่น้องเดินมาพร้อมกัน พร้อมด้วยบรรดาสาวใช้เดินตามมา !

“น้องคารวะพี่ใหญ่เจ้าคะ/ น้องคารวะพี่ใหญ่เจ้าคะ" สองพี่น้องเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

“พวกเจ้าเองหรือ แล้วมากันทำไม” คุณหนูใหญ่เลิกคิ้วถามขึ้น พลางพยักหน้ารับขาน

“คือข้า ! เมื่อสักครู่ข้าเห็นพี่ใหญ่กำลังเดินผ่านเรือนข้า และตอนนั้นข้าคุยกับพี่สี่อยู่ ข้าเลยเอ่ยขอตัวออกมาจากพี่สี่ที่อยู่คุยเล่นกับข้าเพื่อที่จะพบพี่ใหญ่! และพี่สี่ขอมาด้วย! แล้วนี่พี่ใหญ่กำลังจะไปที่ใดรึเจ้าคะ ถึงได้เดินผ่านมาทางนี้ได้” มี่เถาบอกเล่าต้นเหตุ แกมเหน็บแนมคนที่อยากตามมาด้วยแต่ด้วยความสุภาพไม่อาจหักหน้านางมากได้ ถึงแม้จะไม่ชอบใจก็ตาม

“เป็นเช่นนั้นที่น้องห้ากล่าวมาเจ้าคะ" ท่าทางอ่อนช้อยตอบผู้เป็นพี่สาว อีกทั้งปรับสีหน้าของตัวนางเองที่เผลอแสดงสีหน้าไม่พอใจต่อคำพูดของน้องห้าเมื่อสักครู่ที่กล่าวถึงนาง

“…” คุณหนูใหญ่พยักหน้ารับรู้ แต่ก็ไม่เอ่ยสิ่งใดเพิ่มเติม

“แล้วนี่พี่ใหญ่จะไปที่ใดรึเจ้าค่ะ ! ปกติเวลานี้พี่ใหญ่ไม่ใช่เตรียมสินเดิมอยู่หรือ” คุณหนูสี่ (จิ่วหลิว) จีบปากจีบคอเอ่ยถามพี่สาวคนล่ะแม่ทันที เพราะรู้ว่าพี่ใหญ่ของนางนั้นมิได้ว่างมาเดินเล่นแบบนี้ได้ คงต้องมีเรื่องอะไรบางอย่างนางถึงได้ละมือจากงานที่นางกำลังเตรียมอยู่