ตำนานเซียนปีศาจสะท้านภพ ยุติการแปลเนื่องจากสิ้นสุดระยะสัญญา นิยาย บท 1175

“เจ้าหนูเผ่ามนุษย์ ไม่รู้วันนั้นเจ้าใช้วิธีต่ำช้าอันใดแย่งชิงมุกบรรพตธาราชุดนี้ไปแล้วหลอมจนเป็นอาวุธเวทที่สมบูรณ์ เป็นเช่นนี้ประหยัดแรงข้าไม่น้อย วันนี้จงเอามามอบให้พร้อมกับชีวิตน้อยๆ ของเจ้าเสียเถอะ!” เสียงทุ้มต่ำเสียงหนึ่งดังออกมาจากในทะเลโลหิต

เสียงของตัวตนระดับเชี่ยวชาญมหัศจรรย์ไม่เพียงดังกังวานยิ่งนัก แต่ในคลื่นเสียงยังแทรกแรงกดดันจิตวิญญาณอันแข็งแกร่งที่ข่มขวัญผู้คนเอาไว้อีกด้วย แม้จิตของหลิ่วหมิงจะแข็งแกร่งทัดเทียมระดับดาราพยากรณ์ แต่เวลานี้ในหูก็ยังรู้สึกเจ็บแปลบ สมองมึนงงอย่างห้ามไม่ได้ ความเร็วลดลงไม่น้อยในทันใด

หลังจากนั้นเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่ลมหายใจ ทะเลโลหิตที่ปรมาจารย์โลหิตสร้างก็ไล่ตามมาอยู่ด้านหลังหลิ่วหมิงพันจั้ง

หลิ่วหมิงรู้สึกถึงแรงกดดันที่ไล่ตามหลังมา หัวใจหนักอึ้งทันที!

แม้เขาพอมีฝีมือจนถึงขั้นสังหารระดับดาราพยากรณ์ได้ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าเสวียนอู๋ฉางผู้บรรลุระดับเชี่ยวชาญมหัศจรรย์ย่อมไม่ควรค่าให้เอ่ยถึง หากถูกอีกฝ่ายไล่ตามทันจริง โอกาสมีชีวิตรอดคงริบหรี่

ความคิดของเขาแล่นเร็วไว ร่างกายพร่าเลือนวูบเดียวกลายเป็นเงาหน้าตาเหมือนกันสี่ร่าง ปีกเนื้อสีเงินบนแผ่นหลังกระพือครั้งหนึ่ง แต่ละร่างก็พาเงาเลือนรางสายหนึ่งพุ่งเข้าไปยังจุดที่แมลงชุกชุมด้านข้าง

หลิ่วหมิงอาศัยวิชาแปลงกายที่ฝึกฝนจนล้ำเลิศในแดนมายา สร้างร่างเงาขึ้นมาสี่ร่างพุ่งทะลวงผ่านกลางทะเลแมลงมหาศาลอย่างราบรื่น

แมลงเหล่านั้นเพิ่งรู้สึกตัว หลิ่วหมิงก็กลายเป็นเส้นสีดำเส้นหนึ่งแล่นผ่านข้างตัวพวกมันไปแล้ว พวกมันไม่มีหนทางจับร่างจริงของเขาสักนิด

เสวียนอู๋ฉางเห็นเช่นนี้กลับพาทะเลโลหิตท่วมฟ้าโถมเข้าใส่กองทัพแมลงไล่ตามทิศทางที่หลิ่วหมิงหนีไปอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย

แม้เขาเข้าร่วมเป็นพวกเดียวกันกับราชินีหนอนผีเสื้อ แต่เขาย่อมไม่สนใจความเป็นความตายของแมลงระดับล่างเหล่านั้น ยิ่งยามนี้เขากำลังโกรธจัด ต่อให้เป็นสิ่งที่เดิมทีต้องเลี่ยงก็ลืมสิ้นแล้ว

“กี๊ซ!”

ทันทีที่แมลงระดับล่างเหล่านั้นสัมผัสถูกทะเลโลหิต ทั้งร่างพลันบวมพอง จากนั้นโลหิตทั่วร่างพลันทะลักออกมาจากร่างถูกสูบเข้าไปในทะเลโลหิตทันที

พริบตาเดียวแมลงระดับล่างนับหมื่นตัวรวมถึงผู้ฝึกฝนเผ่ามนุษย์พลันกลายเป็นศพแห้งกรังร่างแล้วร่างเล่าเพราะสัมผัสถูกทะเลโลหิตที่ปรมาจารย์โลหิตสร้าง

หลิ่วหมิงเห็นระยะห่างระหว่างปรมาจารย์โลหิตกับตนไม่เพียงไม่ทิ้งระยะห่างเพิ่ม แต่กลับหดเข้ามาไม่น้อย เหงื่อกาฬก็หลั่งรินบนแผ่นหลัง

สิ่งที่ร้ายยิ่งกว่าก็คือแมลงระดับล่างจำนวนมากรอบด้านไม่รู้ว่าได้รับคำสั่งประการใด พวกมันไม่สนใจปรมาจารย์โลหิตที่ฆ่าล้างบางพรรคพวกอยู่แม้แต่น้อย แต่กลับทยอยรวมตัวกันก่อตัวเป็นกำแพงแมลงที่ไม่มีช่องว่างแม้แต่ให้สายลมเล็ดลอดขวางอยู่ด้านหน้าของหลิ่วหมิง

สำหรับหลิ่วหมิงแล้วกำแพงแมลงที่แมลงระดับล่างสร้างขึ้นไม่ควรค่าให้กลัวแม้แต่น้อย ทว่าหากเวลานี้ลงมือกำจัดย่อมส่งผลกับความเร็วอย่างยิ่ง

ในเวลานี้หากเขาช้าลงแม้เพียงเศษเสี้ยวก็อาจตกอยู่ในอันตรายซึ่งไร้โอกาสรอดได้ตลอดเวลา!

หลิ่วหมิงได้แต่กัดฟัน เพียงพริบตาก็เปลี่ยนทิศทางหนี พุ่งแหวกอากาศไปหาการต่อสู้อันดุเดือดของผู้ฝึกฝนระดับดาราพยากรณ์บนฟากฟ้า

แม้เขากำลังชักนำภัยให้ผู้อื่นอย่างไม่ได้เจตนา ทว่ายามนี้เกี่ยวพันถึงชีวิตจึงได้แต่ฝากความหวังไว้กับความสามารถของผู้ฝึกฝนระดับสูงเหล่านั้นว่าจะขวางปรมาจารย์โลหิตไว้ได้สักครู่หนึ่ง ให้ตนเองมีโอกาสสลัดหลุดไปได้

ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะเหาะไปถึงการต่อสู้เบื้องบน ทะเลโลหิตอันคลุ้มคลั่งก็มาถึงด้านหลังเขาห่างไปไม่ถึงสองสามร้อยจั้งแล้ว กลิ่นคาวโลหิตแสบจมูกลอยโถมมา

“เจ้าหนู ยอมเสียโดยดีเถอะ!” เสวียนอู๋ฉางส่งเสียงหัวเราะประหลาดดังออกมาจากในทะเลโลหิต นิ้วมือขยับแผ่วเบา เถาวัลย์เลือดหนาเท่าถังน้ำเส้นแล้วเส้นเล่าพลันก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวผุดออกมานับร้อยนับพันเส้นแล้วหวดสะบัดอย่างบ้าคลั่งมาด้านหน้า

จุดที่พวกมันพุ่งผ่าน เสียงกรีดร้องดังระงม!

ไม่ว่าผู้ฝึกฝนเผ่ามนุษย์หรือเหล่าแมลง ทันทีที่สัมผัสเถาวัลย์สีเลือดก็ถูกสูบจนแห้งสิ้นชีวาทันที

หลิ่วหมิงพรั่นพรึงยิ่งนัก เขาเร่งลำแสงสุดกำลัง ขณะที่ฝืนบังคับกระบี่ขู่หลุนใต้เท้าให้ส่งปราณกระบี่สีม่วงสายแล้วสายเล่าขัดขวางทะเลโลหิตด้านหลังไปด้วย

ทว่าทันทีที่ปราณกระบี่สีม่วงสัมผัสถูกเถาวัลย์สีเลือด พวกมันก็พังทลายทันที ทำได้เพียงชะลอความเร็วที่เถาวัลย์เคลื่อนมาข้างหน้าเล็กน้อยเท่านั้น ปราณกระบี่ไม่มีผลสักเท่าใดกับเถาวัลย์สีเลือดมืดฟ้ามัวดิน

เสียงแหวกอากาศดังสนั่น!

เถาวัลย์สีเลือดหลายเส้นเกี่ยวกระหวัดกันแล้วเปล่งแสงวิบวับกลางท้องฟ้า ก่อนจะกลายเป็นตาข่ายยักษ์สีเลือดผืนหนึ่งครอบลงมาหาหลิ่วหมิงดุจสายฟ้า

หลิ่วหมิงตกตะลึง เขาใช้เคล็ดวิชาทันที ร่างเงาสามร่างที่เหลือพุ่งเข้ามาขวางหน้าไว้ พร้อมกับที่ร่างกายขยับวูบหนึ่ง ร่างต้นพุ่งพรวดออกไปด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันจนเกิดเสียงแหวกอากาศดังฟุบ

เงาลวงสามร่างสลายกลายเป็นควันดำภายใต้ตาข่ายสีเลือดในพริบตา

ทันทีที่ตาข่ายยักษ์สีเลือดโจมตีพลาดเป้า เถาวัลย์สีเลือดหลายร้อยเส้นก็พุ่งพรวดออกไปรอบด้านโดยมีตาข่ายยักษ์สีเลือดเป็นใจกลาง พวกมันเกี่ยวกระหวัดรัดพันกลายเป็นฝ่ามือยักษ์สีเลือดขนาดร้อยจั้งข้างหนึ่งคว้าไปจับหลิ่วหมิงอย่างว่องไวดุจสายฟ้า

หลิ่วหมิงเห็นเช่นนี้พลันหน้าถอดสี มือข้างหนึ่งกดลงบนฝักกระบี่ข้างเอวหมายจะปล่อยลูกกลอนกระบี่ออกมาสู้แลกชีวิต!

ในชั่วเวลาเส้นยาแดงผ่าแปดนั่นเอง แสงสีทองเส้นหนึ่งพลันสว่างวาบขึ้นบนท้องฟ้าเหนือร่างของหลิ่วหมิง ก่อนที่แสงดาวเจิดจ้าแถบใหญ่จะโถมมาก่อตัวเป็นดวงแสงแสบตาดวงหนึ่งด้านหลังหลิ่วหมิงอย่างรวดเร็ว

“ปัง!”

แสงสีแดงกับสีขาวปะทันอย่างดุเดือด ดวงแสงแสบตาที่ก่อตัวขึ้นจากแสงดาราหม่นแสงลงอย่างรวดเร็ว แต่ในเวลานี้เองแสงดาวจุดแล้วจุดเล่านับไม่ถ้วนก็รวมตัวเข้ามาจากทั่วทุกสารทิศแล้วทยอยไหลเข้าไปในดวงแสง ก่อตัวเป็นกำแพงแสงสีทองขนาดมหึมาผืนหนึ่งขวางการโจมตีของฝ่ามือยักษ์สีเลือดเอาไว้!